Nu de Brexit een feit is en Engeland uit de EU stapt is het tijd voor bezinning. De onvrede onder de Europese burgers over de EU heeft een climax bereikt.
De eurocrisis, die perfect illustreert dat de euro een volledige mislukking is, de vluchtelingencrisis en het feit dat de Noord-Europese landen hun welvaart inleveren ten gunste van de landen in Zuid-en Oost Europa, heeft een climax bereikt. De schimmige onderhandelingen over TTIP, het associatieverdrag met de Oekraïne en de toezeggingen aan Turkije over een versneld EU-lidmaatschap hebben de weerstand tegen de EU alleen maar vergroot. De Europese leiders staan simpelweg in hun hemd.
De grote fout die de EU in het verleden gemaakt heeft was een te snelle uitbreiding van de Unie in 2004 met tien nieuwe Oost-Europese lidstaten in een keer, om geopolitieke en economische redenen. Het inkapselen van de Russische Federatie met EU/NAVO-landen, het vergroten van het economische afzetgebied en de instroom van goedkope Oost-Europese arbeidskrachten waren de belangrijkste drijfveren. Het kapitalistische narcisme heeft in de EU hoogtij gevierd. Nu bijt de slang zich in haar eigen staart. Burgers hebben er genoeg van om nog langer als marionet en pinautomaat te dienen voor multinationals en noodlijdende landen in Zuid-en Oost Europa.
De EU, en daarbinnen de eurozone, zal terug moeten naar kleinschaligheid. Back to basics. Er zal een kleinere kernunie geformeerd moeten worden bestaande uit landen met gelijkgestemde economische en culturele waarden. Een EU met twee snelheden.
De eurozone, het hartland van de EU, zal geherdefinieerd moeten worden. Cultureel en economische gelijkwaardige landen zoals Scandinavië, Duitsland, Oostenrijk, Nederland, België en Luxemburg zouden een kernunie moeten vormen met een eigen munt en open grenzen.
Naast deze kernunie is er een schil van landen die in de wachtkamer komen om, onder strenge voorwaarden én mondjesmaat, op termijn toegelaten te worden tot de kernunie. De landen in de buitenschil blijven lid van de EU, maar zijn geen lid van de kernunie. Ze zullen terug moeten naar hun eigen vroegere munt. Tevens zal er afscheid genomen moeten worden van het miljarden verslindende subsidiebeleid.
De EU moet zich opnieuw uitvinden. Alleen op deze manier kan de unie gered worden als slagvaardig project van vrede, veiligheid en welvaart voor de Europese burger.
