Ondernemen. Het is zo risicovol dat alle loonkabouters er bang van worden en zich in hun paddestoelenhuisjes verschuilen tot aan hun 65ste 68ste, opdat ze nooit en te nimmer aan die nare risico’s zullen worden blootgesteld. Memento mori, morgen om 09:00 weer samenkomst onder het systeemplafond.
Te noemen als ondernemersrisico: faillissement, overval (strafkans overvaller: minder dan 3 procent, tenzij zelf ook in het bezit van een vuurwapen), onverzekerde arbeidsongeschiktheid, nooit meer vaste vrije dagen, nooit meer op vakantie, tegenvallende omzetcijfers dus weer geen nieuwe caravan, onzekerheid, belasting- en regeltjesdruk en natuurlijk een plotseling gebrek aan creativiteit.
En zo nog wat (niet genoemd: geen kerstpakket, geen dertiende maand, geen ziektekostenvergoeding, geen WW, geen leuke collegaatjes, geen bedrijfsuitje, teambuilding, geen gratis koffie uit de automaat inclusief voetbalgrappen tijdens het wachten op de koffie, geen gratis kantoorartikelen, geen laptop van de zaak, geen reiskostenvergoeding en zwangerschapsverlof en geen aktetassenhouder voor op de fiets, hooguit snelbinders).
Al bang naar het paddestoelenhuisje gevlucht? Mooi! Veel plezier nog in het sprookjesbos. Gewoon de regenboog volgen, die pot met goud staat écht aan het einde.
Onder ons: ondernemen, het is zo mooi en leuk en veelbelovend en bevrijdend en bevredigend dat daarom alle loonkabouters nu naar hun paddestoelenhuisjes zijn gevlucht en wij ondernemende, vrije geesten zijn overgebleven. Excelsior voor de vrije ondernemende geesten!
‘EXCELSIOR! EXCELSIOR! EXCELSIOR!’
Wat zullen we eens produceren vandaag? En morgen? En volgend jaar?
De mogelijkheden zijn tenslotte legio. Om niet te zeggen oneindig. We richten ons eigen leven in, vrij van door anderen opgelegde verplichtingen en, heel belangrijk, mogen zelf álle vruchten plukken van de fruitbomen die we jaren geleden hebben gezaaid op die ene onontgonnen akker die niemand wilde ontginnen, die modderpoel met kleilagen en diepe permafrost waar we zoveel vrije tijd en zweet aan hebben geofferd. Die vruchtbare akker waar nu onze fruitbomen, na ‘t kleurrijke bloesemen, de grote rijpe sappige vruchten dragen.
Pure winst. Eerlijk is eerlijk: alles is voor uzelf. Bruto althans, maar toch.
Ja, het kostte wat zweet en vrije tijd, nu hebbu ook wat, niet dan, ja toch? Nou dan!
Jantje zag eens pruimen hangen
O! als eieren zo groot
‘t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken
Schoon zijn vader ‘t hem verbood
Waarop dekselse Jantje, ondernemend als hij was, de pruimen niet plukte maar er gewoon voor zorgde dat hij eigenaar werd van de grond waarop de pruimen groeien en vervolgens de kabouters betaalde om de pruimen voor hem te plukken.
Bon: alle pruimen op zak en op sap voor later? Mooi. Dan nu investeren die winst. In paddestoelenhuisjes bijvoorbeeld, kabouters moeten tenslotte ook ergens wonen. Gun ze gerust een pruimentuintje. En een kerstpakket. Met dertiende maand. Vergeet niet: ze zitten daar minstens tot aan hun 68ste. Te wachten.
Jantje zag eens pruimen hangen
En riep:
‘Willen we meer of minder individuele vrijheid?
‘MEER! MEER! MEER!’
‘Mooi. Dan gaan we ondernemen!’
Trouwens, de publicatie van deze blog leverde Jantje de schrijvende ondernemer 125 euro op. Wilt u dat ook, 125 euro verdienen met het schrijven van een blog over ondernemen? Dan gaan we dat regelen!
