Vorige week schreef ik over de reactie van Boris Johnson op de uitkomst van het referendum: “Denkt deze opgewekte slimmerik dat er tijdens de besprekingen in Brussel, die zo’n twee jaar gaan duren, nog van alles kan gebeuren? Op zich is dat natuurlijk ook zo.” Ik heb daar de afgelopen week nog wat verder over nagedacht. Mijn conclusie nu is dat het zeker niet irreëel is dat de Brexit van de Britten uiteindelijk toch niet doorgaat.
Hieronder een paar stukjes voor die puzzle.
1. Een recente peiling geeft aan dat maar liefst 1,1 miljoen Brexit-stemmers berouw hebben.
2. De invloedrijke oud-hoofdredacteur van “The Sun” liet weten dat hij spijt heeft van het door dat blad gegeven stemadvies.
3. Minister Hunt van Volksgezondheid zei dat er een tweede referendum kan komen over het onderhandelingsresultaat met Brussel.
Ook bij andere Conservatieven leeft die gedachte.
Vorige week donderdag was het voor de Conservatieven een enerverende dag. Eerst meldde zich de minister van Binnenlandse Zaken, Theresa May, voor het vacante leiderschap. Zij was en is tegen de Brexit. Ze is gezien en wordt gewaardeerd. Kort daarna stelde ook de minister van Justitie, Gove, zich kandidaat. De klap op de vuurpijl werd door Boris Johnson gegeven. Hij meldde zich af. Hij zal hebben gevoeld dat hij te omstreden is geworden. De uitspraak van Gove (de gedoodverfde campagneleider van Johnson), vlak daarvoor, dat hij Johnson ongeschikt als premier acht, zal de laatste druppel in de emmer vol tranen zijn geweest. Politiek is een hard vak.
Hoe zal het nu verder gaan? Even terzijde een paar opmerkingen over Juncker en Verhofstadt. Beiden zeer anti-Brits. De leider van de liberalen in het Europees parlement – een emotionele, fanatieke Eurofiel – eiste dat de Britten onmiddellijk zouden melden dat hun land uit de Europese Unie zouden willen treden. Hij beschuldigde hen van vergiftiging van het politieke klimaat in de EU. Kan de fractiegenoot van Verhofstadt, Hans van Baalen, hem niet tot de orde roepen?
Ook de voorzitter van de Europese Commissie, Juncker, toonde zich verbitterd, vol rancune en arrogant. In feite heeft hij zichzelf zo beschadigd dat hij maar beter kan opstappen.
Terug naar het Verenigd Koninkrijk. De Conservatieven zullen de eenheid moeten herstellen en daartoe ook de meest geschikte nieuwe leider (of leidster!) kiezen. Een slag vóór blijven op Labour dat in een enorme chaos verkeert, is ook zinnig. Intussen wordt de strategie richting de besprekingen met Brussel al uitgewerkt. Alle conservatieve leidslieden zijn niet van plan haast te maken. Ook dat is verstandig.
Een indicatie is dat de beurs in Londen zich snel heeft hersteld van de klap begin vorige week. Blijkbaar wordt verwacht dat de regering van het Verenigd Koninkrijk ‘een eind maakt aan de waanzin’, zoals een Lagerhuislid zei. En een beursgoeroe constateerde nuchter: “De eerstkomende jaren zitten we nog gewoon in de EU”.
Kortom: tijd genoeg om de Brexit, die voor Groot-Brittannië èn Europa èn ons eigen land, slecht is, alsnog te voorkomen.
