Umar, vraag jij je ook zo af: wat is er allemaal gebeurd in die villa van die bankier in Laren? Hoe zou het allemaal zijn gegaan? Hoe zagen de laatste gruwelijke seconden, of misschien wel minuten, van dit intense drama er uit? Was er een vuurwapen? Een steekwapen? Of hadden ze samen met elkaar afgesproken uit het leven te stappen? Was het een actie van één persoon? Waarom gaan we er eigenlijk vanuit dat meneer zelf de dader is?
Alsof alleen mannen zo’n gruweldaad kunnen plegen. Iedereen met een wapen kan anderen om het leven brengen.
Probeer jij ook voor je te zien hoe het er uitzag, die laatste seconden? Hoe de lucht in huis ineens rook naar walging en angst. Geschreeuw, gekrijs, hysterie. Scenes uit andermans nachtmerrie. Die je zelf nooit hoopt te dromen.
Of was het juist rustig? Sliepen ze in, waren ze content, ging alles volgens afspraak?
Zouden familiedrama’s zich houden aan geschreven en ongeschreven wetten van scripts en scenario’s?
Umar, vraag jij je ook ineens af: was die bankier het misschien wel helemaal zat om dag in dag uit voor psychopaat te worden uitgemaakt? Voor ‘boerenbraadlul’, voor zakkenvuller, misdadiger, dief en satan. De schuld van alle crisis. Hoe vaak kun je iemand ontmenselijken tot het mens breekt?
Hoeveel mensen vragen zich dat nu eigenlijk af?
Hoeveel mag je je eigenlijk openlijk afvragen voordat mensen je komen vertellen dat je niets meer mag? Voordat mensen je uitmaken voor ‘psychopaat’?
