De ideële versnippering van het parlementaire systeem in Nederland maakt op den duur de democratie tot verwaarloosde puinhopen van schreeuwende fake politici. Denk, Partij voor de Dieren, SGP, 50-plus en nu de Piratenpartij. Het zijn geen aanwinsten voor een bestuurbare en betere samenleving. Het zijn fracties die belangen behartigen als lobbyisten. Een opschoning van het politieke systeem is wenselijk om straks niet opgescheept te zitten met 13 partijen die allemaal net zo uniek zijn als de ander.
We zijn allemaal ‘’minderlingen’ in een klimaat van meerderheden. Maar moet iedere minderheid een eigen partij hebben om leed te stoppen? Allemaal piraten en hemelbestormers die vechten tegen windmolens op zee. Er is geen reden om neerbuigend te doen over de komst van dierenrechtenactivisten (Thieme) , redacteuren van homobladen (Krol), presentatoren van muziekprogramma’s (Simons) en fetishmodellen (van Leest) aangezien de front- en backbenchers van traditionele partijen ook niet altijd uitblinken in intellectuele en politieke vaardigheden. Er zijn wel gewoonweg te veel partijen met aardige (on)bekwame mensen.
De Piraten, de Denkers, de 50-Plussers, de DierenVrienden, noem een probleem of idee en ik maak voor u een succesvolle partij. Maar om voor ieder sociaal probleem een partij op te richten met een aanspreekbare mooie vrouw of goedgebekte man maakt het politiek proces tot een kermis met rariteiten. Met een beetje marketing en politiek inzicht kun je met goede frames en soundbites en een prekende voorganger als leider een zetel of 2 in de wacht slepen.
Politiek is een plaat geworden met alle 13 in je (huis)kamer. Het schlagerfestival van Hollandse partijhits. Babe met Sylvana, Ancilla en Marianne. De Toppers met Henk, Kees en Gert-Jan. Met een solo-optreden van Tunahan. Het is een feestelijke muzikale parade in Den Haag. Of toch een wanvertoning van mislukte democratie met volkse hits? Het parlement is verworden tot een fetishparty van aandacht voor belangrijke zaken door one-issue politici. Dikwijls weten zij wetenschappers, schrijvers, columnisten, artiesten en andere bekenden te strikken in hun zucht naar verlichting der minderlingen. Deze BN-ers laten zich verleiden omdat extra aandacht een ordinaire win – win situatie is. Want waarom lobbyen ze niet binnen traditionele partijen voor de belangrijke issues? Omdat het spotlicht uitstaat.
De wildgroei aan partijtjes kan nog wel even doorgaan. Waarom geen Partij voor Thuisvrede (anti-huiselijk geweld), de Bestrijders (tegen alle chronische ziekten), de Unie van Verduurzaming en Voorspoed (tegen milieubelasting), de Partij voor Zelfstandigheid en Toekomst (ZZP-ers tegen dienstverbanden) en de Federalisten, de Republikeinen of Monarchisten, de Anti-Corrupten en Verbroederende Boeddhisten. Vervolgens wel zeggen dat jouw issue veel breder en groter is en dat het gaat om de grote meta(fysische) doelen.
De partijen voor one- issues en tegen deelproblemen, voor ieder wat wils, mogen zij terug naar het maatschappelijke veld van belangengroeperingen en kan de politiek worden teruggegeven en overgelaten aan werkelijke daadkrachtige politici, bestuurders en beleidsmakers? Het politieke systeem is in de uitverkoop gezet door te veel bevlogen mensen die denken politiek te bedrijven maar feitelijk de belangen van minderlingen behartigen. Al deze partijen hebben fanatieke groupies die spreken over ‘’mijn’’ partij en ‘’mijn’’ leider die uniek zijn, en die voor Messiaaanse Veranderingen gaan zorgen door Goddelijke Daden die alle ellende van de deelgroep of van eenieder magisch wegneemt met compassierijke woorden die veel lucht verplaatsen. Er zijn te veel ideologische sektes en te weinig realistische fracties in het parlement.
Om het vertrouwen in politici en de politiek terug te krijgen zijn radicale hervormingen nodig. Ook om het (vooruit)zicht naar beter beleid mogelijk te maken door stabiele kabinetten die niet moeten vechten om 1 stem in de 2de kamer of zoals zelfs tegenwoordig ook in de gepolitiseerde senaat. Straks zijn er zo 13 partijen in het parlement. VVD, PVV, PvdA, CDA, D66, GroenLinks, SP, 50 plus, CU, PvdD, SGP, Denk en de Piratenpartij, ze staan alvast in de goede volgorde qua zetels. Dat leidt ongetwijfeld tot een paar afsplitsingen zodat er 15 of 16 clubjes zijn. Vier of meer partijen voor een kabinet, het is gekkenwerk.
Het figuurlijke mes erin! Want soms moet je snijden om een systeem weer gezond te maken. Dit moet ophouden. De popularisering van de politiek waarbij iedere ‘’ster’’ of medewerker een politicus is. U bent een buitengewoon bijzonder mens, maar alstublieft start geen partij met goedgelovige volgelingen. Misschien bent u wel een illusionist van mislukte dromen. Graag echte medicijnen voor maatschappelijke problemen en geen kwakzalversdrankjes die niet werken. Met samenwerkende mensen en zonder roepende activisten in het parlement.
Met 0,67 procent van de stemmen word je in Nederland uitverkoren om een Kamerlid te zijn. De politieke versplintering is geen democratisch succes, het is een bestuurlijke ramp. Het heeft geen enkele zin om partijen met 1, 2 of 3 zetels te omhelzen in het parlement. Het zijn fracties van werkbare fracties. Vaak gaat het om preken voor eigen parochie om het aantal stemmen te houden of iets uit te breiden. Weer een motie, daar komt een kamervraag voorbijrazen, de partijleider boos op TV, een interview met nummer 2 in de krant, een petitie of een filmpje maken. En denken ‘’wat zijn we goed bezig’’.
Mag de politiek eindelijk worden teruggeven aan professionele politici die de achterban, het kader, de ideeën, de invloed en de kwaliteiten hebben om beleid te maken, uitvoering te controleren en de daadkracht om te besturen. Laten partijen de durf hebben om in te zien dat er veel verschillen zijn tussen politieke partijen en belangengroeperingen. Vijf of zeven partijen is meer dan genoeg. Kwaliteit boven kwantiteit.
Welke keuzes zijn er om de Marianne’s, Henken, Sylvana’s en Ancilla’s hun goede werk weer buiten de muren te laten doen van het Binnenhof? Met ook een ontslaan van kansloze muurbloempjes van backbenchers bij grote partijen. Want politiek is geen uitverkoop van ideeën of opvangplaats voor volgers van de leider.
Er is zoveel behoefte aan een (semi)presidentieel systeem. Laten we een president kiezen in twee rondes. In de eerste mogen veel kandidaten meedoen en in de tweede gaat het om een tweestrijd. De winnaar mag 7 jaar het ambt bekleden, heeft daadwerkelijk macht en stelt zijn of haar kabinet samen.
Met een werkelijk duaal systeem van een onafhankelijk parlement. Gekozen parlementariërs met een kiesdrempel van tenminste 5 %. Waarbij er minder en betere partijen zijn met professionele kamerleden. Links en rechts, progressief en conservatief, liberaal en confessioneel, traditioneel en groen. Dan valt er nog steeds genoeg te kiezen. Zonder de volksgekte van ieder probleem een eigen partij en de volksziekte die referenda heet. Ook wordt de senaat opgeheven, de Raad van State is in staat om wetten te toetsen. De Eerste Kamer is overbodig.
Tot die tijd zou het wijs zijn als kiezers hun stem uitbrengen op partijen die in staat zijn om bestuurlijke en politieke kwaliteit te leveren. Dus een stem op partijen die een bredere achterban hebben en politieke verantwoordelijkheid kunnen nemen en willen dragen. Het gaat immers om resultaten en niet om fanatieke fansteun voor het luide geroep van een kleine groep uitverkorenen.
Het opschonen leidt straks tot een beperkt aantal partijen. Een sociaaldemocratische, een christen-conservatieve, een liberaal-progressieve, een groene vooruitstrevende, waarschijnlijk ruimte voor een links-conservatieve en een rechts-conservatieve. Vijf tot maximaal zeven partijen in het parlement met een centrumlinks of centrumrechtse president. En een kabinet bestaande uit deskundige bestuurders die zaken doen met het parlement.
Ook het middenveld zal herbeleven met al die talenten die nu in het parlement zitten. Public affairs en politiek, laten we het scheiden. We hebben de uitvoerende, de wetgevende en de controlerende macht nodig en de belangengroeperingen en de media. Nu loopt alles een beetje erg door elkaar. De scheiding van machten en invloeden is relevant in een zuivere democratie waar ieder belang telt.
