“Mijn geliefde wacht op me in het hotel. Staand in het bloed besluit ik dat ik het met haar zal uitmaken. Dan bedenk ik me, ik wil haar dood neuken. Ik zal het bed veranderen in een zee van darmen, longen, nieren, bloed en stront.
Nog nooit ben ik zo geil geweest als in het slachthuis.”
Over Arnon Grunberg wordt de laatste tijd veel gejammerd, zeker nu het komkommertijd is. Telkens als deze schrijver in zijn voetnootje op de voorpagina van de Volkskrant een mening geeft vinden anderen daar iets van want ‘huiliehuilie Arnon Grunberg schrijft iets waar ik het niet mee eens ben en dat is stom!’. Soms zelfs dagen lang, alsof het niet gewoon ook maar een mening van een schrijver op de voorpagina van een krant is (klik hier).
Maar als diezelfde Grunberg in NRC Handelsblad (door TPO-bezoekers verkozen tot slechtste courant van Nederland) een lollig stukje schrijft, zoals bijvoorbeeld dat hij geil is geworden in een slachthuis terwijl hij in het bloed staat en een vrouw ‘doo’ wil ‘neuken’, hoor je er niemand over. (Blendle-link)
Wel raar: een vaste opiniemaker van de Volkskrant wordt dus ook ingehuurd als feuilletonschrijver in NRC. Een lekker divers kwaliteitsjournalistiek contentaanbod dus in courantenland en beslist geen elite-inteelt of veilige clichécontent.
Zegt dit nu iets over de slechte kwaliteitsmedia in Nederland, over de genialiteit van zakenman Grunberg, het kennelijke tekort aan kwaliteitscourantwaardige schrijvers, de dichtgetikte navelstaarderigheid van krantenredacties, het belabberde eeuwig middelmatige creatieve niveau in Nederland, de bescheten angstige lafheid van hoofdredacteuren, de nog meer bescheten en nog angstigere lafheid van hun bazen de uitgevers of gewoon over alles wat hierboven staat vermeld?
