Wie de film eenmaal gezien heeft vergeet ‘m niet snel meer. Wil men in Hollywood nogal eens het sentiment opvoeren wanneer het gaat over ernstige ziekten, Dallas Buyers Club is een ontnuchterende rolprent met onvergetelijke acteursbravoure. Matthew McConaughey kreeg terecht een Oscar voor zijn rol als aidspatiënt, die het heft in eigen hand neemt met een negotie in illegale medicijnen. De film speelt halverwege de jaren tachtig. Basis voor een prima soundtrack zou je zeggen. De klaphoes meldt immers “music from and inspired by”.
In het spoor van het onverwacht commerciële succes, blijkt deze “soundtrack” een marketingvehikel om trendy alternatieve bandjes aan de man te brengen. T-Rex en Shuggie Otis zijn daadwerkelijk te horen in de film, evenals de andere oudgedienden Amanda Lear en Kenny Rogers. Vreemd genoeg ontbreken de laatste twee op deze plaat. Die ziet er trouwens wel bijzonder uit: een goud- en blauwkleurige lp in glossy klaphoes.
Slechts duizend exemplaren zijn ervan uitgebracht. De andere nummers op dit album zitten dus niet in de film en, erger nog, voelen allesbehalve de sfeer aan van thema en tijdperk waarin Dallas Buyers Club handelt. “Inspired by” moet je met een flinke korrel zout nemen.
Bij de zomerse dancepop van Blondfire, Fitz and the Tantrums en Tegan & Sara wil het maar niet gaan swingen. Coverversies waaronder de Bee Geesklassieker Saturday Night Fever evenaren amper het origineel. Wat de film gelukkig mist bevat deze plaat in overvloed: met vocale misbaar en net niet overslaande snik een gevóel benadrukken.
Bijdragen van The Naked And Famous, Neon Trees en Cold War Kids bijvoorbeeld, evenals Thirty Seconds To Mars, de band van Jared Leto. Acteren gaat hem aanmerkelijk beter af. Met zijn Oscarwinnende bijrol als travestiet maakte hij grote indruk. Tien procent (!) van de opbrengst uit de albumverkoop gaat overigens naar The Global Fund, een fonds dat financiële middelen opzet ter bestrijding van o.a. aids.
