Hoewel de naam van de openingstrack, Pure Pleasure anders doet vermoeden, prettig en vrolijk gaat het niet worden. Yvette, het duo uit New York dat verantwoordelijk is voor Process, grijpt op de eerste langspeler terug op de dark wave, industrial van eind jaren 1980; ongemakkelijk, rechthoekig en luid. Het duo neemt de postpunk van bands als Swans, de vroege Wire en het Duitse Einstürzende Neubauten en voegt daar een laag moderne elektronische noise aan toe.
Het resultaat is rauw, best te omschrijven als een vertraagde Fuck Buttons met meer nadruk op shoegaze elementen, maar dan wel het type shoegaze waar elke pop of verdraagbaarheid uit is weggefilterd. Elf nummers industriële grote stadsviezigheid omgezet in noise en marsritmes. Geenszins een prettige trip, maar zeer wel te genieten voor een ieder die de loutering juist bij herrie zoekt. Vooral iets om bij nacht op vol volume te draaien, zodat de scherpe gitaren zich extra diep door het trommelvlies kan boren.
Deze recensie verscheen eerder op Sounds Tilburg.
