De rode familie rouwt. In Amsterdam liggen ze eruit, in Utrecht en in Rotterdam. Het wethouderssocialisme is even op acht tellen geslagen en hangt knock-out in de touwen.
Het is snel gegaan met onze rode vrienden. De PvdA, ooit een vitale emancipatiepartij, is een zeikende oude vent geworden. Niemand heeft nog zin om naar het zure verongelijkte gezeur te luisteren. Daarom wordt het tijd voor wat peptalk voor onze geliefde haatpartij. Wie moeten we straks nog verafschuwen als alles D66 is?
De PvdA moet snel eens naar Antwerpen afreizen. In de Belgische havenstad durft de plaatselijke Partij van de Arbeid communistisch te zijn. En zich populair te maken. De zelfverklaarde marxisten scoorden bij de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen maar liefst 8 procent van de stemmen. Lijsttrekker Peter Mertens, een goedgehumeurde openminded activist, is een van de populairste politici van Antwerpen.
Wat zijn de lessen?
1. Zet je in voor de hele bevolking, niet voor één groep. De Nederlandse PvdA denkt graag in sjablonen. De armen tegen de rijken, de rentenier tegen de werknemer, allochtonen tegen autochtonen, succesvol versus verliezer. Dat is een beetje dom! Als je groot wilt groeien, moet je je nooit richten op één minderheid, maar iedereen durven aanspreken. Bij de Vlaamse PvdA willen ze rijken en banken laten bloeden voor de crisis, maar die boze boodschap verpakken de Vlamingen geraffineerd.
De leuze daar is: ‘straf de grote valsspelers, niet de kleine speelvogels.’ Kijk, wie kan dáár tegen zijn? Valsspelers haten we allemaal. Dat deze spelbedervers toevallig net de belastingontduikende multinationals zijn, vertellen de opstandelingen er een zin later subtiel bij. Zoiets werkt aanstekelijker dan de vingerwijs-retoriek van Samsom en Asscher. Zolang links zich vervreemdt van het volk, kan Wilders met een pollepel alle ontevreden stemmers op zijn bord scheppen. Advies: formuleer eens een halve waarheid waar iedereen het mee eens is.
2. Durf te kiezen voor de werkende meerderheid, niet voor klagende kruideniers. Diederik Samsom’s economische programma is een vergeeld CDA-programma. Hij houdt een pleidooi om de schoenelapper, de banketbakker en de meubelmaker te behouden en nog wat andere uitstervende bedrijfstakken in ‘de maakindustrie.’. De PvdA-leider biedt daarmee een koude schouder aan de meerderheid van de werknemers die afhankelijk is van de groei in de financiële dienstensector, consultancy of andere banen waar je niet meer voor aan de lopende band hoeft te staan. Moderne tijden vragen om moderne oplossingen niet om reactionaire dagdromen.
De moderne werknemer zit ’s avonds, zoals ING baas Nick Jue ooit cynisch vaststelde, met zijn dikke kont op de bank naar Goede Tijden Slechte Tijden te kijken. Dat zijn de moderne PvdA-kiezers, meneer Samsom, niet die sappelende neringdoenden. Die groep sterft af. Richt je op de grote getallen, niet op de terzijdes van de terzijdes. En regel iets voor ZZP-ers.
3. Vertel gewoon de verschrikkelijke waarheid, want ‘het eerlijke verhaal’ bestaat niet in de politiek. De PvdA in Antwerpen voert actie tegen de autosnelweg door het stadscentrum. Niet door auto’s te verbannen, maar door aan te geven hoe dodelijk die stinkgassen zijn. Maak de mensen bang met feiten. Dan veranderen ze hun gedrag vanzelf
Dit staat er in de Antwerpse PvdA folder. Geef toe: je bent meteen overtuigd dat die betonnen gifgassluis door de stad moet verdwijnen:
“Het staat vast dat zestig procent van de kinderen onder de zes jaar al een anti-astmapuffer heeft moeten gebruiken. Dat is niet normaal. Veel patiënten hebben ook slaapproblemen of voelen zich opgejaagd door het onophoudelijke lawaai van de ring. DeGezondheidsmonitor Antwerpen 2011 meldt dat één op vijf Antwerpenaren last heeft van lawaaihinder en één op zeven van slaapstoornissen met matige tot ernstige impact. Voor vele wijken stelt het constante lawaai van het verkeer op de ring een belangrijk probleem. Er zijn nauwelijks nog plaatsen in Antwerpen waar mensen gezond kunnen slapen met het venster open.”
Conclusie: laat het denkwerk aan de kiezer over, maar geef ze het materiaal om te denken wat jij wilt bereiken.
4. Laat de mensen zelf bepalen wat ze willen. Zoals we bij punt 3 al zagen werkt bevoogding niet. Onze Vlaamse vrienden omarmen het kwaad, zoals Frank Sinatra dat in My Way bezong: ‘I ate it up and spit it out’. Daar houden de kiezers van. Politici die iets voor je regelen in plaats van die jou dicteren wat jíj moet doen. In Antwerpen heeft de gemeente de hoerenbuurt opgeknapt en er een boudoir-bordeel laten bouwen met een vijfsterren-uitstraling. Dat is wel even anders dan die meiden de straat opjagen, of te laten thuiswerken zonder toezicht van camera’s of politie in de buurt. Als verbieden de kwaal versterkt dan moet je misschien liefdevol gedogen.
5. Mensen met geld zijn niet per definitie monsters. Sommige rijkaards zijn zelfs progressief. De econoom Keynes hoopte ooit dat er euthanasie zou worden gepleegd op de rentenier, maar dat is niet gelukt. De grootste renteniers zijn pensionado’s die een groot hek om hun pensioendepot geplaatst hebben. Opgebouwd met behulp van veel te ijverige vakbonden. Als je de rentenier wilt vermoorden moet de PvdA op eigen troepen gaan schieten. Het is niet voor niks dat de pensioenopstandelingen zich bevinden bij de liberale jongerenverenigingen. Het is in dit oneindige polderland misschien niet voor te stellen, maar in Antwerpen bestaat zoiets dus wel: een liberale vakbond.
6. Neem een partijleider waar je mee kan lachen. De PvdA in België is een van oorsprong marxistisch-leninistische clubje vol doodenge dogmatische drammers. Maar die geschiedenis is begraven. De Grote Roerganger heet Peter Mertens. De leider is een schrijver die ooit nog als arbeider kisten versjouwde in de Gentse haven. Type Marijnissen maar dan minder moralistisch. De PvdA heeft een Mertens nodig. Samsom mag dan wel in een scherpgesneden Oger pak rondlopen, hij houdt de uitstraling van een apostel die je het evangelie komt voeren. Mertens verkoopt een verhaal als een marktkoopman. Hij heeft lol in presenteren, en lijkt een geschoold toneelspeler als hij redes houdt.
Ronald Reagan was ook een acteur vol goedmoedig optimisme. Hij overtuigde het volk door ze stipjes aan de horizon te verkopen. Zoek eens een links neefje van Reagan, PvdA! Mertens heeft die uitstraling. Hij is vriend van de pers die zijn bitter-zoete wisecracks graag citeert. `Het is niet normaal dat de poetsvrouw meer belastingen moet betalen dan de multinational`, jende hij in zijn 1 mei speech. `Zij moeten weten: je kan angstvallig alle bloemen knippen, maar de komst van de lente kan je niet tegen houden`, echode het ver weg zelfs even naar Reagan’s It´s morning again, in America.
Tja. PvdA, huur een paar goede tekstschrijvers in en gooi die Samsom eruit. Zoek een nieuwe partijleider die overtuigt en je wint verkiezingen. We hebben snel iemand nodig waar liberaal Nederland een beetje bang van wordt. Zo is er geen lol meer aan.
We moeten iets te haten houden.
