Ja hoor eens. Zomaar vrolijk studentengebral is natuurlijk al kwetsend in het Nederlands. Maar in het Latijn dachten de corporale haantjes er wel mee weg te komen zeker? Quod non. Dan hebben de luitjes van de Universiteit Utrecht buiten U-raadslid Joke Daemen gerekend. Daemen (Droogschotus Jaloersis Vreugdeloosii, subspecies Humornihilis) ontdekte in het achttiende-eeuwse drinklied gewoon zomaar verwijzingen naar lekkere wijven.
Lang leven de meisjes, gemakkelijk en mooi
En daar ging ze, vól in de magniet-modus en BAM op het zuurorgel. En toen kwam ook nog:
Leven ook de vrouwen, lief en om van te houden, goed en werkzaam
Grens bereikt, bij Joke. Censureren en wel subiet, voor je het weet gaan studenten nog seksistisch denken over hertjes gleuven jongedames. Illud nos omnes non voluamus, of wat? Precies.
Rector Van der Zwaan gaf in de raadvergadering toe dat het om een dronkemanslied met een deplorabele tekst gaat. “Maar”, zo voegde hij eraan toe, “het is wel deel van onze academische erfenis”. Maar daar heeft Joke natuurlijk geen boodschap aan, policor beeldenstormers doen niets liever dan tradities kapotdrammen en alle plezier uit de levens wringen van jonge, knappe, levenslustige mensen die wél een hartslag hebben.
Anyway & ad fundum.
Omdat Joke Daemen niet kan relativeren en verdrietig wordt van andermans plezier, is er nu dus een academische discussie gaande over een lied dat we moeten zien als een achttiende-eeuwse corpsballen-voorloper van ‘daar moet een piemel in’. Een lied dat, zoals iedere vrouw mét humor en ratio (dat zijn er 12, in Nederland) weet, vooral aangeeft dat de zangers ervan de toegezongen dame in kwestie wel spann0nd vinden. Heel gezond, voor jongelui.
