Terwijl het akkoord over het wapenstilstand weer compleet in duigen viel heeft een ander incident afgelopen weekend de ware aard van ‘gewaardeerde NAVO-bondgenoot’ Turkije onderstreept. In een tafereel dat sterk aan de beelden uit Zaanstad doet denken vertrokken Amerikaanse special forces uit het grensstadje al-Rai onder het luide gejoel en vele allahu akbars van deze zeer gematigde rebellen onder Turks sponsorschap. De sfeer onder de NAVO-proxies werd iets tè gezellig met als gevolg dat de “ongelovige varkens” werden verzocht de wijk te verlaten. In combinatie met het coalitiebombardement op het Syrische regeringsleger wordt duidelijk dat deze oorlog onder Amerikaans gezag nog heel lang kan doorgaan en dat het nog wel een stapje erger kan worden. Het incident bevestigt ook dat de Turken de meest weerzinwekkende elementen van de Syrische oppositie onder hun hoede hebben.
Nu zijn dubieuze partnerschappen natuurlijk niet uniek in de Amerikaanse wereldorde. Zolang de gevolgen daarvan vooral tot Europa beperkt blijven doen ze er niet zo moeilijk over. Het crisismanagement in het Pentagon heeft deze situatie dan ook snel opgelost. De Amerikaanse special forces zijn inmiddels weer terug in al-Rai en de boefjes uit het filmpje zijn weggestuurd en vervangen door een andere ploeg even gematigde rebellen die zich misschien wél een beetje kunnen inhouden. Dat moet ook wel, want anders is het toch al slappe verhaal van ‘goede-rebellen, slechte-rebellen’ niet lang meer vol te houden. De vraag is hoe lang deze alliantie het nog kan uithouden.
De Amerikaanse troepen onder operatie Noble Lance zijn in al-Rai officieel om de Turken te ‘ondersteunen’, in werkelijkheid om hen aan het lijntje te houden. De Turken zijn daar tenslotte om af te rekenen met de Koerden. In de Amerikaanse strategie tegen ISIS zijn de Koerdische troepen onmisbaar voor de grondcampagne, waardoor de anti-ISIS coalitie er dus mee gediend is om hun verliezen te beperken, bijvoorbeeld door middel van luchtbombardementen. De Turken moeten op hun beurt de Syrische proxies aan het lijntje houden.
Het incident van afgelopen week toont aan dat het soms een heel dun lijntje is. De Amerikanen hebben al bijna twee jaar lang commando’s tussen de Koerdische eenheden en zo’n incident is nog nooit voorgekomen. Het zou nog best kunnen dat er de volgende keer wat meer volgt dan alleen gescheld. Als er een Vomar in de buurt had gestaan waren de yankees ongetwijfeld met eieren bekogeld.
Inmiddels hebben de operators zelf ook hun beklag gedaan over de Turkse missie (paywall, het volledige stuk is hier te lezen). Die hebben zelf goed door dat de Turken een nieuwe generatie jihadisten aan het opleiden zijn en van glimmend nieuw Amerikaans wapentuig voorzien. De rebellen zelf hebben maar één doel, het veroveren van gebied en het implementeren van hun shariastaat. Zij trekken nu gewoon lekker verder, richting Manbij en al-Bab, onder begeleiding van hun Turkse beschermheren. Vroeg of laat moeten zij tot botsing komen met ofwel het Syrische regime, of de SDF onder leiding van de Koerden. Maak maar een snel optelsommetje over hoeveel miljoen vluchtelingen en extra jaren conflict dat gaat opleveren.
Het is ook niet uit te sluiten dat Amerikaanse operators volgende keer in een Black Hawk Down situatie belanden, als de Turkse proxies zich weer even laten gaan. De Amerikaanse commando’s treden op in kleine groepen tussen honderden rebellen. Bij het incident in november vorig jaar zagen we al dat de Turken niet zoveel controle hebben over hun proxies. Een Russisch vliegtuig werd neergehaald door een Turkse F16 waarna vervolgens lokale milities, tegen de orders van hun Turkse commandant Alparslan Celik in, de parachuterende piloot neerknalden. Vandaar de Amerikaanse aanwezigheid onder de Turkse proxy’s: voorkomen dat Manbij wordt ingenomen en de rebellen met de SDF gaan knokken.
Het eerstvolgende doel van de Turken is nu al-Bab, op dit moment nog onder ISIS-controle. Nou ja, controle, de jihadisten zijn waarschijnlijk al lang vertrokken. Sinds de Turken met hun proxies zijn binnengerold nemen onze NAVO-jihadisten elk dorp zonder slag of stoot in. ISIS kan dan Raqqa versterken, waar de Amerikanen nog wel van de SDF verwachten dat die doorvechten. Er wonen nauwelijks Koerden in dat gebied, maar als zij niet meer meewerken met het Amerikaanse plan dan gaan de Turken ook van het lijntje.
Een week waarin het schizofrene Amerikaanse plan voor Syrië flink werd opgeschud, kortom. Net als voorheen blijkt het nieuwe wapenstilstand natuurlijk ook voor geen meter te werken. Amerikaanse bommen die even honderd Syrische regeringssoldaten in de inmiddels vier jaar lang omsingelde woestijnstad Deir ez-Zor wegblazen werken daar ook niet aan mee. Officieel een ongelukje, maar je moet er in geloven. Fouten kunnen soms best gebeuren, maar in een tijdperk van lasergeleide bommen (JDAMs) en GPS moeten ze niet vreemd opkijken als niet iedereen overtuigd is van hun onschuld. Vooral als de Islamitische Staat direct een nieuw offensief begint in dat front en wat gebied verovert op de regeringstroepen en op de koop toe een straaljager neerknalt.
Het incident in al-Rai werd direct overschaduwd door bombardement. De reactie van Samantha Power, VN-ambassadeur van de VS en voorheen buitenlandadviseur van meneer Obama, die ook aandrong op het bombarderen van het Gaddafi-regime in Libië, was als volgt: “Oeps, foutje. Sorry!”
Gevolgd door een tirade vol Obama-handgebaren richting het Assad-regime en Rusland waarin zij even flink benadrukt wie er goed zijn en wie slecht. Turkije, Qatar en Saudi-Arabië worden ook genoemd als partijen die een vredesonderhandeling willen en daarbij constant worden gesaboteerd door de gemene Russen. Een bizar toneelstuk dat eerder aandacht naar de problemen van de Amerikaanse strategie trekt dan dat het afleidt.
We kunnen ons afvragen hoeveel controle de Amerikanen kunnen blijven uitoefenen op de Turkse troepen en op Erdogan en wat er gebeurt wanneer de volgende keer een Amerikaanse soldaat wel een kogel in zijn rug krijgt van zo’n ‘gematigde’ hoofdenafhakker. Na al zijn streken van de laatste jaren is er een goede kans dat Erdogan zich er wel weer uit weet te lullen. De voormalige ambassadeur van de VS naar Turkije, Eric Edelman, tweette vorige week dat de Turkse regering de Koerdische jeugd radicaliseert door acties in het land van de Koerden en daarmee meer ellende over zich afroept.
Dit toont de mate waarin westerlingen zijn murwgebeukt door de fratsen van Erdogan. Het is namelijk de Turkse jeugd, ook in Nederland en Duitsland, die flink radicaliseert door de manipulaties van hun huidige opperhoofd en die maar al te gretig is om de zwarte pagina’s in hun geschiedenis te herhalen. De rest van het land kan daar alleen maar passend op reageren. De vraag is wanneer de rest van de wereld dat ook gaat doen.
