Je kunt ergens veel over praten, maar wanneer je het daadwerkelijk ziet komt het pas echt binnen. Dat was kort door de bocht de strekking van mijn column over pesten die maandag gepubliceerd is op ThePostOnline. Voor de voorselectie van het Nederlands Elftal geldt eigenlijk hetzelfde. We kletsen al twee jaar over de matige selectie en het afnemende potentieel, maar wanneer je de dertig mogelijke WK-gangers van Louis van Gaal zwart op wit voor je neus krijgt, is het toch nog behoorlijk slikken.
Van de weinige internationale (sub)topspelers die we nog hebben, hebben zich twee geblesseerd afgemeld. Kevin Strootman was één van de weinige zekerheden in het basisteam van Van Gaal, terwijl Gregory van der Wiel het op de rechtsbackpositie had moeten opnemen tegen de in Oranje overigens prima acterende Daryl Janmaat.
De achterhoede is al langer de achilleshiel van onze nationale trots. Wanneer we de potentiële vijfmansverdediging van Oranje bekijken, dan heeft alleen Ron Vlaar meer dan vijftien interlands gespeeld. Michel Vorm kwam veertien keer uit voor het Nederlands Elftal, Daryl Janmaat en Bruno Martins Indi komen tot dertien caps. De overige kandidaten – inclusief de keepers Cillessen, Krul en Zoet – halen de dubbele cijfers niet óf wachten zelfs nog op hun eerste speelminuten.
Komende zomer zal pijnlijk duidelijk worden dat we als voetbalnatie definitief zijn afgehaakt bij de mondiale top. Waar Spanje (Isco, Soldado, Arbeloa), Argentinië (Tévez) en Frankrijk (Nasri) bij machte zijn om topspelers thuis te laten, is het voor Van Gaal en zijn discipelen zaak om 23 volwaardige spelers bij elkaar te harken.
Het voordeel van een dergelijk jonge groep, is dat ze allemaal nog de honger zullen hebben er iets van te maken. Jongens als Promes en Veltman, die niet lang geleden hun kunsten nog in de Jupiler League mochten laten zien, zullen het al een hele ervaring vinden dat zij überhaupt bij het nationale team zitten en de kans op speelminuten is nog best reëel.
Dat deze generatie niet de topspelers bevat zoals de vorige, daar kan Van Gaal weinig aan doen. Toch had hij in zijn selectie wat meer ervaring kunnen en wat mij betreft moeten inbouwen. Bijvoorbeeld door Urby Emanuelson of Joris Mathijsen op te roepen, die de wetten van internationaal topvoetbal kennen. Daarnaast blijft het bijzonder dat de bondscoach krampachtig blijft vasthouden aan Eredivisievoetballers en een speler als Virgil van Dijk links laat liggen. De huidige selectie bevat teveel spelers die het óf nog moeten bewijzen, óf hun beste jaren achter zich hebben liggen. Spelers als Nigel de Jong, Rafael van der Vaart en Wesley Sneijder zijn, hoewel bruikbaar, duidelijk op hun retour.
Een eindtoernooi is eigenlijk geen plek om te beschouwen als leermoment, daar moet je staan. Een aantal weken met elkaar op pad, de oefen- en drie poulewedstrijden: hopelijk put de jeugdige Oranjeselectie er de komen jaren nog de vruchten van en kunnen we het later met terugwerkende kracht zien als opmars van iets moois. Ik vermoed dat dit Nederlands Elftal niet bestand zal zijn tegen Spanje en Chili en dat het WK-avontuur voor deze selectie na drie wedstrijden eindigt. En misschien is dat maar beter ook. Een eventuele tweede ronde tegen Brazilië blijft deze spelers dan bespaard. Dat wordt geen leermoment, maar een traumatische ervaring.
