De campagnes voor het Europees Parlement zijn in volle gang. Het gaat over de crisis, over geld en over soevereiniteit. Dit zijn allemaal onderwerpen die op korte termijn spelen en ook prima op nationaal niveau geregeld kunnen worden, terwijl de Europese Unie juist over de lange termijn hoort na te denken. Als jonge student ben ik bang. De wereld vergaat aan het klimaat, en ze hebben het over geld. Ze stelen verdorie gewoon onze toekomst!
Dat klopt: als student houd ik mij niet alleen bezig met feesten en bier drinken. Ik houd mij ook bezig met mijn toekomst, voornamelijk of ik die nog heb. Want de meerderheid van de wetenschappers is het er over eens dat klimaatverandering echt is en dat dit onze aarde op relatief korte termijn onleefbaar zal maken. Wat ik hier bedoel met ‘op relatief korte termijn’ is dat de meeste politici hier zelf geen last van zullen ondervinden. Maar mijn generatie wel.
Klimaatonderzoeker Clive Hamilton heeft recentelijk een boek uitgebracht, Earth Masters genaamd. In dit boek praat hij over mogelijke middelen om het klimaat te repareren door middel van climate engineering.
Hiermee loopt hij ver voor op het politieke debat dat nu in Europa speelt. In Europa hebben wij nog niet eens zijn vorige boek gelezen (Requiem for a species), waarin hij uitlegt waarom het al te laat is. Dat het klimaat al te ver heen is om te repareren. Dat het al zeker is dat een groot deel van de mensen zal sterven door klimaatverandering.
Dit is dus hoe mijn toekomst eruit ziet. Hier worden we nu al voor gewaarschuwd, niet door rare mensen met borden op straat, maar door gevestigde wetenschappers en bewezen onderzoeken. Wetenschappers waarvan ik dacht dat we ze juist hadden gemachtigd om ons te informeren over hun vakgebied. Maar schijnbaar is het onderbuikgevoel van Henk en Ingrid een veel betere expert op dit gebied.
Wat ik wil is dat het klimaat een vast punt wordt op de politieke agenda. Al is het maar alleen in de Europese Unie. Ik wil dat mijn toekomst serieus wordt genomen, en niet het lachertje blijft dat het nu is. Er zijn veel politici die zeggen dat economisch belang voorgaat. Ik zeg dat de toekomst van honderden miljoenen jongeren op deze wereld belangrijker is dan het economische belang.
Overigens zeg ik ook dat het moeilijk is om economie te bedrijven als we later nog maar een tiende van de landbouwgrond over hebben.
Mijn pleidooi is niet alleen gericht aan ‘die foute politici’, maar ook aan de kiezers en de journalisten die mede het publieke debat bepalen. Laten we het klimaat, en dus de toekomst, weer serieus nemen.
Onze toekomst is nu gestolen, maar misschien kunnen we haar terugvinden.
