“50Plus kwam maar net tekort om de tiende partij te worden. Daarmee was zij een van de vier partijen waarvoor de uitslag anders bleek te zijn dan volgens de exitpoll van Ipsos; opnieuw een bewijs hoe relatief de waarde is van dergelijke peilingen. Betrekkelijkheid geldt ook voor de uitslag zelf: die is geen aanleiding om er voor de nationale politiek en de positie van het kabinet ook maar één conclusie aan te verbinden.”
Het immer anonieme Commentaar van NRC Handelsblad over de binnenlandse politieke verhoudingen naar aanleiding van de uitslag van de Europese verkiezingen.
“Vermijd situaties waarin je kunt verwachten dat mannen vervelend worden. Dat is dus eigenlijk overal”
Stel dat er zou staan: ‘Vermijd situaties waarin je kunt verwachten dat moslims/joden/negers/homo’s vervelend worden. Dat is dus eigenlijk overal’, zou dat dan worden geaccepteerd? Nee natuurlijk, want dat is discriminatie! Als het om mannen gaat is dat echter GEEN ENKEL PROBLEEM op een website van de publieke omroep Vara.
“‘Welk probleem wordt hiermee opgelost?’, vroeg SGP-leider Kees van de Staaij zich naar aanleiding van Plasterks plan af. De minister voerde aan dat het zo vervelend is drie dagen op de uitslag te moeten wachten. Dat is een probleem van sommige politici maar van slechts weinig burgers. Het zal toch niet zo zijn dat Plasterk zich ongemakkelijk voelt bij de hete adem van de CU/SGP-lijst in de nek van zijn eigen PvdA?”
Patrick van Schie gaat bij Trouw nog maar eens in op het zondagsstemmen, een ‘onzalig plan’ volgens hem.
“Bij het EK, twee jaar geleden, versloegen we de publieken na een week met de nabeschouwing. Dan zat Jack van Gelder daar met zijn iets te bruine hoofd in Oekraïne, en wij zaten in Scheveningen met windkracht 7 in een tent te bibberen, maar het was wel zo leuk en geestig dat we ze versloegen. En dat zonder dat we de wedstrijden mochten uitzenden, dus iedereen moest telkens na afloop naar ons zappen.”
RTL-programmadirecteur Erland Galjaard in het Algemeen Dagblad over de lol van een Publieke Omroep verslaan.
“De Telegraaf had het over ‘Europa rechtsaf’, maar dat is dus niet waar. Spanje, Italië en Griekenland hebben juist heel links gestemd. Er is sprake van een tweedeling, maar eerder tussen noord en zuid of tussen mondialisering versus nationalisering.”
Macro-econoom en columnist Mathijs Bouman duidt de Europese verkiezingsuitslag in de Volkskrant.
“Een meer omstreden manier is natuurlijk het bij de kern aanpakken en vragen aan zowel mannen als vrouwen om elkaar een beetje in de gaten te houden. Dus jezelf ook beseffen als vrouw dat als je zo paranoïde wordt van mannen, dat je door je slachtofferschap ook mede-dader wordt wat bepaalde idioot-ouderwetse ideeën in stand houdt van damsels in distress die gered moeten worden. We zouden mannen EN vrouwen moeten leren dat ‘nee’, ‘nee’ is, dat een man die slist of psssst roept naar een vrouw (en bij niet directe reactie “ey wat de fuck jongah – hoertje!”) terugroept wanneer deze geen reactie krijgt gewoon wordt aangezien voor wat het is: een loser. Dat aan de andere kant complimentjes of beetje onhandige opmerkingen niet meteen betekenen dat de man die deze uit een of andere verkrachtende vrouwenhater is. Dat vrouwen ook eigenlijk diezelfde onhandigheid hebben omdat ze uit een soort misplaatste beleefdheid vaak niet “nee rot op, dronken eikel” durven zeggen. Kortom: dat we allemaal net mensen zijn.”
Dieuwertje Kuipers reageert op Facebook op de haatzaaiende en discriminerende anti-mannencolumn van een Vara/Publieke Omroep-website.
“In de Europese media bestaat al ruim een decennium ruimte voor continue aanvallen op staat Israël. Ook dit is een bron voor het nieuwe antisemitisme. En dit alles wordt in de Europese media toegelaten onder het mom van sympathie voor Palestijnen.”
Afshin Ellian in zijn Elsevier-column over de aanslag in Brussel gisteren.
“Journalist en antropoloog Joris Luyendijk vergaapt zich bijvoorbeeld om de haverklap aan een ‘nieuwe’ misstand – van de schijn van de duurzame wereld via de manipulatie van het (buitenlandse én binnenlandse) nieuws tot de corruptie van het bancaire systeem. Zijn blik van verbazing en afkeuring is inmiddels een volwassen literair genre geworden, maar ook een die met iedere misstand geforceerder overkomt.”
De ‘gasten in je gezicht’ (Emiel Martens en Ger Post) maken een rake analyse van het hedendaagse genre van one-issue-auteurs, die eenzelfde template over een breed veld aan problemen leggen en dan weer een boek of ‘longread’ uitpoepen.
