Heeft u de afgelopen vijf jaar weleens iets gehoord van de PVV-Europarlementariërs? Waarschijnlijk niet. Zij behoorden immers tot de meest onbekende en onproductieve leden van het Europees Parlement. Of ze daar iets aan konden doen, staat niet vast. In het Europees Parlement kun je alleen invloed uitoefenen als je lid bent van een grotere Europese fractie en dat was de PVV niet. Men zat dus vijf jaar voor spek en bonen in het Europees Parlement.
Geert Wilders wil dit niet nogmaals laten gebeuren en wil daarom met het Franse Front National een Europese fractie vormen. Deze fractie moet aan regels voldoen: er moeten minimaal 25 Europarlementariërs uit minimaal zeven landen meedoen. Het aantal van 25 leden is geen probleem omdat het Front National dat alleen al bijna haalt. Maar willen er zeven partijen meedoen?
Het wordt spannend. Het probleem is dat er al een eurosceptische fractie bestaat: Europa van Vrijheid en Democratie, met onder andere de Britse UKIP. Nigel Farage, de leider van UKIP, wil niet samenwerken met de PVV.
Eurosceptische partijen kunnen dus kiezen bij wie ze zich aansluiten: de PVV-groep of de al bestaande UKIP-fractie. Het lijkt erop dat het de PVV niet gaat lukken. De Zweden Democraten kiezen voor UKIP en de Deense Volkspartij zat al bij UKIP. Voorlopig zijn Wilders en Le Pen nog op zoek naar zeker twee lidstaten. Alleen Vlaams Belang, Lega Nord en FPÖ lijken mee te doen.
Al deze partijen waren voorheen niet aangesloten bij een Europese fractie. Zij waren net als de PVV ‘niet-ingeschrevenen’. Het is niet vreemd te veronderstellen dat als partijen worden toegelaten tot de UKIP-fractie, ze die prefereren boven de Wilders-groep die bestaat uit partijen waarmee tot dusver niemand wilde samenwerken.
Wilders en Le Pen zullen om hun fractie te kunnen vormen waarschijnlijk moeten kijken naar partijen waar PVV-lijsttrekker Marcel de Graaff eerder niet mee wilde samenwerken, zoals het antisemitische Jobbik uit Hongarije. De huidige Europese vrienden van Wilders waren al geen reden om PVV te stemmen en dat risico neemt alleen maar toe. Een betere vraag is: waarom wil Wilders die fractie eigenlijk?
Door een fractie op te richten krijgt men recht op allerlei functies in het parlement en meer budget. Dit is voor de UKIP-fractie al het geval. Maar wat bereikt die fractie eigenlijk? Helemaal niets, want het Europees Parlement kent een stevige pro-Europese meerderheid en dus staat de UKIP-fractie langs de zijlijn. Dat zal in het nieuwe parlement weer zo zijn. Wilders zal net als UKIP aan de zijlijn staan, ongeacht of er een groep met het Front National komt, een samenwerking met UKIP of helemaal geen samenwerking.
Zelfs als deze Wilders-fractie ontstaat en men in staat is één Europese regel tegen te houden, zal dat in de publieke perceptie geen enkel verschil maken. Wilders kan met dat resultaat de volgende verkiezingen niet winnen. Daadwerkelijke prestaties in het Europees Parlement zijn daarvoor irrelevant. Wel zal elke racistische, anti-semitische of homofobe uitspraak van een van de fractieleden het Nederlandse nieuws halen.
Dit weet Wilders natuurlijk ook wel. Hij wil vooral een fractie omdat die geld krijgt voor een eigen secretariaat. Toch is dat een rare motivatie want als je niet samenwerkt in het Europees Parlement heb je ook geen gezamenlijk secretariaat nodig en dus geen budget. Europarlementariërs verdienen al vorstelijk en eventuele budgeten zullen aan zoveel regels gebonden zijn dat ze niets kunnen bijdragen aan de beperkte financiën van de PVV in Nederland.
Laat de PVV dus gewoon ophouden met dit rare plan.
Chris Aalberts is auteur van Achter de PVV: waarom burgers op Geert Wilders stemmen.
