Een week of drie geleden heb ik een uur of twee naar mijn laptop zitten staren. Niet uit vermoeidheid of gefrustreerd door een screen of death gleden de uurtjes voorbij. Wat zich op mijn scherm voltrok, was een lesje dat wij Nederlanders nog moeten leren. In Amerika werd een held geëerd. Hoe erg ik ook van de Nederlandse nuchterheid en sociale zekerheid hou, in Amerika pakken weten ze hoe je iemand een veer in zijn kont moet steken. Waar wij een tweede plek op een wereldkampioenschap vieren ging New York dertig jaar terug in de tijd.
Er is namelijk een lobby op gang gekomen die een straat wil hernoemen. Nu is dat misschien niet zo bijzonder, maar het verhaal hierachter was wel prachtig. Het stukje weg waar de voormalige Paradise Garage stond werd bezet met als doel deze om te dopen tot de Larry Levan Way. De garage was tenslotte Levan zijn thuisbasis, en het pand op King Street wordt nog steeds gezien als een muziekmonument in Amerika.
Hoewel de club in 1987 gesloten werd, is de legende nog steeds levend. Net als de status van de in 1992 overleden Levan. Daarom werd de straat afgezet, een podium opgebouwd en iedereen boven de 35 die ooit in de Garage was geweest werd opgetrommeld om te komen. Het resultaat was schitterend. Een volgepakte straat met een mensenmassa die nog een keer los ging op alle klassiekers die jaren lang in de club te horen zijn geweest. Levan’s complete playlist kwam ongeveer voorbij, en dankzij een streaming service kon ik er in Amsterdam van mee genieten. Hoe schitterend het ook was, het heeft me wel aan het denken gezet. Wie in Nederland zou dit toekomen? Is er iemand geweest die dezelfde invloed als Levan op de Nederlandse clubscene heeft gehad?
Het antwoord is ja. Als wij iemand zouden moeten eren voor zijn bijdrage in het nachtleven kan het maar over een man gaan: Ben Liebrand. Natuurlijk mogen clubs als de It en de Roxy niet vergeten worden, net als hun vaste dj’s waarvan sommigen nog steeds draaien, maar Liebrand was de eerste die als DJ een impact op de vaderlandse clubs en radio had. Bovendien zijn er flink wat overeenkomsten tussen Levan en Liebrand. Zo hadden beiden een voorkeur voor lange sets (gemiddeld zo’n vijf uur), waren beiden vroeg met het beatmatchen en waren beiden geslaagde remixers. Bovendien maakte Liebrand ook veel lawaai met zijn mixes voor radio Veronica. In zijn wekelijkse show In The Mix verzorgde hij iedere week een uur aan elkaar gedraaide muziek, maar vooral zijn Grand Mixes waren berucht en befaamd. Aan het einde van ieder jaar mixte Liebrand de meest invloedrijke tracks aan elkaar, die vervolgens op cd uitgebracht werden net zoals veel van zijn remixes. Zo deed hij onder andere (officiele) remixes voor Bill Withers, Salt-n-Pepa, Grace Jones en zelfs Phil Collins. Die laatste plaats kreeg een release nadat Liebrand de track gedraaid had in Londen.
Voordat hij de plaat draaide sommeerde hij het publiek om Virgin te bellen als ze de plaat tof vonden om op deze manier een release te forceren. Zijn plan pakte perfect uit, want een dag later om één uur ’s middags tekende hij de contracten en niet veel later lag de plaat in de winkel. Bovendien wordt Liebrand gezien als de grondlegger van het Nederlandse dj succes. Niet door de industrie, maar door dj’s als Tiesto en Armin van Buuren die toegegeven hebben dat ze door Liebrand interesse voor muziek en draaien hebben gekregen. Niet dat het telt, maar Afrojack heeft indirect veel aan Liebrand te danken. Daarom stel ik het volgende voor, deze man verdient een eerbetoon en aangezien we hier niet zo sterk in zijn moeten we dit voorzichtig aanpakken. Hoewel Liebrand geboren is in Nijmegen lijkt het me een iets te grote stap om de Waal om te dopen tot de Liebrand rivier, maar laten we klein beginnen. Daarom stel ik een sloot voor. Vlak bij een molen. Zo hebben we en een reden om een feestje te vieren, en houden we het lekker Hollands en heeft Liebrand net als Larry Levan de aandacht die hij verdient.
