Zo langzamerhand zijn de vakanties weer geboekt en worden de strandmatjes weer van zolder getoverd. Of je nou naar Llorett de Mar vertrekt voor een zuipvakantie, gaat roadtrippen in Amerika of gewoon je tentje op Texel parkeert, een fijn boek is altijd welkom. Daar geven we graag een tip voor.
Je kunt natuurlijk gaan voor de hilarische plaatjes van Kakhiel (waarvan hier nog een exemplaar ligt voor de liefhebber) of voor een wat hoger niveau met meer tekst als het Das Magazin De Tien-boek met daarin verhalen van tien jonge auteurs die veelbelovend zijn. Of je gaat voor een columnbundel. Die van Remco Campert, bijvoorbeeld.
Afgelopen voorjaar verscheen Te Vroeg in het Seizoen, Autobiografische schetsen. Het boek is een bundeling van Campert’s columns die hij van september 2012 tot januari 2014 voor de Volkskrant schreef. Zowel fijn voor Volkskrant-lezers als voor hen die de krant angstvallig vermijden. Campert’s columns zijn namelijk meer korte, poetische verhalen dan een verplicht opiniestuk met een kritische noot naar de maatschappij toe.
Overigens schroomt Campert niet om hier en daar maatschappijkritisch te zijn. Hij verwoord het alleen een stuk mooier dan de gemiddelde, rancuneus klinkende columnist. Campert is een prozaschrijver die zijn opinie in een prozavorm verstopt. Dat levert prachtige zinnen op waar zowel over nagedacht als van genoten kan worden. De kritische columns worden goed afgewisseld met hersenspinsels en belevenissen van de schrijver. De columns geven de lezer een kijkje in het hoofd van de schrijver.
Een extra reden om deze bundeling erbij te pakken, is een reden voor mensen die denken geen romans te kunnen lezen door gebrek aan geduld. Te Vroeg in het Seizoen is daar een ideale oplossing voor: de teksten zijn geschreven als proza, maar, zoals een column betaamt, niet te lang. Zo kan men toch genieten van prachtige woorden zonder meteen vast te zitten aan 1000 pagina’s over een engel die een paar mensenlevens verpest heeft.
Luchtig, kort en, niet onbelangrijk voor een zomerboek, niet te zwaar. Letterlijk en figuurlijk. Campert’s columns in een bundel zijn een heerlijke verzameling woorden om van te genieten. En na drie pagina’s kun je het boek gewoon weer even opzij leggen zonder te moeten onthouden waar het verhaal nou ook alweer was. Gewoon omdat de column dan al af is.
