Droomden we daar vroeger niet allemaal van, beroemd worden als een echte VIP (Very Important Person)? Dat geldt ook voor wijn. De droom van menig wijnmaker is een echte cultwijn maken. Een wijn waarmee je direct de snobs doet watertanden. Ik noem er een paar uit de top tien der duurste wijnen: Château Mouton-Rothschild, Château Latour, Château Lafite, Château Cheval Blanc, Château Margaux, Château Lafite-Rothschild Pétrus, Romanée Conti, Chateau d’Yquem …etc. Al decennia staan zij in de spotligt en wijnkenners zijn bereid een moord te doen om ze te verhandelen. Tijdens veilingen worden er astronomische bedragen voor betaald. Ik vraag me hardop af of dit niet een beetje is doorgeslagen? Zijn deze wijnen wel echt zulke VIW’s?
Ben je als wijn eenmaal tot cultwijn uitgeroepen, dan is er geen weg meer terug. Houden we met zijn allen misschien stiekem een sprookje in stand?
Herinneren jullie je de show The simple life op MTV nog, waarin Paris Hilton en Nicole Richie hun beroemde luxe leventje opgaven om bij “gewone” mensen een bestaan op te bouwen. Meestal was dit van korte duur, want het is moeilijk om terug te gaan naar ‘the basics’ als je opgegroeid bent als prinsesje. Niet dat ik beweer dat cultwijn ineens geen VIW meer is, maar zijn cult- en vintagewijn echt altijd zoveel meer geld waard dan zijn onderdanen op de plank? De wijnkenners gaan het je in elk geval niet vertellen, die houden wijselijk hun mond.
De enige keer in de geschiedenis dat er per ongeluk cultwijnen werden “afgekeurd” was tijdens een blindproefwedstrijd. Stephen Spurrier, een onafhankelijke Engelse wijnjournalist, bracht deze pijnlijke info in 1976 naar buiten. Deze wijnwedstrijd tussen Franse cultwijnen (Bordeaux en Bourgogne) en Californische wijnen moest aantonen dat de Franse wijnen verreweg de allerbeste waren, en dat wijn buiten Europa sowieso niet meetelt in de wijnwereld. De Californische wijnen scoorden (helaas voor de ‘kenners’) vele malen beter en de winnaar tijdens dit ‘Oordeel van Parijs,’ was de Californische Ridge Montebello van Stag’s Lleap Wine Cellars.
Oeps, dat was niet de bedoeling. De Fransen probeerden dit oordeel van Parijs in de doofpot te stippen, maar de informatie werd naar buiten gebracht en Californische kwaliteitswijn werd plotseling geloofwaardig.
Dertig jaar later werd deze beroemde proeverij herhaald. Opnieuw streek Californië met de eer en werd duidelijk dat er niet alleen wijnen van topklasse worden geproduceerd, maar dat ze ook uitstekend bewaarpotentieel hebben, minstens zo goed als de beste Bordeaux of Bourgogne.
Dit brengt me op een idee. Waarom niet de cultwijn een tripje ‘simple life’ à la Paris en Nicole te laten maken? Het oordeel van Leonie in het leven roepen en de “gewone” wijnen en VIW’s blind te laten proeven? Ik ben benieuwd wat de uitkomst zal zijn. Nu alleen nog een rijke sponsor om dit plan tot uitvoering te brengen… Iemand?
Dit artikel verscheen eerder op WijnSpijs.
Beeld: Shutterstock
