Ondernemer ben je elke minuut, vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week, 52 weken per jaar. Je leidt je bedrijf, maar meer nog dan dat, leidt je bedrijf jou. Stilzitten is stilstaan, dus ben je continu in touw. ’s Avonds overdenk je beslissingen die je moet nemen, op vakantie check je twee keer per dag je mail. In je zwembroek bel je elk gemist telefoontje meteen terug. Want stel je voor, dat je die ene klant misloopt als je niet meteen bereikbaar bent.
Je vrienden kijken je hoofdschuddend aan. Ze begrijpen je niet altijd, als je in de kroeg nog even het financiële nieuws checkt op je telefoon. Je vriendin draait regelmatig kwaad haar rug naar je toe, als je weer eens veel later dan jullie hadden afgesproken bij haar in bed kruipt. ‘Je werkt je nog eens dood,’ constateert je moeder bezorgd. Van sociale zekerheid moet je het niet hebben. Een dag ziek, is een dag geen inkomen. Voor een leasebak is nog geen budget. Een huis kopen zit er de komende jaren nog niet in. En je pensioen, dat komt later wel. Je vader schudt meewarig zijn hoofd als je hem dat vertelt. Geen zekerheid. ‘Zoek nou gewoon een vaste baan, jongen.’
Een vaste baan. Ooit had je het, ooit was je daar. Je werkte voor een ander en voerde uit wat ze van je vroegen. Maar binnen borrelde het, was je vol van ideeën. Je droomde van vrij zijn, van eigen baas zijn. En toen kwam die ene kans op je pad. Je gooide alle zekerheden overboord, zegde je baan op en samen met je kersverse compagnon toog je naar de Kamer van Koophandel.
Nu ben je het: ondernemer. En leef je jouw droom en blijkt de realiteit een stuk weerbarstiger. Zelfs het keihard werken, bleek nog wat keiharder dan je je had voorgesteld. De regels irritanter, de financiën ingewikkelder. Maar je weet het zeker: dit gaat het worden. Jouw start-up gaat het maken. Je compagnon en jij vechten wat af, maar je weet: jullie gezamenlijke doel is groter, hoger, dan jullie ego’s. Elk stukje succes wordt gevierd. En elke keer als jullie proosten op een nieuw bereikt doel, een nieuwe klant, jullie eerste werknemer in dienst, de eerste echt grote order, jullie eerste interview in de media, realiseer je je weer: hier kan geen zekerheid, geen vaste baan, geen pensioenfonds of uitkering tegenop. Je bent verslaafd en kunt niet meer terug. Ondernemer zijn is geen keuze. Ondernemer zijn kiest jou.
