We hebben we er weer een BN-er bij. Een door God zelf gezonden weldoener in de hoedanigheid van burgemeester, die ons via het nationale nieuwsbulletin toesprak, woensdagavond. Hij alleen, zonder enige politieke ruggespraak in de gemeente Apeldoorn, heeft een knusse, veilige doorzonwoning voor onze Volkert geregeld. Met een tuintje, waar je lekker onbekommerd op je eigen geteelde tomaatjes en worteltjes kunt uitkijken. En als Volkert dan toch onverhoopt in de loop van een Kalasjnikov kijkt, door het heggetje gestoken bij de buurman, ligt het niet aan burgemeester Berends.
Maar het nieuws over Volkert was nog veel harder en opzienbarender in het NOS Journaal en in Nieuwsuur. Wist u dat Volkert ook aan kleine kinderen heeft gezeten? Dat hij eigenlijk een verkapte zwemleraar is, die niet van de zwembroekjes van zijn pupillen kan afblijven? In Leiden was geen plek voor Volkert, dus werd het uiteindelijk het rustieke Apeldoorn, waar de inwoners de gefrustreerde veganist liefdevol in hun armen sluiten. Geen onvertogen woord tijdens de straatinterviews ter plekke. De verloren zoon verdient een tweede kans, zoals iedereen.
“De man moet toch ergens wonen” vond ik persoonlijk een uitspraak die me is bijgebleven. Of deze: “je kan hem ook op een eiland zetten voor de kust met een kurk erin, maar dat lijkt me ook niet goed”. Heerlijk, daar is “voxpop(uli)” op camera nu voor bedoeld. De moordenaar van Pim Fortuyn, want daar hebben we het nog steeds over, werd in het Pieter Baan Centrum doorgelicht door én een psycholoog én een psychiater.
Volkert is “een intellectueel, hoogbegaafde lichamelijk gezonde man, bij wie sprake is van een obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis. Deze komt tot uiting in perfectionisme dat het voltooien van taken bemoeilijkt en in overmatige toewijding aan het werk met uitsluiting van ontspannende bezigheden en vriendschappen.”
“Voorts zou zijn persoonlijkheidsstoornis zich uiten doordat hij ‘overdreven gewetensvol’ zou zijn, scrupuleus en star betreffende zaken van moraliteit, ethiek en normen (niet te verklaren vanuit de culturele achtergrond van zijn milieu) en doordat hij starheid en koppigheid toont.”
“Deze persoonlijkheidsstoornis zou echter niet van aanwijsbare invloed zijn geweest ten tijde van de aan hem ten laste gelegde feiten.”
“Zijn voornemen was ingegeven door zijn verwachting dat het slachtoffer ‘een groot gevaar’ zou vormen voor ‘de zwakkeren’.”
“Niet lang voor de uitspraak in hoger beroep suggereerden enkele wetenschappers in kranten dat hij zou lijden aan het syndroom van Asperger, wat door de onderzoekers van het Pieter Baan Centrum over het hoofd zou zijn gezien.”
Niks aan de hand toch? Met zo’n jongen wil je toch ook wel vrijdagavond naar Spanje-Nederland kijken? Met een eigen tapje in de tuin, oranje hoedje op en een klappertjespistool als instrument ter versterking van het nationale voetbaltrauma.
Waar ik alleen met mijn volle verstand niet bij kan, is het gemak waarmee zowel het NOS-Journaal als Nieuwsuur de burgemeester tot nationale held hebben verheven. In mijn beleving mag iedere, ordinaire crimineel toch altijd een doorstart maken. Weliswaar uitgerust met een bling-bling-enkelband en aan het handje van de reclasseringsambtenaar. “Hoe moeilijk was deze beslissing, meneer Berends?” vroeg een overbezorgde Mariëlle Tweebeeke aan de burgervader, die het volgens eigen zeggen communicatief net even beter heeft aangepakt dan zijn collega in Leiden die met zwempedofiel Benno L. werd opgescheept. Want laten we eerlijk zijn, alle delicten kunnen vanaf woensdagavond op één hoop. En ook de zichzelf nog steeds serieus nemende nieuwsrubrieken gaan daar rücksichtslos in mee.
Volgens het bekende polder-en pampermodel kregen de naaste buren van Volkert in dezelfde doorzonwoning een brief van de burgemeester, die hij al héél vroeg in de ochtend door de bus liet gooien door een trouwe gemeenteambtenaar. In de brief werd uitgelegd dat iedereen, zelfs Volkert, een revanche wordt gegund en ook gewoon zijn boodschappen moet kunnen doen bij de C1000 of de Lidl. Een oplettende inwoner van Apeldoorn had Van de Graaf overigens al gespot bij de groenteafdeling.
Wat opviel, was, dat de opkomst laag was tijdens een bijeenkomst die de burgemeester had belegd voor zo’n 350 omwonenden. Misschien denken de media dat Volkert nog hot is. In Apeldoorn, met de Veluwe als stressbestendige achtertuin, zijn ze blijkbaar meer met het WK-voetbal bezig dan met onze Volkert.
De persconferentie van Berends was breaking news woensdag, maar zelfs bij een stagiair van de School voor Journalistiek ging er geen lichtje branden om dit besluit eens wat dieper te analyseren. Berends liet weten dat hij niet wil stigmatiseren, want ook een moordenaar is een mens. Nou vind ik het gevalletje Volkert nog steeds geen echte boef, maar meer een “zwakkere” die namens een klein clubje gefrustreerden de man omlegde, die een gevaar zou kunnen vormen voor die “zwakkeren”. Veel te academisch allemaal, echte moordenaars hebben een echt motief en daar hoor je na de vrijlating nooit meer iets over. Hoe krom denkt Berends dus en hoe lijdzaam zijn de media. Volkert enerzijds niet willen stigmatiseren, maar anderzijds elke detail rond Van der Graaf wereldkundig maken, zodat zijn levenskansen nog geringer worden.
In het Gooi heb je speciale routes langs BN-ers voor starfuckers en andere, gemankeerde televisiekijkers uit de provincie. In Volendam neemt een gids, uitgedost met een lokaal kostuum, je mee langs de deuren van Nick en Simon, Jan Smit en zelfs nog langs het huis van Jan Keizer. Burgemeester Berends creëerde in zijn eentje een nieuwe attractie in zijn stad, waar al eens een andere idioot op het koningshuis is ingereden, met acht dodelijke slachtoffers tot gevolg. Allemaal naar het centrum van Apeldoorn, mensen. Het nieuwe bedevaartsoord. Wees er snel bij nu het nog kan. En de televisie gaat met u mee.
