Even iets anders hoor, maar wist je dat Trump eigenlijk gewoon Adolf Hitler is? Nou? En wist je dat er zóveel parallellen te trekken zijn tussen Trump en de opkomst van Hitler, dat er maar één conclusie mogelijk is: Trump=Hitler. Letterlijk.
Het zit zo, aldus de policorbrigades van dienst: Trump heeft zolang in de xenofobische onderbuik van vooral blank kiezersvolk geroerd, dat hij er zomaar met de verkiezingswinst vandoor is gegaan. Net als Hitler. Kijk maar naar dat onmiskenbaar xenofobe, gegarandeerd racistische, stuitend vrouwonvriendelijke monster Donald Trump. Die is ook heel gemeen tegen minderheden enzo en staat ongetwijfeld te popelen om de gaskraan open te draaien zodra hij is beëdigd. Want zo rolt hij.
Maar even terug naar de realiteit. Je weet wel, die plek waar we met zulke vervelende dingen als feiten moeten werken. De dollar staat er fijntjes bij, Poetin heeft zich bereid verklaard om de relaties met Amerika te normaliseren, Ford houdt zijn fabrieken in de VS, Europa blaft wat minder hard dan we van haar gewend zijn, geen wapens meer naar Syrische jihadisten, kortom: die Nobelprijs voor de Vrede kan nu niet meer ver af zijn.
Maar nee hoor, zeggen retefatsoenlijke regressieve rakkers ter linkerzijde: de opkomst van Trump kan in feite één op één worden vergeleken met de Duitse situatie in het interbellum, alleen heet Hitler nu geen Hitler maar Trump. What’s in a name? Zelfde geldt trouwens voor de weliswaar minder potsierlijke maar minstens even gevaarlijke populist Geert Wilders die door de linkse lachspiegel in eigen land ook een snorretje heeft aangegroeid.
Het koor der correcten oefent de stembanden als nooit tevoren om het gehoor van het eigen gelijk te overtuigen. Maar welk gehoor nu helemaal? U merkt: als brave, niet-uitgeschreven katholiek haal ik mijn schouders op voor de calvinistische kleinschrijverij die zo in trek is bij de taalontbotters in piepklein incestueus literair Nederland. Ik voor mij ontleen mijn beelden aan een Rijk Roomsch Lexicon, enerzijds omdat wij in Veghel geen neuk geven, anderzijds omdat overdaad niet altijd schaadt, mits met mate. Trouwens is de vergelijking sowieso spijker-kop-raak; want voor wie anders zingt men nog dan de enkele knikkebollende grijze kop achterin de kathedraal.
Maar de banvloek van het zelfbedrog is tanende, niet in de laatste plaats door recente ontwikkelingen aan de andere kant van de Atlantische oceaan waar men bruut heeft afgerekend met de zelfgenoegzame dagdromerij van zelfverklaard progressief Amerika. En zoals dat gaat met afgedankte dromen, is de dromer niet alleen bereid zijn afgedankte droom tot elke prijs te verdedigen tegen de barbaarse populisten, maar ook om iedereen die niet automatisch in de Trump=Hitler-reflex schiet onder een deugdouche te zetten. Desnoods met behulp van allerlei kant-noch-wal rakende vergelijkingen met de grootste massamoordenaar die ons continent ooit heeft gekend.
Ook in het gilde der letteren roert men zich, met Ilja Leonard Pfeiffer voorop, en is men aan het jongleren geslagen met de jaren ’30-godwins dat het een aard heeft, tot op het punt zelfs dat de godwin-hanterende trumphater het gebruik ervan rechtvaardigt met het argument dat alles is geoorloofd om de opkomst van de nieuwe Hitler te stuiten. Voor een nieuwsjunkie als ik is het dezer dagen gewoon urenlang gratis shoppen in de supermarkt van voorbeelden. Pfeiffer, bij wie je je zo langzamerhand gaat afvragen of zijn arts recentelijk de antipsychotica op doorlopend recept heeft beëindigd, stak laatst nog een zelfgenoegzaam-vergeeld shaguevingertje omhoog voordat ook hij de magische getallenreeks in de mond nam: ne-gen-tien-drie-en-dertig. BOEM. En nou jij weer!
Ook grote delen politiek Den Haag vielen over elkaar heen om schande te spreken van de Amerikaanse democratie, hoewel Mark Rutte zich verfrissend premierwaardig toonde toen hij daags na de verkiezingsuitslag zijn felicitaties overbracht aan president-elect Trump, zonder daarbij zijn toevlucht te nemen tot allerlei bierdoodslaande jaren ’30-vergelijkingen. Maar goed, moet Rutte hebben gedacht: alles beter dan de drammerige houding van de EU die zich bij monde van Jean-Claude Juncker, een groot atter van Absint, zo vrij voelde om met het vingertje te wapperen naar de gekozen president van het machtigste land ter wereld. In weerwil van het eigen geopolitieke belang.
Wat zegt onze TPO-factchecker trouwens over het veronderstelde voornemen van Trump om zich middels massa-executies en vergassingen te ontdoen van alle Amerikanen met een etnische achtergrond? Onze TPO-factchecker zegt: FAAL.
Natuurlijk moest Rutte zich vervolgens de obligate veeg uit de pan van het impotente parlement laten welgevallen, dat zich hardop afvroeg of Rutte wel kritisch genoeg was geweest tegen zijn toekomstige ambtsgenoot. Ik moet zeggen dat de reactie van de imposante, inmiddels zilvergrijze Ben Bot blijk gaf van een stuk volwassener houding. In antwoord op de suggestieve vraagstelling van presentatrice Mariëlle Tweebeeke liet de voormalig minister van BuZa zich in Nieuwsuur niet tot deugquotes verleiden, maar nam in plaats daarvan de metapositie in, die ongeveer hierop neerkomt: de voorgenomen Amerikaanse terughoudendheid vormt een unieke en uitgelezen kans voor Europa om eindelijk eens de eigen broek op te houden. Een markant verschil met het onhandige gesteun en gekerm van eurodronken bureaucraten die zich duidelijk geen raad weten met de nieuwe rukwind die vanuit de andere kant van de Atlantische Oceaan is komen opzetten.
Which reminds me: het moet hier ook maar eens gezegd zijn dat men de linksmens ten onrechte het verwijt van welbewuste misleiding maakt. Het is veel erger dan dat. De linksmens misleidt onbewust, geil als hij is op zijn eigen gelijk, verliefd als hij is op zijn grote deugen. De sociaaldemocratie, ooit aan weerskanten geflankeerd door conflictschuwe christendemocraten en gematigde bierpompliberalen, moet zich neerleggen bij het eenvoudige feit dat het proces van ontbinding niet te keren valt en dat men zich bovendien een volwassener houding zal moeten aannemen in het licht van recente ontwikkeling, althans als men prijst stelt op een goede verstandhouding met een land dat nog altijd is staat is om de keel van hulpbehoevend Europa dicht te knijpen.
Nu draagt Trump dan misschien een gek hamsterkapseltje bij wijze van spuuglok, en is hij vastgoedmagnaat in plaats van gewezen ansichtkaartdecorateur, houdt hij de VS niet in de greep met behulp van roedels rondtrekkende bruinhemden, is lebensraum niet bepaald zijn ding, en heeft hij zich ook niet voorgenomen om vernietigingskampen in te richten voor andersdenkenden, intellectuelen, joden, communisten, zigeuners en homoseksuelen.
Maar voor de rest snijdt de vergelijking hartstikke hout, stelletje onwaarschijnlijke sukkels dat jullie d’r zijn.
