Zelden heeft de verkiezing van een nieuwe Amerikaanse president meer beroering teweeg gebracht dan die van Donald Trump. “If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck.” aldus de beroemde woorden van oud-ambassadeur Richard Patterson. Als president Donald Trump inderdaad dezelfde blijkt te zijn dan de presidentskandidaat Trump dan wordt het buitenlandbeleid van de nieuwe president een vorm van Russische Roulette die voor veel ellende in de wereld kan zorgen.
De entourage van de president-elect bestaat uit hardliners die het conflict niet schuwen. De beoogde minister van Defensie is ‘Mad Dog’ James Mattis (66). De generaal houdt van stevige taal. Zo zei hij ooit: “Wees beleefd, wees professioneel, maar heb altijd een plan om iedereen die je tegenkomt te doden.”
Als nationale veiligheidsadviseur heeft Trump (70) generaal Michael Flynn (57) op het oog, voormalige directeur van de militaire inlichtingendienst die twee jaar geleden door president Obama werd ontslagen. Flynn zat in augustus naast Vladimir Putin tijdens een diner ter ere van de verjaardag van Russia Today, de door het Kremlin gefinancierde propagandasite waar Flynn ook voor werkt. Nummer drie is Mike Pompeo (52), een Tea Party-congreslid uit Kansas die CIA-directeur wordt.
Het kwartet Trump, Mattis, Flynn en Pompeo vormt bij militaire conflicten een gevaarlijke cocktail. Temeer daar een Amerikaanse president de bevoegdheid heeft om op “eigen houtje” een oorlog te beginnen waarover hij pas na zestig dagen verantwoording aan het Amerikaanse congres hoeft af te leggen. Voor een alles vernietigende atoomoorlog is minder dan een half uur nodig.
Het gevaar van een militaire escalatie onder het presidentschap van Donald Trump rust op twee pijlers: 1. Het kwartet onberekenbare hardliners. 2. Het kiezen van de verkeerde vrienden.
Amerika heeft een voorkeur voor het kiezen van verkeerde vrienden die later hun ergste vijanden worden. Republikeinse presidenten hebben daar het patent op. Tijdens het presidentschap van Ronald Reagan steunde Amerika de Afghaanse verzetsgroep van Abdullah Yusuf Azzam en Osama Bin Laden in hun strijd tegen de Sovjet Unie, met als uiteindelijke resultaat de geboorte van Al Qaida. Datzelfde Al Qaida, met aan het hoofd Osama Bin Laden, vormde het traumatische dieptepunt in de Amerikaanse geschiedenis: de aanslagen op de Twin Towers op 11 september 2001.
Ander voorbeeld. De militaire steun, inclusief het leveren van chemische wapens, aan het Irak van Saddam Hoessein tijdens de Irak-Iran oorlog (1980-1988). Ook Saddam werd na de aanslagen op nine eleven doelwit én slachtoffer via een in 2003 geënsceneerde Amerikaans/Britse invasie in Irak, onder leiding van de republikeinse president George W. Bush . Het gevolg van deze oorlog? De geboorte van het barbaarse ISIS waar het Westen en Rusland de handen vol aan hebben.
Terug naar Donald Trump. The Donald maakt er geen geheim van dat hij grote bewondering heeft voor de Russische president Vladimir Putin. De annexatie van de Krim en andere Russische geopolitieke aanspraken in het voormalige Oost-Europa kan Trump billijken. Daarbij heeft Trump niet veel op met de NAVO. Hoezo zouden de VS financieel moeten opdraaien voor deze defensie alliantie, terwijl freerider Europa minder wenst te betalen dan het overeengekomen minimum? Trump heeft hierin gewoon gelijk, maar dat terzijde.
De tijdbom onder de hartelijke relatie tussen Trump en Putin is de onbetrouwbaarheid van Vladimir Putin en het ontvlambare karakter van Donald Trump. Het oprekken of het anders “interpreteren” van gemaakte afspraken is het handelsmerk van Vladimir. De politiek en diplomatiek ongeschoolde vastgoedman Trump is een man van “afspraken zijn afspraken” en “contract is contract”. De intrigant Putin zal onherroepelijk gemaakte afspraken tussen Amerika en Rusland gaan manipuleren. Wanneer dát gebeurt zal de welwillende houding van Trump jegens Putin omslaan in een alles verzengende toorn jegens de Russische president. De Amerikaanse rapen zullen dan meer dan gaar zijn.
Trump en zijn masculine entourage zullen not amused zijn en Putin graag een lesje willen leren zonder zelf kleerscheuren op te lopen. Putin op zijn beurt zal tegengas geven, eveneens zonder schade aan Rusland te berokkenen. Het conflict zal worden uitgevochten op Europees grondgebied of in het Midden-Oosten. In dat laatste geval kan Europa een nieuwe ontwrichtende vluchtelingenstroom verwachten. Hoe dan ook, Europa zal het kind van de rekening worden bij een conflict tussen de twee grootmachten. Artikel 5 van de NAVO zal tijdens het presidentschap van Trump in de praktijk rekbaar blijken zijn.
Vergeet dus een mogelijke Amerikaanse handelsoorlog met China of het opzeggen door Trump van de milieuakkoorden. Vergeet ook de Amerikaanse immigratiepolitiek voor binnenlandse consumptie. Het zal klein bier zijn vergeleken met het wérkelijke gevaar: de brisante ‘vriendschap’ tussen de Amerikaanse president Trump en de Russische president Vladimir Poetin.
