Zondag 15 juni 2014 gaat de boeken in als een historische dag in het voetbal. Niet vanwege de late overwinning van Zwitserland, het matige optreden van de gedoodverfde titelkandidaat Argentinië of het ontbreken van de volksliederen voor de wedstrijd tussen Frankrijk en Honduras. Zondag 15 juni 2014 gaat de boeken in als de dag dat technologie in het voetbal ein-de-lijk een voorzichtige bijdrage leverde aan de sport.
Kort na rust gaat de Franse spits Karim Benzema alleen op keeper Valladares af. De Fransman schiet de bal met veel precisie tegen de binnenkant van de paal, waarna de bal hard op de Hondurese keeper afkomt. De keeper grabbelt wat, haalt de bal nog nét op of nét achter de lijn weer terug het veld in.
Terwijl de Fransen al opportunistisch juichen, houdt de voetbalwereld zijn adem in. Niet omdat dit moment allesbepalend is voor deze wedstrijd, maar omdat dit moment een heel voorzichtige omslag betekent in het oh zo conservatieve voetbal. De beelden ziet u hier, overigens met wat knip- en plakwerk na de commentaarfaal van Arno Vermeulen, die duidelijk nog aan het technologische snufje moest wennen.
Hoewel het voetbal wereldwijd één van de meest geld-rondpompende sporten is, leek het lange tijd maar niet door te dringen tot de machthebbers dat de sport schreeuwt om technologische hulpmiddelen. Ook niet na wéér een scheidsrechter die achteraf aangeeft dat hij dat ene doelpunt toch niet had mogen tellen. “Nu ik de beelden heb gezien moet ik toegeven dat de bal inderdaad niet over de lijn is geweest. Mijn grensrechter moet in een fractie van een seconde beslissen, wij hebben helaas niet de beelden die de mensen thuis wel hebben”, klinkt het dan vaak.
Juist in een sport waar zoveel geld en belangen gemoeid zijn, is het onvoorstelbaar dat dergelijke technologische hulpmiddelen niet al veel langer én in alle professionele instellingen van de sport zijn verwezenlijkt. Zo hebben we in Nederlands sinds dit jaar een pilot in slechts de stadions van Ajax, Feyenoord en FC Utrecht. Een pilot. Alsof bijvoorbeeld het tennis (hawkeye) en het hockey (videoscheidsrechter) niet allang bewezen hebben dat betrouwbare video-instrumenten de wedstrijden eerlijker en bovendien spannender maken.
Wie durft er nog te protesteren wanneer duidelijk blijkt dat een speler buitenspel staat, iemand een schopt krijgt in de zestienmeter of een bal de doellijn heeft gepasseerd? Welke voetballiefhebber zat zondagavond niet op het puntje van zijn stoel, in afwachting van de videobeelden die uitsluitsel zouden geven over het al dan niet toekennen van het Franse doelpunt?
Dat de middelen er zijn om fundamentele veranderingen door te voeren in de sport, is een gegeven. Echter, de wil om écht door te pakken lijkt vooralsnog te ontbreken bij de veel te machtige en haast fossiele bestuurders. Hopelijk geeft het op handen zijnde einde van het tijdperk Blatter een nieuwe dimensie aan de sport.
Want beter dan de Engelse commentator in onderstaand videofragment kunnen het we niet samenvatten. “Oh, it’s in. It’s so far in. Thank you Sepp Blatter”
