Een verhaal over vriendschap, een verhaal over vriendschap tussen mens een dier, een verhaal over een jongen die losbreekt van zijn ouders, een verhaal over de ellende van de Eerste Wereldoorlog. Het theaterstuk War Horse, een musical is het bijna niet te noemen, laat zich toch het best omschrijven als een visueel spektakel. Een visueel spektakel dat zo indrukwekkend is om te zien dat het verhaal er helemaal niet meer toe doet.
Gebaseerd op de gelijknamige film (2011) vertelt dit theaterstuk het verhaal van de Albert, die op jonge leeftijd het temperamentvolle paard Joey krijgt. De twee groeien samen op en krijgen een hechte band. Zo hecht dat Albert kapot is als zijn Joey wordt verkocht om te vechten in de Eerste Wereldoorlog. De officier die op zijn paard zou passen komt om, waarna Albert besluit Joey te zoeken. Dat levert een bijzondere zoektocht op.
Het verhaal is inderdaad net zo spannend als het klinkt. Daar hoef je het op zich niet voor te doen. Ondanks dat dit weer een verhaal is over een mens en een dier en de bijzondere band tussen die twee, klopt alles aan dit verhaal. Ieder zijspoor dat wordt genomen, elke scene die in eerste instantie nergens op lijkt te slaan, komt later terug om het verhaal rond te maken. Waarom de officier in de openingsscene staat te tekenen, waarom een Duitse soldaat vrienden maakt met een jong Frans meisje sommige sporen in het verhaal lijken loos, overbodig of opvulling, uiteindelijk zijn het sporen waar je niet zonder kunt.
Goed verhaal of niet, War Horse is een aanrader om te bezoeken. Al zouden ze Black Beauty, The Horse Whisperer of de slechtste chickflick ooit vertolken, Carre is de komende tijd het toneel voor een visueel spektakel. Alleen al de scene waarin Joey van veulen naar volwassen paard verandert is een reden om War Horse te zien. Ook als Albert vlak daarna sierlijk en elegant op Joey’s rug springt en het donker inrijdt is prachtig. Om nog maar te zwijgen over de scenes waarin de soldaten ten aanval gaan, en in sommige gevallen in slow motion sneuvelen. Het is indrukwekkend, beter dan een film in iMax 3D. Door middel van licht, geluid en een constant bewegend decor, wordt er iets onbeschrijfelijk moois neergezet.
De dieren, en dan vooral de paarden in het stuk zijn de grootste verrassing. Er worden uiteraard geen echte dieren gebruikt. De dieren worden, net als het decor, door mensen bestuurd. Alle dieren en bijna het hele decor worden op gracieuze wijze rondgedanst door acteurs en figuranten. Verschillende attributen worden op meerdere manieren ingezet zodat ze de kijker steeds duidelijk maken dat de scene is verplaatst naar een andere plek. Maar het echt bizarre zijn de paarden, de enorm zware paarden die door drie man sterk worden rondgedragen. Ondanks dat er duidelijk drie man zijn die de paarden besturen, is het net alsof je naar een echt paard zit te kijken. De bewegingen en de anatomie kloppen zo verschrikkelijk goed.
Wat acteerwerk betreft, is er gekozen voor een overdreven theatrale stijl. Het blijft tenslotte een musical, al worden de mono- en dialogen gelukkig weinig onderbroken voor een kek liedje. In de meeste gevallen pakt de theatrale manier van acteren goed uit, maar voor sommige rollen, zoals de moeder van Albert en zijn vervelende neef, pakt het wat gekunsteld uit. Ze overtuigen niet echt. De rest van de acteurs kan deze overdreven manier van spelen, denk aan heftige bewegingen, overdreven sprongen en vallen, gelukkig wel goed hebben.
Gelukkig wordt er veel gecompenseerd door de muziek. Een bard voorziet het stuk van muziek. Soms alleen met zijn stem en een accordeon, soms wordt hij bijgestaan door een bijzonder sterk en zuiver koor, soms door orkestmuziek die uit de speakers klinkt. Of hij nou begint zonder de eerste noot gehoord te hebben of zichzelf begeleidt op accordeon, hij blijft altijd op toon en speelt daarbij, ondanks dat hij niets met het verhaal te maken heeft, geen hinderlijke rol op het podium.
War Horse is dan misschien niet het verhaal waar de meesten heen zullen gaan. Ook het theatrale en overdreven acteren zal sommigen in de weg staan. Maar het visuele spektakel en de zo verschrikkelijk goede muziek maken War Horse een musical waar je heen moet. De voorstelling bezorgt je kippenvel. En dat ook nog eens in het prachtige theater Carre. Maakt het ‘t dubbel waard.