“Je weigert het spel te spelen!” wordt mij toegeblaft. “Je bent zó goed, je kunt het als geen ander maar wanneer ga je nou eens ophouden met mensen de waarheid te vertellen?! De waarheid brengt je nergens! Ja, in de goot! Het is ‘ja en amen’ in hun gezicht en plein publiek. Laat ze zien dat je je plek kent. JIJ zit fout, altijd. Zij zijn de baas. Je kunt iedereen om je vingers winden. Als je maar wilt. Waarom vertel je die man nou niet hoe geweldig hij is?! Wil je die klus nou wel of niet?!” De man die mij de les leest is zo’n beetje de laatste der mohikanen bij wie ik aanklop als ik een zakelijk dilemma heb. Hij gebaart expressief. Schudt zijn hoofd, heft zijn armen op. Gelukkig zitten we in een relatief kleine BMW anders zou hij er ook nog bij ijsberen.
Ik zit verkeerd. Ik, de netwerkkoningin. Miss Charming herself. Niet direct de eerste associaties die je hebt bij het horen van mijn naam maar iedereen die met me gewerkt heeft loopt met me weg. Ja, af en toe ben ik een dag te laat met een deadline maar het resultaat laat niets te wensen over. Regisseerbaar, zonder concessies te doen. “Ze denken allemaal dat je niet regisseerbaar bent en waarom?! Omdat je niet alleen binnenskamers precies zegt wat je niet bevalt aan de mensen die je betalen. Tégen de mensen die je betalen. Ja, je denkt dan toch niet dat ze de moeite überhaupt nemen om je te regisseren?! EBRU! Waar wil je eindigen? In de marge of als miljonair?”
Interrelationeel netwerken
Godzijdank is mijn ego groot en staat een groot deel na deze friendly fire aanval nog steeds recht overeind. Een lesje netwerken. Van een man. Interrelationeel netwerken hè met échte mensen, niet iets it-gerelateerds. Dit is een foute film en overkomt mij niet. Juist mij niet. Mijn kroon ligt op de grond – prima! Ik raap ’m straks gewoon op – maar ik ben en blijf de netwerkkoningin. IK! Niet hij!
“En weet je wat ook jouw fout is? Dat je de boel na een confrontatie gewoon opschrijft. Niets blijft geheim, kleine columnist! Je moet weten wanneer je iets wel publiceert en wanneer niet. En NEE! Een romantische afwijzing door een man publiceer je niet, en daar zet je ook niet voor de lol zijn naam en achternaam bij. Waarom zou je dat doen, omdat het kan?! Nee dát doe je niet. Dus als je wordt afgewezen of overgeslagen voor een klus, zet je dat óók niet in de krant! Wees nou niet zo’n vrouw! Nee Umar, néé! Dat er nou een handjevol grote opdrachtgevers wél met je wegloopt telt niet. Een slecht verhaal zoemt rond, zowel IRL als op internet en das nog het minste, een goed verhaal wordt schouderophalend afgedaan. Dus Ebru, wat ga je doen? Ga je nou het spel nog meespelen of niet?!”
Verbale klappen, die net zo hard aankomen als fysieke – althans dat denk ik. Over die fysieke zou je nog kunnen publiceren maar ik krijg nu te horen dat ik over de verbale moet zwijgen. Ik dacht het niet! Zo zijn we niet getrouwd!
“Ik wil geen spél spelen, ik ben columnist….”
‘Omarm je vijanden’
“EBRU! LUISTER JIJ WEL?! Pick your battles en dat is niet de battle met de baas. NOOIT de battle met de baas. Zeker niet met de baas die nog heel lang blijft zitten. Met zo’n baas mag je binnenskamers best ruzie maken hoor, piketpaaltjes slaan maar en plein publiek, in de krant, op radio en tv, in weekbladen hemel je die man op zodat hij geen weerwoord heeft! Wat heb je nou geleerd van die vermoorde bolle die overal werd ontslagen?? OMARM JE VIJANDEN. PRIJS ZE DE HEMEL IN! Het volk, en ook de vijand zelf is te dom om de nuance te begrijpen. Heb je het volk mee, heb je de baas mee.”
Hm.
Hmmm.
Ik ben een vrouw maar wel one of the guys. Altijd al geweest ondanks de korte benen, en aanwezige billen en borsten. Mijn kracht om door het vermeende glazen plafond heen te stoten is altijd mijn mannelijke referentiekader geweest. Raadpleeg mannelijke peers en pak ze in met hun eigen middelen. They never see it coming. Maar deze tirade, vermomd als les in de categorie je-mag-er-niet-over-schrijven is twijfelachtig. Toch? Ik bedoel, hoezo, binnenskamers ruzie maken en en plein public iemand de hemel in prijzen?! Come on, ik ben columnist! Een verdomd goeie ook, maar in Male Chauvinist Pig Media Country wordt mijn bestaan op alle mogelijke manieren ontkend. Ik bedoel, mag ik daar alsjeblieft over schrijven in plaats van ontkennen?!
“Weet je wat jou probleem is? En tegelijkertijd je kracht? Je volhardende charme. Je gunt jou heel veel. Het hele verhaal. Maar wees nou eens lief. Verleid. Dat kun jij best. Misschien moet je ’ns op je knieën gaan. Probeer het eens. Beloof je dat?”
Foto: Thomas Schlijper
