Een geblinddoekte man wordt door een menigte roepende ploerten meegenomen en op zijn knieën gedwongen. Overal stof, geschreeuw, chaos. De menigte trekt zich terug en stelt zich kringsgewijs op rondom de terdoodveroordeelde, die onafgebroken koranverzen mompelt gelijk boeddhisten hun mantra’s. Omdat zijn handen achter zijn rug zijn gebonden, kan hij zijn handen niet om zijn hoofd vouwen in religieuze vervoering, zoals gebruikelijk bij lieden die gewend zijn hun lot afhankelijk te laten zijn van ‘het hogere’. Het enige dat hij heeft zijn de verzen die hij in zijn leven eindeloos heeft gereciteerd, zijn gezicht naar Mekka gericht, in zorgelozer tijden, toen er geen varkens om hem heen stonden die op het punt stonden hem van het leven te beroven.
Ondertussen nadert een groep gemaskerde mannen tot enkele meters van de inmiddels krijtwit weggetrokken gevangene. Luidkeels wordt Allah aangeroepen, die- als er hij zou bestaan- opnieuw moet toezien dat zijn grootsheid wordt begezongen door een stel barbaren met volautomatische machinegeweren.
De scene duurt enkele minuten, waarvan elke seconde voor de ongelukkige wel een eeuwigheid moet duren: een verschijnsel dat ons is overgeleverd door lieden die een schijnexecutie hebben moeten meemaken.
Maar ISIS doet niet aan schijnexecuties. Een kogel in het achterhoofd maakt een einde aan zijn leed.
Kijk, of kijk niet naar de beelden:
Kort nadat deze met beheerste hand gefilmde executie zijn weg door de rioolbuizen van het internet vond, werd de zwarte viltstift in stelling gebracht door nagenoeg het gehele Europese nieuwsbedrijf. Bij binnenkomst moest het materiaal als de wiedeweerga worden gekuist, als het niet direct al werd weggestopt in een Orwelliaans geheugengat. Die reflex, de neiging om het expliciet moorddadige te kuisen ten behoeve van de gevoeligheid van het kijkerspubliek, is alleszins invoelbaar. Er kijken ook kinderkes mee.
Hoewel Youtube zich haastte de executies en hoofd-van-romp-scheidingen te verwijderen (want gruwelijk en aanstootgevend), is er altijd Liveleak nog die de misdaden van deze beestenbeweging zorgvuldig voor het nageslacht in bewaring houdt, wanneer men tenminste eerst doorklikt op de waarschuwing dat het materiaal beelden bevat waar je wellicht nachtmerries van krijgt.
En zo is het.
Maar de kwelling van een nachtmerrie doorstaan is soms zinvol, al was het maar om elk misverstand over de ernst van de situatie uit de wereld te helpen. Sterker: het tonen van de gruwel is de eerste voorwaarde voor het bestrijden ervan. Dit alles vanuit precies hetzelfde motief dat rondzong in de hoofden van de Neurenberg-aanklagers in 1945, die de stapels lijken van de ter dood gebrachte slachtoffers toonden zodat er geen misverstand over kon bestaan wie hier ter beoordeling voor het gerecht stonden.
Een ander voorbeeld van in allerijl weggemoffeld beeldmateriaal. Een vrouw wordt na een of andere vage beschuldiging van, zeg, overspel in een drie seconden-durend proces ter dood veroordeeld. Opnieuw de menigte. Er wordt een bidmatje op het zand uitgespreid. De vrouw wordt gedwongen op haar knieën plaats te nemen. Een man, het gezicht lafhartig achter een doek verstopt, treedt naar voren. Hij heeft iets in zijn hand. Er wordt weer iets geroepen. Dan haalt de ‘strijder’ een touw tevoorschijn en zwaait deze om de nek van de vrouw, om haar vervolgens in een minuut-durende wurging om het leven te brengen.
Afgezien van het feit dat alleen een volk van varkens overgaat tot wurging bij wijze van standrechtelijke executie, toont de scene aan dat ISIS niet met de gebruikelijk ‘misschien wel, misschien niet’- overwegingen tegemoet kan worden getreden. Dit is een vijand waarmee geen zaken wordt gedaan. Hier is een beweging die niet bestreden maar verdelgd moet worden. Principekwestie. Als het nodig is dit soort beelden te tonen om ons van de ernst van de zaak te vergewissen, dan zij het zo.
Nog een principekwestie. Nadat minister Frans Timmermans aankondigde dat Nederlandse staatsburgers wellicht richting dit nieuwe strijdtoneel van de Heilige Oorlog togen om bij te dragen aan de moord- en slachtpartijen, werd daar door de minister het woord “verontrustend” aan toegevoegd- alsof dit ook maar het begin van de lading dekt. ‘Verontrustend’ gebruik je om de vermoedelijke aanwezigheid van de wolf in de Veluwe te beschrijven. Of als je het optreden van de minister zelf wil beschrijven, bijvoorbeeld toen hij zich ten doel had gesteld namens Nederland de Saoedis te pleasen.
Natuurlijk had Timmermans daar onmiddellijk eenzelfde soort taal moeten bezigen, en met dezelfde vervoering, als toen hij eigenhandig de opmars van rechtsextremisme in Europa wilden stuiten. Dat hij zijn melding niet vergezeld liet gaan met de mededeling de Jihadgangers bij terugkomst onmiddellijk in het gevang te slingeren is trouwens eveneens veelzeggend.
Die andere tegenwerping, dat deze hele toestand nooit was ontstaan wanneer de Amerikanen dit wespennest niet hadden opgeschud mag dan valide zijn, het is niet langer relevant.
De discussie of de gruwel direct geïnspireerd is door de Islam of niet? Niet relevant.
Men dient zich wat ISIS betreft als een Churchill op te stellen: niet in discussie gaan, en alleen nog spreken door de loop van een geweer.
