‘O my god!’, schreeuwde het zojuist gemaakte vriendinnetje over de Amerikaanse camping. ‘You’re not wearing a top!’ Het meisje keek gechoqueerd naar de vlakte waar vele bange jaren later mijn borsten moesten komen. Ik was negen en wilde zwemmen. Tieten? Dat waren die gezellige vleeshompen van mijn moeder, waar ik af en toe in prikte en dan ‘tuut’ zei. Ik sprong in het bad en was blij dat ik uit dat ontspannen Nederland kwam.
Ha! Dat dacht ik. Kindertjes mogen ook hier niet zomaar bloot meer en 45 procent van ons vindt borstvoeding geven in het openbaar abnormaal. Op straat zie je zelden nog een vrouwentepel die door een jurkje heen priemt. Komt doordat je in de winkel alleen van die dubbele schoudervullingen bij wijze van bh kunt vinden. Op Facebook en Instagram is de vrouwentepel verboden, terwijl we te pas en te onpas met die nutteloze mannenareola’s worden geconfronteerd.
Wat een baan, moderator bij Facebook. Klik, dubbel-D in mini-triangelbikini: ga zo door. Klik, vrouw voedt baby: obsceen, weg ermee. Er is hoop. De actie ‘#freethenipple’ kreeg met steun van enkele celebs veel aandacht en deze week is Facebook gezwicht voor de lactivisten: borstvoeden mag weer en de moderators moeten vanaf nu ‘de context van een beeld beoordelen’.
Het helpt, maar de kwestie tiet/tepel is daarmee nog niet beslecht. De overspannen en dubbele Amerikaanse blootmoraal blijft van kracht.
Waarom? Met een lichaam kun je meer dan neuken. Voeden, spelen, zwemmen, lezen. Naaktlopen en zomaar-naakt-zijn moet nodig worden ontdaan van zijn geitenwollensokkenimago. Daarvoor moet er ten eerste heel veel naakt worden gelopen.
Ik hoop dat er een Amsterdamse tak van de Amerikaanse topless leesclub wordt opgericht, dat baby’s en masse worden aangekoppeld, dat borstjes worden bevrijd van die gekke schoudervullingen. En dat ik op den duur nooit meer dat ‘o my god!’ hoor in mijn achterhoofd.
Deze column werd eerder gepubliceerd op Foliaweb.nl
