Volgens haar eigen persbericht van 15 december j.l. heeft de hoofdredactie van De Telegraaf kennisgenomen van het voorgenomen bod van het Vlaamse Mediahuis en VP Exploitatie op de Telegraaf Media Groep (TMG).
Verder in het persbericht vermeldt de redactie expliciet:
“Voorop staat dat deze ontwikkelingen geen invloed zullen hebben op de koers van de krant. Wij waken, zoals altijd, over onze journalistieke onafhankelijkheid en zullen onze leidende rol enthousiast en krachtig blijven vervullen. Het staat buiten kijf dat de redactie zonder beïnvloeding van buitenaf dag in, dag uit moet kunnen werken aan de spraakmakende verhalen die de lezer van ons gewend is, ongeacht het verdere verloop rond het bod.”
Het is verbazingwekkend dat in het huidige multimediale tijdperk de redactie van De Telegraaf zich bedient van oude reflexen. Namelijk hun “redactionele onafhankelijkheid”, ongeacht wie of wat de eigenaren ook mogen zijn. Voor alle duidelijkheid: onafhankelijke redacties bestaan niet. Zelfs niet bij de zogenaamde kwaliteitsmedia zoals NRC Handelsblad en de Volkskrant.
Keer op keer blijkt dat wanneer de uitgever de koers verlegt de redacties, al dan niet morrend, de nieuwe richtlijnen dienen te volgen. Dat hebben we gezien bij NRC Handelsblad dat na de overname door het eveneens Vlaamse Mediahuis zware concessies heeft gedaan aan de commercie. Minder redactionele tekst, meer en grotere foto’s en een overvloed aan reclame voor eigen consumentenproducten bepalen de koers die de nieuwe directie voor NRC heeft uitgezet. Daarbij is het redactionele niveau van de krant hard achteruit gegaan. Zo is de politieke redactie beduidend minder kritisch en meer volgzaam ten aanzien van de Haagse politiek. Ook is er minder kolomruimte voor opiniestukken en ingezonden lezersbrieven, maar des te meer ruimte voor prefab human interest en lifestyle artikelen.
Het eigen persbericht van De Telegraaf doet dan ook komisch aan, want als puntje bij paaltje komt heeft de redactie weinig in te brengen. Dat hebben we eerder gezien bij het gedwongen vertrek van voormalig hoofdredacteur Sjuul Paradijs bij De Telegraaf in 2015. Paradijs, die gezichtsbepalend was voor zijn krant, verzette zich tegen het opsplitsen van De Telegraaf. Deelkaternen zouden afzonderlijke publicaties moeten worden waardoor van zijn krant niet meer dan een rompkrant zou overblijven. Ondanks alle protesten en ferme taal hebben Sjuul Paradijs en zijn redactie uiteindelijk bakzeil moeten halen, resulterend in een gedwongen vertrek van de hoofdredacteur.
Laat de redacties van de traditionele media uit hun heilige huisjes komen. Ze voeren niet meer dan een romantisch achterhoedegevecht. Niemand kan de aandacht van de nieuws- en infotainmentconsument nog exclusief claimen. Daar is de concurrentie domweg te groot voor. Laat redacties gewoon meewerken aan het overleven van hun krant. Een andere optie hebben ze niet.
Stoere praatjes verkopen over redactionele onafhankelijkheid doen dan ook grotesk aan en zijn niet meer dan een wassen neus. Droom lekker verder!
