Tegenover het immense gebouw van de Europese Raad in Brussel en op een steenworp afstand van het Europees Parlement kwamen zo’n tachtig mensen samen. The Winery is de naam van de gelegenheid waar wijn, ham en kaas de basis vormen voor de ideale borrellocatie. Want het was tijd voor een borrel, afgelopen dinsdag.
Terwijl het nieuws werd beheerst door de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie en in het Europees Parlement achter gesloten deuren werd gesproken over de nieuwe parlementsvoorzitter en de verdeling van de commissies, was het tijd om een markant Europarlementariër uit te zwaaien.
Want markant was ze: Judith Merkies, de PvdA-er die met voorkeursstemmen gekozen werd in 2009, die bezwaar maakte tegen de relatie van delegatieleider Thijs Berman met de PvdA-voorlichter en die daar genadeloos voor werd afgestraft: ze mocht geen lijsttrekker worden en werd het slachtoffer van een ware lastercampagne. Allerlei onjuiste verdachtmakingen waren haar deel.
Lobbyist Wytze Russchen praat drie speeches aan elkaar. De toenmalige voorzitter van de PvdA in Brussel, Jeroen Jutte, vertelt over de voorgeschiedenis van Merkies’ kandidatuur van 2009. De Oostenrijkse Europarlementariër Evelyn Regner vertelt over de pogingen van Merkies om nieuwe Europarlementariërs wegwijs te maken in het parlement, over hun talloze discussies en over Merkies’ uitstekende smaak voor jurken.
Russchen wil graag kwijt dat Merkies een warm mens is en dat ze graag vooruit kijkt in plaats van achteruit. Hij vertelt dat Merkies niet gaat huilen nu ze vertrekt, maar ‘Brussel huilt wel’. Merkies bedankt haar medewerkers en haar stemmers en zegt blij te zijn dat er zoveel mensen zijn gekomen. Merkies neemt nu een sabbatical en wil gaan schrijven. Ze vertelt niet wat.
In de zaal is het verlangen naar een verslag van vijf jaar PvdA voelbaar. Want hoewel we vandaag niet achteruit maar vooruit kijken, blijven de vragen van toen knagen. De ene na de andere aanwezige denkt dat Merkies tijdens haar mandaat precies datgene heeft gedaan wat de PvdA wil: met een Europese blik Europa een beetje beter en duurzamer maken.
Vandaag zijn allerlei bekende gezichten aanwezig. Collega-Europarlementariërs, Europese PvdA-kandidaten, medewerkers van andere delegaties en de nieuwe PvdA-delegatieleider Paul Tang. Merkies heeft beperkt mensen uitgenodigd, maar de genodigden zijn van harte gekomen.
Wat zou Paul Tang ervan denken? Europarlementariërs zijn onbekend als ze komen, maar ook als ze weggaan. Sommigen werken hard, anderen niet. Niemand lijkt er iets van te merken. Over Europarlementariërs kun je in het publieke debat alles beweren, want journalisten vinden hen niet interessant en dus worden verhalen over hen nauwelijks gecheckt.
Nu de verkiezingen zijn geweest, hoor je uit Europa alleen nog nieuws over topontmoetingen en de Europese Commissie. Het Parlement komt in 2019 wel weer aan bod. Tot die tijd mogen we hopen op de memoires van Judith Merkies.
Chris Aalberts is auteur van: Kunnen burgers Europa van koers laten veranderen?
