Mij bekruipt de laatste paar dagen het verwarrende gevoel dat we wereldkampioen worden. Het is geen oranje opportunisme, maar het komt allemaal door die grote Bruno Martins Indi. Elke avond voordat mijn ogen dichtvallen denk ik aan het moment tegen Spanje dat hij zogenaamd boos werd op de scheidsrechter. Die man spoot dat ‘scheerschuim’ over zijn schoenen en daar zei de verdediger van drie meter iets van. Bij Studio Sport verzorgden de aardige Raemon Sluiter en John van Lottum het ‘Funniest Homevideo-commentaar. ‘Hé, weet je hoe duur die schoenen zijn?’
Het is je debuut op een WK, je speelt tegen de wereldkampioen en het was nog maar iets van 1-1 of 2-1. Hoogste tijd voor een grapje. Blijkbaar zit hij zo in elkaar dat-ie kan genieten om daar te spelen terwijl er miljarden mensen meekijken. Een geweldige voetballer als Suárez moet van zichzelf het allerbeste laten zien, maar waarschijnlijk is dat niet zijn beste ‘state of mind’ (voor meer informatie over spanning; zet een willekeurige zender aan en luister naar de sportpsycholoog die toevallig in de buurt liep).
Als mensen – vanuit hun luie stoel, met een biertje en een Mora bitterbal in hun hand – kritisch zijn op voetbalhelden die bezwijken onder de druk moet ik altijd denken aan DSO uit. Op een iets ander niveau inderdaad. Het was de laatste wedstrijd van het seizoen en we konden nog promoveren naar de derde divisie landelijk. DSO was al kampioen en had er weinig zin in. Ik stond die dag een keertje of tien alleen voor de keeper, maar schoot alles naast of over. Na de tiende misser rolden er dikke tranen over mijn zeventienjarige wangen. Niet alleen omdat ik mijn vrienden niet had geholpen, maar ook omdat het een voorbode was voor later. Mijn opa was er die dag ook bij en die bleef rustig zijn sigaartje roken. Waarschijnlijk wist hij meer.
Het werkte niet in mijn voordeel dat iedereen die dag zo groot maakte. Er was een bus geregeld bij Van der Valk en iedereen mocht familie en vrienden meenemen naar de wedstrijd. Tijdens het suikerbrood halen in de pauze van Het Vlietland ging het alleen nog over DSO. Op het allerhoogste niveau speelt die spanning natuurlijk een veel grotere rol. Bij sommigen is het een kwestie van lekker laten aanklooien en bij anderen zal er iets meer gevraagd worden van de begeleiders. Bij mijn nietszeggende tennispotjes of leuke interviews werkt het goed als er iemand bij is die over iets anders kletst. Als er twintig jaar geleden een trainer was geweest die een beetje over meisjes of de Top 40 had geluld dan was het waarschijnlijk allemaal goed gekomen.
Ik denk dat Bruno wél zo’n mannetje heeft rondlopen en gok op Patrick Kluivert. Ze houden allebei van Hazes en voor de wedstrijd legt Patrick altijd een geprint A4’tje onder zijn voetbalsokken met een leuke Hazestekst. Vlak voor Spanje moest Bruno nog even lachen om: ‘het was er warm en druk en ik zat naast een lege druk.’ Ik zal Patrick alvast een mailtje sturen met een goede ‘sokkentekst’ voor de finale, puur ter ontspanning. Geef mij je angst.
