Dit weekend is het uitgestrekte land van de Britse boer Michael Eavis weer het decor van het grootste en oudste muziekfestival ter wereld: Glastonbury. Dagelijks doen Eke Bosman en Alice Boothby verslag via Twitter, Instagram en in tekst.
Zondag. Michael Eavis had helemaal gelijk. Het wordt inderdaad mooi weer. Mensen op de camping worden rond half 10 al uit de tent gebrand. Tijd om een biertje te pakken, natuurlijk. Het is de mooiste dag van het festival, met Kasabian en Dolly Parton in het verschiet. Maar deze dag heeft ook een Oranje tint. Het is de dag van de wedstrijd Nederland – Mexico, waarvan we natuurlijk al de uitslag weten.
Bij William’s Green is er nou net een sportbar die de wedstrijd uitzendt, ondanks meerdere berichten van Glastonbury Festival dat er nergens voetbal te zien is. Het is dan ook rammend vol, met Nederlanders én Mexicanen. Ze staan gebroederlijk naast elkaar, ook wordt er gelachen nadat Mexico vlak na de rust heeft gescoord. Al wordt het gaandeweg wel steeds meer nagelbijten, met gelukkig de ultieme vreugde uitbarsting in de 87e en 92e minuut.
Op #Glastonbury is een plekkie voor ned-mex. #tpoglastonbury pic.twitter.com/XRnNH1txAm
— TPO: Cult & Leven (@TPOCult) June 29, 2014
Al gauw na de wedstrijd keren de Nederlandse supporters terug naar het festivalterrein, en doen alsof er helemaal niks is gebeurd. Welkom op Glastonbury, weer.
Dolly Parton
Eerder deze dag was ThePostOnline aanwezig bij het optreden van Dolly Parton. De blonde vrouw, die een zakenimperium heeft ter waarde van 100 miljoen dollars én een pretpark (Dollywood, jazeker), is een slimme tante en laat dat gelijk bij het begin zien. Met een Disney-achtige stem weet ze gelijk de positieve noot te raken, waardoor het publiek bij elk nummer lekker aan het swingen is.
Dolly Parton doet Jolene voor een afgeladen vol veld. Zelden zó vol gezien dit weekend. #glastonbury… http://t.co/Uo4uFJLRQR
— TPO: Cult & Leven (@TPOCult) June 29, 2014
Het opmerkelijke is dat de Pyramid Stage nog nooit zó vol is geweest. Het lijkt alsof iedere bezoeker naar het optreden van Parton is gegaan. En het is ook terecht. Door een praatje na elk nummer te houden weet de zangeres uit Tennessee het publiek tevreden te houden. Het is een vrouw bij wie je graag op bezoek komt, voor zowel gelach als levenslessen. Het is iemand bij wie je je vertrouwt voelt, net als met de muziek van haar. Soms fout en makkelijk, maar wel, nogmaals, oh zo vertrouwd. (EB)
The Kooks
Het was misschien wel één van de grote afwezigen op de affiche van Glastonbury: de Britse indierock band The Kooks rond krullenbol Luke Pritchard, die de harten van vele tienermeisjes sneller doet kloppen. Maar zaterdagmorgen maakte de band zelf via hun Facebook-pagina bekend dat ze de volgende dag een ‘secret gig’ in de kolossale John Peel Stage tent zouden spelen. Hoe ‘secret’ een vooraankondiging echt is, valt te betwijfelen.
Rijen dik, staat het nog tot buiten de tent. Het is zondagmiddag, en half Glastonbury weet van dit niet-meer-zo-geheime optreden. Wanneer de band dan ook opkomt, worden ze verwelkomd met een oorverdovend applaus. Pritchard en consorten zetten Down in, de nieuwe single van hun nog uit te komen vierde album. Een funky single, met sterke rhythm & blues invloeden.
The Kooks (opvallend afwezig op de affiche) speelde een ‘secret’ gig. Ramvolle John Peel stage, louter… http://t.co/CMpADjGG1c
— TPO: Cult & Leven (@TPOCult) June 29, 2014
En hoewel de band tijdens deze set vooral leunt op klassiekers van hun in 2006 uitgekomen debuut Inside In/Inside Out (Ooh La, She Moves in Her Own Way, Seaside, Sofa Song, Naive) en hun tweede album Konk (2008) (Always Where I Need to Be, See the Sun), spelen de mannen uit het Engelse Brighton ook veel werk van hun nieuwe plaat. En die nummers worden goed ontvangen: een enkeling kan ze zelfs al meezingen.
Bij de nieuwe, verrassend soulvolle single Around Town wordt een koor van stal gehaald die het nummer –net als op de plaat- een bijna Rolling Stones-achtige feeling weet te geven. The Kooks bewijzen hiermee dat ze hun mojo in de afgelopen jaren niet zijn verloren en dat ze niet slechts op hun hits hoeven te teren. Sterker nog: ze slaan een nieuwe, originele weg in. Zónder dance invloeden, waar menig indierockband de laatste jaren door wordt verleid.
Met afsluiter en all time hit Naïve zingen de Engelsen zo hard mee, dat The Kooks zelf niet meer te horen zijn. Waarom stonden ze ook alweer niet op de affiche? (AB)
Kasabian
De boekers van Glastonbury kennen hun brede publiek als geen ander en hebben ook dit jaar op zondagavond als afsluiter een prima afweging gemaakt. Op hoofdpodium Pyramid Stage staan Britse rockers Kasabian, op The Other Stage Massive Attack, in de John Peel tent staat London Grammar, op West Holts Disclosure en voor de liefhebber in de Acoustic Tent Suzanne Vega (hiermee laten we de overige vijftig podia voor het overzicht even buiten beschouwing). Voor ieder wat wils, dus.
Kasabian sloot zojuist Glastonbury af en HOE! #tpoglastonbury #glastonbury #kasabian http://t.co/Hzx9RThjjN
— TPO: Cult & Leven (@TPOCult) June 29, 2014
Maar met Kasabian op het hoofdpodium op zondag, heeft de organisatie weer een schot in de roos. Waar de Britten elkaar vorig jaar bij Mumford & Sons luid zingend huilend in de armen vielen, wordt er dit jaar vanuit de tenen meegeschreeuwd op de krachtige nummers van de band uit het Britse Leicester. Laat de Britten daar nou juist pap van lusten. De band is in eigen land gigantisch en speelt stadiums vol.
Normaal gesproken oogt zanger Tom Meighan op het podium vol van zichzelf, waar hij zelfverzekerd hit naar hit eruit pompt. Op Glastonbury stelt hij zich zichtbaar nederig op. “Ik wil niet sentimenteel worden, maar tien jaar geleden speelden we hier overdag op The Other Stage, ik was 23”, vertelt hij het publiek. “Dit hadden we nooit kunnen bedenken. Wat zien jullie er prachtig uit vanavond”.
De set bestaat uit veel nummers van hun net verschenen vijfde album 48:13 (waaronder aanstekelijk hit Eez-Eh) en absolute meezingers. Daarnaast covert de band ook Fatboy Slim’s Praise You, gezongen door gitarist Sergio Pizzorno, en Gnarls Barkley’s Crazy, die geen Brit niet kan meezingen.
Met afsluiter L.S.F. (Lost Souls Forever) roept Megan het publiek op om zo hard en hoog mogelijk te springen. “Ik wil jullie allemaal zien springen, zelfs daar helemaal boven in bij de hot dog stand!” schreeuwt hij. Zijn oproep krijg gehoor. Tienduizenden springen, ietwat bemoeilijkt door de kleverige modder, minutenlang op en neer. Wat een mooi gezicht moet dat voor de band zijn geweest. (AB)
