Je zal maar een goede Amerikaanse voetballer zijn. Dan hoor je een leven lang dat je een wijvensport bedrijft, speel je met gemak 547 interlands en krijg je na een lange carrière een eervolle vermelding voor je bewezen diensten. En met een beetje geluk komt je marmeren grafsteen later in zo’n mooi symmetrisch veld met fakkels en wapperende vlaggen eromheen.
Amerikaanse voetballers spelen ook zelden in de absolute top. Alleen al omdat de kalender van de FIFA het bijna onmogelijk maakt om de vele interlands te combineren met het drukke speelschema in een Europese topcompetitie. Maar vooral dus ook omdat Amerika het land is waar doorgaans juist de vrouwen aan de mannen moeten uitleggen wat buitenspel is. Toch moet je de Amerikanen niet onderschatten. Ze doen bijna altijd mee aan de grote toernooien en beschikken over een voorbeeldige wedstrijdmentaliteit.
Ruim tien jaar geleden kwam er een mannetje op proef bij Feyenoord dat meer vloekte dan de gemiddelde supporter aan het hek als Ajax een corner mocht nemen. Tim Howard was de naam, een topsporter met het syndroom van Gilles de la Tourette. Hij wist zijn rare tics en trekjes dusdanig te onderdrukken dat hij er tijdens voetbalwedstrijden geen hinder van ondervond. De Rotterdammers zagen er niks in, maar bij Manchester United werd hij een paar maanden later eerste keeper. Toch ontstonden er twijfels en zeker na het aantrekken van Edwin van der Sar was zijn rol uitgespeeld.
Een stapje lager is deze atleet bij Everton uitgegroeid tot een van de betrouwbaarste keepers in de Premier League. Op het oog een rauwe persoonlijkheid, met dat rare camouflageshirt en later nog die haatbaard erbij. En onder zijn shirt schuilen vele tattoos, waaronder eentje van het Superman-logo. Maar Tim Howard is buiten het veld een jongen die zich inzet voor mensen met Tourette en veel geld gestort heeft naar de stichting die lotgenoten met het syndroom leert leven. Ook strijdt hij voor dierenrechten. Met een bontjas aan moet je in een donker steegje niet Tim Howard tegenkomen.
Je zal maar een goede Amerikaanse voetballer zijn. Tim Howard heeft daardoor de mazzel dat hij ondanks zijn smetje toch de onbetwiste nummer één is en op een WK kan keepen. In het team waarin ook voetbalnomaden als Michael Bradley en DaMarcus Beasley spelen. En waarin bondscoach Jürgen Klinsmann geen plaats heeft ingeruimd voor de wonderboys Landon Donovan en Freddy Adu, die ooit de nieuwe Pélé werd genoemd. Adu is trouwens net pas 25 geworden en probeert nu een profcontract af te dwingen ergens in Noorwegen.
Klinsmann hoeft geen mooiweervoetballers in zijn ploeg en heeft een onvoorwaardelijk vertrouwen in de 35-jarige Howard, die ondanks zijn ziekte nu tot de besten behoort. De Franse psychiater Georges Gilles de la Tourette heeft in Frankrijk nooit de eer gekregen die hij verdiende. In zijn geboortedorp is er een doodlopende steeg naar hem vernoemd. Maar patiënt Tim Howard is nu speciaal voor hem een ander straatje aan het aanleggen. Een weg naar de kwartfinale van het WK.
Oscar van der Horst zal tijdens het WK een dagelijkse rubriek vullen: ‘Alle ballen op Oscar’. U vindt hem ook op Twitter.
