Eurofielen vinden van zichzelf dat zij de enige weldenkende mensen in Europa zijn, en volgens diezelfde eurofielen komen de antigevoelens jegens de EU voort uit het toenemende populisme. Rechtse nationalisten zouden de EU willen opblazen. Interessante gedachte. Vooral interessant omdat het demonstreert hoe eurofielen tegen de werkelijkheid aankijken. Het ressentiment jegens de EU is het gevolg van een jarenlang slepend proces. Na de val van de muur in 1989 dacht het westen, Amerika en de EU voorop, dat de wereld een groot kapitalistisch pretpark kon worden. Onder leiding van de Europese Commissie in Brussel zijn sindsdien in de EU collectief de stoppen doorgeslagen en volgde de ene beleidsmislukking na de andere.
De feiten op een rij:
In 1992 werd besloten de euro in te voeren, en dat gebeurde feitelijk per 1 januari 2002 in 19 landen waaronder de zwakke landen Griekenland, Spanje, Portugal en Italië. Dat er tussen de noordelijke en zuidelijke landen een sociaal-economische kloof gaapte kon de pret niet drukken. De EU had een eigen munt en het internationale bedrijfsleven vierde feest. De puinhoop in de vorm van een eurocrisis voelen we nog elke dag. Griekenland zal zijn schulden niet terugbetalen. Nederland leende de Grieken 12 miljard euro, dat is 700 euro per inwoner. Dat geld zijn we kwijt, ondanks alle mooie beloften van onze politieke leiders dat het geld mét rente volledig zou worden terugbetaald. Tijdbom Italië tikt, en door het monetaire beleid van de ECB worden, op kosten van het noorden, de probleemlanden in het zuiden uit de wind gehouden, waardoor de noodzakelijke hervormingen daar uitblijven. Dat 20 procent van de Italiaanse economie zwart is, daar hoor je in Brussel nooit iemand over. Nee, de transferunie wordt positief gebracht: we moeten solidair zijn, en wie dat niet is behoort volgens de eurofielen tot de populisten.
Zoals eerder aangegeven worden de noodlijdende zuidelijke landen uit de wind gehouden door het monetaire beleid van de ECB. De ultralage rente en het opkoopprogramma van 80 miljard euro per maand, onder leiding van de Italiaanse en oud-Goldman Sachs-topman president Mario Draghi, heeft er voor gezorgd dat spaargeld niets meer oplevert en dat pensioenen verdampen. Sinds 2008 zijn er geen pensioenverhogingen meer geweest. De financiële schade toegebracht aan burgers bedraagt, volgens een berekening van Allianz in 2015, al meer dan 500 miljard euro. Wie daar over klaagt behoort volgens de eurofielen tot de populisten.
Vrij verkeer van goederen en mensen. Dat was de natte droom van de Europese politieke elite. Op 14 juni 1985 ondertekenden de regeringsleiders van België, Nederland, Luxemburg, Duitsland en Frankrijk het eerste Verdrag van Schengen. Ze kwamen overeen de personen- en goederencontrole aan hun gemeenschappelijke grenzen af te schaffen. Inmiddels behoort de volledige EU tot de Schengenzone.
Het bewaken van de eigen grenzen werd ooit ingesteld toen het massaverkeer op gang kwam en men wilde weten of er zich onder al die bezoekers ook gespuis ophielt dat men graag buiten de eigen landsgrenzen wilde houden. Het bewaken van de eigen grenzen diende wel degelijk een maatschappelijk nut. Wat de Schengenzone ons oplevert merken we sinds vluchtelingen en economische asielzoekers vrij door Europa reizen, en terroristen hun aanslagen op onschuldige burgers plegen.
De open grenzen hebben er ook voor gezorgd dat goedkope Oost-Europese arbeidskrachten toegang kregen tot de westelijke landen. Werknemers in eigen land worden weggeconcurreerd en werkloos. Winnaars zijn de werkgevers. Wie zich beklaagt over de schade van de open grenzen wordt door de eurofielen uitgemaakt voor populist.
Volgens het rapport (2016) van de Europarlementaire commissie Gerbrandy overtraden autoproducerende EU-landen de afgelopen tien jaar massaal de milieuwetten door fraude met de uitstoot door diesels niet aan te pakken. De Europese Commissie was al jaren van de fraude op de hoogte maar keek de andere kant op en gedoogde de overtredingen. Wanneer de Amerikanen die fraude niet ontdekt hadden zou tot op de dag van vandaag alles bij het oude zijn gebleven. Die milieufraude kost jaarlijks aan 75.000 Europese burgers vroegtijdig het leven.
Wel onder druk van de verlichtingsindustrie de weinig winstgevende gloeilamp verbieden, zogenaamd vanwege het milieu, maar tegelijkertijd milieufraude laten plegen door de auto industrie. Oftewel hoe houdt je de burger voor de gek! De EU dient alleen de belangen van het internationale bedrijfsleven.
De verantwoordelijken in de Europese hoofdsteden en de Europese Commissie treffen grote blaam. Zij hebben bewust hun burgers bedonderd, maar wie daar kritiek op levert is volgens de eurofielen een populist.
De scepsis over de EU is een optelsom van willens en wetens begaande miskleunen door de Europese politieke elite tijdens de afgelopen dertig jaar. De kritiek op de EU is meer dan gerechtvaardigd. De euro en de open grenzen hebben ons weinig goeds gebracht. De economische groei en welvaart was voor invoering van de euro groter dan daarna. Ons wordt voorgehouden dat er buiten de EU geen leven is, maar wie het totale speelveld van de afgelopen dertig jaar overziet kan niet anders concluderen dan dat we er met zijn allen in economisch- en veiligheidsopzicht op achteruit zijn gegaan. Maar ook het meten met twee maten heeft laten zien dat integriteit bij de Europese elite ver te zoeken is. Wie daar kritiek op heeft en niet langer in de heilstaat van de EU gelooft wordt vervolgens door de eurofielen voor populist uitgemaakt.
Zullen we de zaak eens omdraaien? Het blinde geloof van de eurofielen in de EU en de verkettering van iedereen die daar kritiek op heeft, dat is wat je noemt populisme.
