“De verslaggeving van de Amerikaanse verkiezingsnacht was in bijna alle Duitse media catastrofaal. Om kwart over vier ‘s nachts keek ik naar de Duitse publieke omroepen ARD en ZDF, toen vochten Clinton en Trump nog om de swing states. Ik zag een totaal gebrek aan journalistieke integriteit. In plaats van informeren waren de verslaggevers bezig met ons vernederen door het uiten van hun emoties.
De media moeten zichzelf afvragen waarom nieuwsconsumenten steeds meer naar het internet gaan en steeds minder naar print, radio en TV. Een beetje radio-, print-, of televisie-journalist zou dan toch op het idee moeten komen dat mensen wellicht geen zin meer hebben om naar de nonsens te luisteren die jij als journalist aan ze vertelt?
Ten eerste lieten al onze commentatoren weten dat alle Trump-stemmers stomme, witte, oude, boze mannen zijn. Dit is uiteraard aantoonbaar onzin, je hoeft er niet eens over te discussiëren, maar zo ging het. Ten tweede werd de schuld gegeven aan nepnieuws en algoritmes maar toen dat ook niet bleek te werken vonden ze ineens de echte schuldige: Poetin. Die is nu ineens de slechterik, hem kun je vanaf nu van alles beschuldigen, net als Trump. Recent lieten onze commentatoren blijken nogal bang te zijn dat Merkel de verkiezingen verliest, dus is dat ook alvast de schuld van Poetin. Het is bijna nog grappiger dan die satire van Böhmermann. Is er al een commentator die denkt te weten dat Poetin wat tegen vrouwen heeft want tegen Clinton en tegen Merkel?
Een Duitse vriend van me vertelde me maanden voor de Amerikaanse verkiezingen dat hij een roadtrip door Florida had gemaakt en dat daar kilometers lang alleen maar pro-Trump borden langs de weg stonden. Geen enkele voor Clinton. Dat had ik wel willen zien op de Duitse televisie. Maar ofwel die vriend liegt, en dat lijkt me sterk, ofwel alle Duitse verslaggevers waren toevallig ergens anders. Ergens waar kennelijk geen pro-Trump borden staan.
Er is sprake van een elitefenomeen: de politieke elite denkt hetzelfde als de media elite, ze communiceren met elkaar en vinden van zichzelf dat ze de belangrijkste rol hebben, en dan zijn ze collectief verrast door verkiezingsresultaten als die in de VS?
Er vanuitgaande dat de peilingen kloppen en dat tweederde van de Duitsers niet langer achter het vluchtelingenwelkombeleid staat, kun je concluderen dat deze meerderheidsopvatting nooit wordt weergegeven in de Duitse talkshows.
Wanneer zat Thilo Sarrazin voor het laatst in een talkshow? Stefan Aust, Norbert Bolz, Hendryk Broder, Cora Stephan? Die lees ik de hele tijd maar ze zijn overduidelijk te verstorend voor de televisie. Hoogstwaarschijnlijk verstoren ze vooral de politieke opvattingen van de meeste televisiejournalisten.
Maar deze methode van gasten selecteren manipuleert de publieke opinie. Het is dus niet gek dat steeds meer mensen, en dus kiezers, zich niet langer serieus genomen voelen.
Grote groepen in de samenleving hebben heden ten dage een totaal andere perceptie van de realiteit dan een groot gedeelte van degenen die het medialandschap vormgeven.”
U las wat powerquotes van de Duitse mediadeskundige Hans-Hermann Tiedje in een wervelende longread waarin hij niet alleen ingaat op de policor Duitse media maar ook op Trump en de EU. Verder commentaar overbodig: strik er omheen, inpakken, in je zak steken. Kan zo in het Nederlands vertaald copy-paste de Nederlandse media in want het medialandschap is hier exact hetzelfde.
