“In december zag ik bijvoorbeeld een Telegraaf-voorpagina waarop Wilders groot mocht aankondigen dat hij als premier ‘schoon schip’ zou gaan maken. […] Je kwam er niet achter wat Wilders precies bedoelde met ‘schoon schip maken’, je moest het doen met je vermoedens. Ze hadden hem wel geïnterviewd, maar geen vragen gesteld. Voor Wilders hanteren ze een oud type journalistiek, dat opnieuw in opgang lijkt te komen. De journalist als objectieve entiteit, als doorgeefluik. De journalist als microfoon die alleen opengaat als er op vreugdeloze wijze een onjuiste voorstelling van zaken wordt gegeven.
Een week geleden bracht De Telegraaf asielzoekers in verband met een plaag, ‘een ongeremde groei van een bepaald soort organisme’. Ik vroeg me af: zouden ze nou niet weten dat het gevaarlijk kan zijn om mensen met ongedierte te vergelijken, zeker als je eerst een vaderlands verlangen naar reinheid opgeroepen hebt?
Maar ja, natuurlijk weten ze dat. Het historisch besef van De Telegraaf is misschien niet om over naar huis te schrijven, maar voor hun kennis van oorlog steek ik mijn hand wel in het vuur.”
Voor het vermogen van Volkskrant-columnist Peter Middendorp om te Godwinnen zodra het over Wilders (FOUT!!!1!!) of De Telegraaf (FOUT IN DE OORLOG!!!1!!1) gaat steken wij ons hand wel in het vuur. Dankzij die Peter Middendorp is een oud type columnistiek weer in opgang aan het komen. De columnist als moralistische dominee, als vingerwapperende linkse anderemeningenhater. De columnist die alleen nog kan schrijven uit rancune en narcistische egobevrediging. (Blendle-link.)
