“Nog steeds is het moeilijk om sommige problematische aspecten van de islam (positie van de vrouw, geloofsafval, vervlechting geloof en recht) ter discussie te stellen.
Wie kritische bedenkingen uit over de islam wordt steevast van intolerantie en islamofobie beschuldigd. Beide termen zijn de pek en veren van deze tijd die een open debat haast onmogelijk maken.
De grootste slachtoffers zijn de moslims zelf. Vooral zij die zich ook kritisch wensen op te stellen ten aanzien van hun religie maar door deze politiek correcte omerta in hun eigen gemeenschap nog meer geïsoleerd worden. Het zou te denken moeten geven dat er in Vlaanderen amper vooraanstaande intellectuelen zijn die bekend staan als ex-moslim.
Omdat de overheid over een machtsmonopolie beschikt en men wil voorkomen dat die macht wordt misbruikt moet ook zij strikt neutraal zijn.
Dit houdt onder meer in dat ambtenaren geen religieuze tekens mogen dragen. Wie met redelijke argumenten duidelijk maakt dat dit de beste garantie biedt om het vertrouwen in de objectiviteit van de dienstverlening te handhaven en om de vrijheid in de andere maatschappelijke sferen te beschermen, wordt toch van racisme beschuldigd.
In sommige wijken van grootsteden heeft men toegelaten dat er religieuze enclaves zijn gegroeid waar grondwettelijk beschermde vrijheden onderworpen zijn aan godsdienstige wetten die als basis dienen voor moraliteit en als fundament voor de maatschappelijke ordening.
Van een open debat is dus geen sprake meer. Reclameposters waar menselijk naakt op te bespeuren valt, worden met verf overspoten. Vrouwen zijn er niet welkom in cafés, kunnen niet over straat met een jurkje zonder voor hoer te worden uitgescholden of seksueel lastig gevallen te worden en holebi’s zijn er hun leven niet veilig.”
In politiek correct Vlaanderen lopen ze nog altijd een Pim Fortuyn en een Theo van Gogh achter in het multiculti- en islamdebat, maar sinds de islamitische aanslagen in Brussel en de harde geïslamiseerde realiteit van Molenbeek is dat aan het veranderen. Bij de omroepen hebben ze nog een lange weg te gaan, maar de eerste politici die zich openlijk verzetten tegen de policor verstikking laten zich reeds horen. Bovenstaande quotes zijn afkomstig uit een opiniestuk waarin precies wordt uitgelegd hoe gevaarlijk de policor verstikking precies is.
Jammer genoeg heeft het ‘debat’ in Nederland onder exact dezelfde policor te lijden. En dat na Pim Fortuyn en Theo van Gogh, waardoor juist Nederland voorop zou moeten kunnen lopen in het debat dat vrij is van politieke correctheid.
