Maandag werd er in debatclub De Balie te Amsterdam gedebatteerd naar aanleiding van de publicatie van de essaybundel Waarom haten ze ons eigenlijk? (De Blauwe Tijger) onder redactie van Frits Bosch (die er zelf ook een essay in schreef). Ondergetekende leverde daarvoor samen met vijftien andere auteurs een essay. De titel Waarom haten ze ons eigenlijk? is de vraag die Jeroen Pauw aan zijn debattafel stelde na de bloedige jihad-aanslagen in Brussel (een bevredigend antwoord is er toen niet gekomen).
Het debat werd ingeleid door medeauteur professor Paul Cliteur en stond onder leiding van Geerten Waling (ook medeauteur) en Meindert Fennema. Twee auteurs in het boek gingen de discussie aan: Halim El Madkouri en Wim van Rooy. Verschillende auteurs, waaronder Machteld Zee, Simon Admiraal, Gert Jan Geling en Jan Jaap De Ruiter, zaten op de eerste rij. Ook Frits Bolkestein was present. Na omstandige uiteenzettingen van Wim van Rooy en Halim El Madkouri werd gedebatteerd over de aard van de islam en de invloed in en op het Westen en tot slot kwamen er ook nog een reeks vragen en opmerkingen uit de zaal.
Op theoretisch vlak lag de scheidslijn tussen zij die een onderscheid willen blijven maken tussen islamisme of salafisme enerzijds en islam anderzijds. Dat was de positie van Halim El Madkouri, die echter tegelijkertijd een puik stuk heeft geschreven waarin hij aantoont dat ISIS in niets strijdig is met de islam. Wim van Rooy nam de stelling in die de Franse arabiste en juriste Anne-Marie Delcambre als volgt heeft verwoord: “Tussen islam en islamisme bestaat alleen een gradueel verschil. Het islamisme zit in de islam als het kuiken in het ei. Er is geen goede en slechte islam, zoals er ook geen gematigde islam bestaat. Gematigde moslims bestaan wel, dat zijn degenen die een deel van hun geloof links laten liggen.”
Maar er zijn ook mensen, zoals Jan Jaap De Ruiter, die dat fundamentele verschil tussen de leer enerzijds – de islam – en de aanhangers anderzijds – de (zelfverklaarde) moslims – maar niet willen zien of niet willen maken. Dat men daarmee de mensen die zichzelf moslim noemen maar écht gematigd zijn, evenals de oprechte islamhervormers en de ex-moslims, helemaal geen dienst bewijst wil men maar niet snappen. Bovendien is het onwetenschappelijk om te stellen dat de islam wordt gemaakt door alle moslims of door de meerderheid van de moslimgemeenschap of oemma. Het nationaalsocialisme is ook niet bepaald door de meerderheid van de (zelfverklaarde) nationaalsocialisten, maar door Hitler, zijn Mein Kampf en zijn kornuiten die de totalitaire leer in de praktijk brachten. Alle anderen waren fellow travellers of (zwijgende) omstanders.
De enige die de kernvraag, ‘Waarom haten ze ons eigenlijk?’, expliciet beantwoordde was Wim van Rooy: omdat de islam de moslim in essentie leert dat hij superieur is of zou moeten zijn, terwijl hij de facto in het Westen en in de wereld niet superieur ís.
Frappant is echter mijn conclusie dat in twee uur debatteren, waarbij na ruim een uur ook de zaal intensief betrokken werd, niemand een bevredigende oplossing naar voren kon brengen voor de talloze islamproblemen die onder onze ogen groeien, waarvan ik er tijdens het debat slechts een naar voren bracht: de Franse moslimwijken waar vrouwen zijn/worden verbannen en moslimwijken over heel West-Europa waar westers geklede vrouwen zonder hoofddoek vogelvrij zijn. Undercoverreportages zoals die van Maarten Zeegers in Nederland of de ophefmakende undercoverreportage in ‘gematigde’ moskeeën in Denemarken, leggen steevast het islamitisch totalitarisme onder de radar bloot.
Ik geef u de volgende passage uit mijn essay in het desbetreffende boek Waarom haten ze ons eigenlijk?, getiteld Westerse zelfhaat + geïmporteerde islamhaat = islamisering:
“Doordat het Vrije Westen, en met name West-Europa, al decennialang toelaat dat moslims massaal immigreren (in combinatie met de typisch westerse godsdienstvrijheid die ook aan de als religie vermomde islam wordt gegund), worden we vandaag vrijwel dagelijks geconfronteerd met voorbeelden van hoe de (sluipende) islamisering onze samenleving inpalmt en onze vrije cultuur uitholt. Een niet-limitatieve opsomming:
Halal-slacht en –winkels; verplicht halalvoedsel (op school, in gevangenissen); halal slachten thuis en op straat; aanpassingen, met name op school en in bedrijven, voor islamitische feesten, met name de Ramadan; het inrichten van islamitische bidruimtes door de overheid, bedrijven, scholen, gevangenissen, sportclubs, …; moskee- en minarettenbouw; gescheiden zwemmen; vrouwen geen hand willen schudden; op gelegenheden of evenementen alcohol en varkensvlees bannen; lastigvallen, aanranden of (groeps)verkrachten van onze meisjes en vrouwen (seksjihad, ‘taharrush’); de islamitische sluier en de socioculturele druk, intimidatie of bedreiging die daar voor meisjes en vrouwen aan vasthangt; eerwraak; genitale verminking bij meisjes en vrouwen; kindhuwelijken; zelfcensuur door academici, journalisten, politici en kunstenaars als gevolg van angst voor of bedreiging door moslims; interislamitisch (clan)geweld; de pogingen om middels het begrip ‘islamofobie’ islamkritiek als een soort racisme kalt te stellen; het propageren van leugens over een ‘vredevolle’ islam en mythes over een ‘tolerante’ islamitische geschiedenis; mensen die de islam niet durven te verlaten (de islamitische leer zet op afvalligheid de doodstraf, zie bijvoorbeeld Koran 4:89 en 5:33); lessen op school over de Holocaust, Darwin of seksualiteit die problematisch verlopen of niet meer worden gegeven; toenemend antisemitisme; leraren die hun geaardheid verbergen; Joden, homoseksuelen en vrouwen die moslimbuurten mijden of zichzelf er moeten censureren; de ‘kleine jihad’: het beroven of seksueel misbruiken van niet-moslims; rechters die islamitische bronnen zoals de Koran als verzachtende omstandigheid inroepen; fenomenen als ‘grooming’ en ‘loverboys’ waarbij moslims niet-islamitische (blanke) meisjes seksueel misbruiken en uitbuiten; intimidatie en bedreiging van oprechte islamhervormers; shariarechtbanken; vrijheidsbeperkende veiligheidsmaatregelen als gevolg van de gewelddadige jihad; shariazones en no-gozones; bidden op straten en pleinen (het bezetten door moslims van de openbare ruimte); islamitische taxi- en buschauffeurs die een blindengeleidehond weigeren; het verwijderen van christelijke of westerse symbolen; pasfoto’s met hoofddoek; sport- en fitnessclubs waar niet meer naakt kan worden gedoucht; het weren van blote reclameaffiches; openbare gebedsoproepen vanuit moskeeën (azaan); het uitnodigen door moskee- en moslimorganisaties van haatpredikers, al dan niet afkomstig uit het buitenland; de boerkini; indoctrinatie van (onze) schoolkinderen via moskeebezoeken en ‘islam is vrede’-praatjes; Koranscholen (madrassa’s); islamitische scholen en onderwijs; islamitische boekhandels met haatboeken; afgelaste evenementen door de islamitische terreurdreiging; economische schade en toeristen die wegblijven door de jihad-dreiging, enzovoort, enzoverder.
Wie islamisering in de praktijk wil zien, kan terecht in steeds meer wijken en steden in West-Europa, bijvoorbeeld Blackburn in Groot-Brittannië, waar Die Welt een onthutsende reportage maakte met als titel: Moslims zetten de toon in een Britse stad. De Duitse politieagente Tania Kambouri schreef een ophefmakend boek over de islamisering in Duitsland: ‘Het is een explosieve mix (…). Ik vrees voor een serieuze toename van de onveiligheid. In de oude wijken trekken de ‘normale’ mensen weg. Buitenlanders nemen er de straten over: mensen die de taal niet spreken, die zich crimineel gedragen, die geen enkele moeite doen om te integreren. Voor hen zijn wij ‘kuffars’, ongelovigen, van wie je je verre houdt. Er ontstaan no-go-areas. Ik durf daar ‘s avonds niet meer alleen te komen’.”
Deze fenomenen, deze islamiseringsdynamieken zijn niet nieuw. Ze bestaan al vele jaren of decennia en worden, zeker ook na de asielzoekersstroom van de laatste jaren, alleen maar erger. Mensen die ermee te maken krijgen, de leraar, politiegent, buschauffeur, loketbediende of verpleger, zitten met de handen in het haar. Ook vanuit de zaal kwamen een aantal mensen uit het veld aan het woord die een of meerdere van bovenstaande zaken goed kennen en het eigenlijk niet meer zien zitten.
Maar wanneer Wim van Rooy dan tot slot stelt dat serieuze oplossingen in het huidige kader van de liberale rechtsstaat en internationale verdragen onmogelijk zijn dan zijn de rapen gaar, schiet Jan Jaap De Ruiter in een vileine kramp, en bovendien liegt hij. Wie als ‘oplossing’ niet verder komt dan ‘de autoriteiten moeten optreden’, heeft er weinig van begrepen en ziet alleszins de ernst van de situatie niet in. De demografie overwint immers alles: de islamisering schrijdt voort en de problemen worden alleen maar erger. Dat asielcentra vandaag, waar niet zelden christenen worden bedreigd, homo’s worden weggepest, vrouwen worden onderdrukt en clanoorlogen worden uitgevochten, moslimwijken van morgen zijn, dringt kennelijk niet door. Zelfs het lijstje Arabische en Pakistaanse intellectuelen en ervaringsdeskundigen, geciteerd door Wim van Rooy, die de islam bijvoorbeeld expliciet als fascisme bestempelen, maakte kennelijk niet al te veel indruk.
Maar gaat u er nu vooral rustig voor zitten, neem eventueel iets te drinken en/of te eten, en bekijk het volledige debat in prachtige beeld- en geluidskwaliteit, hieronder:
“Waarom haten ze ons eigenlijk?” – Stichting Werkelijkheid in Perspectief from De Balie on Vimeo.
