Het zal niemand verbazen dat het uw baas niet echt bevalt dat u Angy Birds zit te spelen terwijl er eigenlijk gewerkt moet worden. Als we de media moeten geloven is het een wonder dat er überhaupt nog geld verdiend wordt, want met de talloze zaken die het “bedrijfsleven miljarden kosten” zou het eigenlijk onmogelijk moeten zijn om nog een goed lopend bedrijf te kunnen onderhouden. En omdat het nu eenmaal lekker voor de hand ligt dat Angry Birds niet tot de kerntaken van een werknemer behoort ging het nieuws dat het spelletje het bedrijfsleven miljarden kost de afgelopen week dan ook als een lopend vuurtje rond. Een klassieker natuurlijk, waar eerst de koffiepauze en daarna ‘mijnenveger’ het bedrijfsleven de das om deden zijn het nu de vogels op uw mobiel. Uiteraard is dit weer eens geval van “ja, maar…” waarbij de meeste berichtgeving die maar voor het gemak maar even weglaat.
Lullig spelletje
Aan de ene kant is er de enigszins flauwe constatering dat er in ieder geval wel één bedrijf is dat de vruchten van Angry Birds plukt: de maker zelf. Rovio verdient niet alleen leuk centjes aan de verkopen van en advertenties bij het spel, maar verscheept ook elke maand nog een miljoen t-shirts en pluchen vogels. Hiermee bewijzen ze niet alleen zichzelf een dienst, maar ook de fabrikanten van mobiele telefoons en natuurlijk de pluchen-vogel-makers. Natuurlijk: het is een beetje flauw, zeggen dat de producent van de timewaster zelf in ieder geval centjes verdient, maar het geeft wel aan dat het niet om zomaar een “lullig spelletje” gaat. Als het gaat om spelletjes bestaat er nog altijd de neiging dit af te doen als onzinnig en niet serieus. De serieuze hoeveelheid geld die maker Rovio en anderen met spellen binnenhalen geeft wel aan dat we hier juist niet met een kinderachtige business te maken hebben.
Het is niet de werknemer die zich laat verleiden tot weer iets kinderachtigs in plaats van netjes geld binnen te halen, het is de werknemer die gebruik maakt van een serieuze dienst. Inderdaad, dat gebeurd dan wel in de baas zijn tijd, maar de berichtgeving over dit soort tijdverdrijf lijkt vaak te doen alsof we met een fenomeen te doen hebben dat je niet echt serieus kan nemen. Alsof de werknemer zich weer eens heeft laten inpakken door iets triviaals, terwijl het zeker in het geval van Angry Birds om een slim uitgedacht spelconcept gaat.
Afleiding was toch juist goed?
We hebben dus te maken met een serieuze bedrijfstak die geld weg snoept van andere bedrijven door min of meer tijd die de werknemer al aan zijn baas beloofd had te ‘kopen’. De berichten richten zich op de vele miljarden aan schade, waardoor het een wonder lijkt dat bedrijven niet kopje onder gaan aan de boze vogels. De misleiding ligt hier natuurlijk in de optelsom van de getallen. Het hoeft slechts om enkele minuten per werknemer per dag te gaan, maar door die bij elkaar te nemen en als echte werkuren te tellen kom je ineens op bizarre bedragen aan verloren gegaan loon uit. Het is echter de vraag of je verlies wel op een dergelijke cumulatieve manier kunt berekenen. Lange gangen zorgen ook voor een enorm verlies bij bedrijven? Al die extra seconden over een heel jaar samen lopen ook enorm in de papieren, en zo kun je nog tal van andere activiteiten verzinnen die alleen hypothetisch gezien enorme verliezen opleveren.
Daarbij komt nog: afleiding was toch juist goed? Uit eerdere onderzoeken -het bedrijfsleven is al langere tijd bang dat nieuwe technologie u van het werk houdt- blijkt juist dat af en toe de zinnen verzetten juist goed is voor de productiviteit. Iedereen heeft het wel eens meegemaakt dat na een halve dag keihard werken er nog geen degelijk eindresultaat was, maar dat na een kopje koffie de puzzelstukjes in tien minuten op zijn plaats vielen. Dit werkt ook op een lager niveau: af en toe de zinnen verzetten van het dagelijkse werk kan juist goed zijn voor de uiteindelijke productiviteit. Het Laatste Nieuws maakt deze kanttekeningen wel, maar vele andere media vonden puur de “enorme verliezen” als nieuws weergeven toch aantrekkelijker, zo lijkt het. En zo hebben we dan weer een geval van “je leest iets en je weet nog niets”. Wanneer zouden ze gaan uitrekenen hoeveel geld dit soort artikelen het bedrijfsleven al niet gekost hebben?
