Daar Ruslands Ministerie van Defensie een Oekraïense Su-25 ‘fighter jet’ heeft opgevoerd als nieuwe verdachte voor de moord op MH17, en er elders op basis van aangetroffen fragmentsporen (‘shrapnel’) op MH17-wrakstukken juist meer bewijs lijkt te zijn voor de hoofdverdachte, het Buk grond-lucht raketsysteem, wat aanvullende informatie. Hopelijk schept dit enige duidelijkheid in de data chaos.
‘Fighter Jet’ (foto: wiki)
Su-25 Frogfoot
Volgens RusMinDef zou er een Oekraïense Su-25 op 3-5 km van MH17 zijn waargenomen. Hierover meldt RusMinDef (via www.rt.com),
“The SU-25 fighter jet can gain an altitude of 10km, according to its specification,” he added. “It’s equipped with air-to-air R-60 missiles that can hit a target at a distance up to 12km, up to 5km for sure.”
Verkeersleidng screenshot (bron: www.rt.com)
Aanvankelijk ondersteunde RT het gepubliceerde RusMinDef Su-25 (NATO: Frogfoot) verhaal met verkeersleiding radar-locatie beelden (‘gelezen’ vliegtuigtransponder data). Hierop MH17 ( MAC17) en Singapore Airlines vlucht SIA351 (CИA351), plus in lichtblauw, een grillige lijn samenvallend met een rechter verlopende reeks lijnen. Deze combinatie kruist een van de inmiddels gesplitste MH17 lijnen. Een voor een amateur grotendeels onbegrijpelijk beeld, maar wat deze screenshot wel laat zien is dat MH17 inderdaad op 33 duizend voet vloog (flight level 330), met een snelheid van 913 km/u.
RT heeft de screenshot inmiddels uit het artikel verwijderd. Wel nog te zien bij o.a. een www.zerohedge.com ‘debunk’ artikel. Terug naar Frogfoot.
Een Su-25 is in plat USAFs een ‘mud mover’, een Close Air Support toestel voor lage hoogten. Onbewapend is het hoogtebereik circa 7 km, en is zo’n Su-25 dus niet staat om de in het artikel opgegeven 10 kilometer hoogte te halen. Een Su-25 heeft bovendien geen radar om doelen als de MH17 Boeing mee te zoeken en te volgen. Dus absoluut niet het soort toestel om jacht op hoogvliegers mee te maken.
Daar RT/RusMinDef niets meldde over een mogelijke doelverwarring van de Su-25 met de MAC17 Boeing voor een grond-lucht raketsysteem, heeft het weinig zin om hier ‘preventief’ op in te gaan.
R-60 raket (foto: wiki)
R-60 raket
Dan het gebruik van de gesuggereerde R-60 raket. In NATO’s, de AA-8 Aphid. Een oudere korteafstand infraroodgeleide lucht-lucht raket. Een kleine, circa 45 kilo wegende raket met een maximum snelheid van rond de Mach 2.5, voorzien van nabijontsteker (proximity fuze) voor de 3-3,5 (6?) kilo wegende, gefocuste explosieve lading. In milpraat, een continues rod warhead (ook wel expanding~). Afhankelijk van de bron heeft de R-60 een maximum bereik van 8-10 kilometer. Gezien het kleine formaat, zijn de gegeven kortere afstanden van 3-5 kilometer waarschijnlijk realistischer.
De Su-25 kan ook worden uitgerust met de grotere en modernere R-73 raket (NATO: AA-11 Archer). Eveneens een infraroodgeleide raket. Een waar wel (aanvullende) fabrieksdata voor is te vinden. De kop van deze 105 kilo wegende Mach 2.5 raket is van het rod-type (8 kilo).
Beide raketten gebruiken dus eenzelfde type ‘rod’-springkop. De eerste analyses van fragmentsporen op gevonden MH17 wrakstukken duiden echter op een in milpraat als HE-Frag omschreven springkop. Een fragmenterende hoogexplosieve kop. Zoals de veel zwaardere 60-72 kilo wegende springkoppen op de raketten van de Bug SAM-systemen. Ook deze werken met een nabijontsteker.
Links ‘Rod’, rechts ‘Frag’ (wiki compilatie)
HE-Frag/Rod
Elke explosieve (standaard) granaat, bom of raket heeft zijn eigen specifieke framentatie-patroon en karakteristieken. In veel gevallen geprefabriceerd, en afhankelijk van waar de springladingomhulsel uit bestaat en hoe het is voorbewerkt om scherven te creëren. Een van de methoden is de springlading omringen met een groot aantal losse fragmenten. Van ronde tot vierkante, gemaakt van staal of b.v. titanium. Dit is een veelgebruikte methode voor de relatief zware HE-Frag koppen van middellange- en langeafstand grond-lucht systemen.
Bij het rod-type worden de fragmenten in een gefocuste cirkelvormige waaier verspreid. Een methode die de HE-Frag ladingen van (kleinere) lucht-lucht raketten grotendeels heeft vervangen. De relatief kleine springlading hiervan is met een rod-type fragmentatie effectiever. Het houdt wel in dat de raket ‘raker’ moet schieten.
Aan de hand van de scherfsoort en de patronen hiervan op de wrakstukken, kan redelijk nauwkeurig worden vastgesteld met wat voor soort projectiel(kop) de MH17 Boeing is geraakt.
Vindt men ook sporen van het gebruikte explosief -om het even welk type kop- kan de ‘vingerafdruk’ van de verdachte nog duidelijker worden. De explosieve lading bestaat vaak uit een mix van TNT en RDX of HMX (er zijn talloze mogelijkheden).
Natuurlijk heb je voor een dergelijk onderzoek liefst alle relevante data van de betreffende SAM-systeem fabrikanten en hun toeleveranciers (niet noodzakelijkerwijs uit Rusland) tot je beschikking. Wat uiteraard de medewerking van hun regeringen betekent. Gelukkig heeft Poetin al meermalen alle medewerking toegezegd. Toch?
Mocht dit tegenvallen is er een andere optie. Vraag dergelijke data op van een bevriend land dat een van de verdachte SAM-systemen uit Rusland geleverd heeft gekregen. En zulke vrienden zijn er. Zoals Griekenland (S-300). Of Finland (Buk M1).
Finse Buk M1 (foto: wiki)
Channel4/RUSI analyst Justin Bronk houdt het op HE-Frag. Van een Buk-raket met active radar homing
Een Buk-raket met ‘active radar homing’ vraagt opnieuw om uitleg. Er bestaan (naast andere methoden) twee hoofdmethoden van radargeleiding. De semi-actieve, waarbij de radar van het grondstation (of vliegtuig) het doel aanstraalt. De radarantenne in de raketkop ontvangt de reflectie en deze info gebruikt de interne raketgeleiding om mee naar de bron van de radarreflectie te sturen.
De tweede methode is de actieve radargeleiding, waarbij de raket zelf een volledig radarsysteem heeft dat een straalbundel kan uitzenden. Zo’n actief systeem heeft vanwege het kleine formaat een beperkt (zoek)bereik, en is in veel gevallen alleen bruikbaar in de eindfase van een onderschepping. Voor Buk zijn dergelijke nieuwe actieve radar versies inderdaad ontwikkeld.
Wat er tot op heden aan beelden te zien is geweest (propaganda of niet), betreft echter de oudere semi-actief geleide raketversies. Zoals die ‘vluchtende’ op onderstaande foto. Ook te zien bij ukraineatwar.blogspot.nl (via GS), waar meer interessants te lezen is.
Vergelijk de raket op de foto met onderstaande (wiki) foto van verschillende versies. Lees dan verder hier, en oordeel zelf wat er op de truck vervoerd werd.
Van boven naar onder 3M9 (Kub voorloper SA-6), 9M38M1 (op de truck), 9M317 en 9M317ME raket
Van de 9M317 serie zijn of worden actief geleide versies ontwikkeld. De verdachte oogt echter als de 9M38M1, die het semi-actief doet.
Hopelijk was deze techno-berg enigszins verhelderend. Niet dat het allemaal nog wat uitmaakt voor de MH17 passagiers of ze actief of semi-actief zijn geraakt. Of door HE-Frag dood gingen.
