Trappes is een Franse gemeente op 21 km van de Parijse périphérique. Het heeft twee records gebroken. Het eerste is de sterkste stijging qua inwonerstal, dank zij het hoge geboortecijfer. In 2012 kwamen er 760 inwoners bij op een totaal aantal van 30.000. Het tweede record was het relatief gezien hoogste aantal jonge jihadisten, een tachtigtal, die vanuit Trappes vertrokken naar Syrië om zich aan te sluiten bij ISIS.
Honderd jaar geleden was Trappes een idyllisch dorpje met een duizendtal inwoners. In de 19de eeuw werd het mondiaal bekend omdat daar de eerste bestuurbare luchtballon landde die was opgestegen in Parijs en met een slakkengangetje van 7 km per uur naar het platteland raasde. Trappes ligt ten zuiden van Versailes vlakbij een groot natuurpark.
Vanaf 1960 werden er grote wooncomplexen gebouwd, een soort Bijlmer, en werd Trappes een communistisch bastion. Nu zwaait al jaren een socialistisch burgemeester de scepter. Sinds enkele jaren staat Trappes bekend als het Franse Molenbeek en de Franse Veiligheidsdienst codeert deze gemeente als ‘Trappistan’. Ook wordt hier de op-een-na grootste moskee van Frankrijk gebouwd.
De laatste jaren is de situatie in Trappes uit de hand gelopen. Het is een islamitische enclave geworden die zich afkeert van de rest van de samenleving. Het dragen van een rok is een gevaarlijke provocatie. Een jonge moslim verklaarde aan een journalist van Le Figaro dat vrouwen die niets afweten van de islam, ook een hoofddoek dragen “want het is nu eenmaal Trappes”. De mannen dragen de djellaba. De winkels zijn halal en de verenigingen zijn sterk religieus geïnspireerd.
Nu zouden we een hele scheldtirade kunnen houden over moslims die zich niet willen en kunnen integreren. Een andere houding is onverschillig te blijven of het te negeren met de verwachting dat het allemaal goed komt. Dit laatste is al vier eeuwen de typische houding van het Verlichtingsdenken: de mens is een rationeel wezen dat zich uiteindelijk weet aan te passen aan de omstandigheden. De Verlichting heeft enorm veel goeds gebracht, onder ander de bevrijding van de religieuze autoriteit en van het bijgeloof. De Verlichting heeft echter nog nooit haar belofte ingelost: precies het verlichte Westen was verantwoordelijk voor wereldoorlogen, de holocaust en nu de imbeciliteit van de consumptiemaatschappij. Talloze burgers en helaas ook politici leven met het bijgeloof in de eindeloze economische groei en met de naïeve verafgoding van de rationele mens. Steeds weer blijkt dat emoties de boventoon voeren. Wat we dagelijks horen en lezen in de media is er het overtuigende bewijs van.
Ik stel voor noch te schelden, noch valse hoop te verkondigen. Is er dan een derde weg? Ik probeer mijn stelling te verduidelijken met een concreet voorbeeld.
Stel dat in Noord-Afrika een Trappes-la-Neuve wordt gebouwd, met Europese subsidie. Naast aangepaste, ecologische woningbouw wordt ook gezorgd voor moderne landbouwvoorzieningen en lokale industrie. De moslims die nu in Trappes wonen verhuizen hier naartoe. Trappes en Trappes-la-Neuve worden gemeenten die ‘in vriendschap zijn verbonden’, zoals dat heet.
Er zijn jaarlijkse uitwisselingen. Jongeren kunnen zo nodig gespecialiseerde opleidingen volgen in Frankrijk. Goed opgeleide moslims zorgen voor degelijk onderwijs, ze worden tewerkgesteld in de sociale voorzieningen of zetten zich in voor het creëren van werkgelegenheid. Het geld voor uitkeringen die Trappes moest besteden aan de werklozen, is nu bestemd voor subsidiëring van projecten in Trappes-la-Neuve.
Het gaat hier om het principe. Alleen haat zaaien, de immigratiepolitiek verwensen of machteloos blijven toezien brengt geen zoden aan de dijk. Onze tijd lijkt mij steeds gevaarlijker te worden. Dit komt doordat zoveel risicovolle ontwikkelingen tegelijkertijd plaatsvinden. Wat de huidige tijd tot mijn verbijstering vooral kenmerkt, is de haat die overal opduikt en de polarisatie van de media: de traditionele media die zich niet kunnen bevrijden uit de ontkenningsfase en de sociale media waar mensen elkaar ophitsen.
Of het tij nog te keren is, is zeer de vraag. De enigen die nieuwe ellende kunnen voorkomen zijn politici die de macht hebben om een emigratiepolitiek met een menselijk gezicht te voeren.
