Ruim een week geleden al vonden de Algemene Politieke Beschouwingen plaats in de Tweede Kamer. Nog steeds wordt er gediscussieerd over de toon van dat debat. Ik vind dat merkwaardig, zeker nu het niet gaat om een van tevoren bedachte belediging of provocatie van Geert Wilders. De woordenwisseling , doe eens normaal man, doe zelf eens normaal, was een emotionele discussie.
Wilders vond dat hem, deze keer, ten onrechte een belediging in de schoenen werd geschoven. Rutte was van mening, terecht volgens mij, dat de PVV wel degelijk de Turkse premier Erdogan had beledigd. Het zou mij niet verbazen als Erdogan dat Rutte ook heeft laten weten, wat zou verklaren waarom Rutte er in dit geval een punt van maakte in het Kamerdebat. Hoe dan ook, er is niets mis mee als politici met emotie debatteren. Dat gebeurt, zoals de Belgische politiek commentator Yves Desmet vanochtend in De Volkskrant schrijft, in andere parlementen op een veel hogere toon dan in het saaie Nederland.
Mij viel juist het tegenovergestelde op aan het Kamerdebat. Mij viel op hoe keurig en respectvol er twee dagen werd gediscussieerd. Ik zag vorige week op internet het verkiezingsspotje van Rick Perry, één van de Republikeinse presidentskandidaten in de Verenigde Staten. Het is een prachtig gemaakt spotje, waarin met dramatische muziek het presidentschap van Obama tot de grond toe wordt afgebroken. In scherpe beelden zien we een land in verschrikkelijk verval, de schuld van Obama. Perry werpt zich op als de redder van Amerika, zonder overigens te vertellen hoe hij dat gaat doen.
Rutte en zijn motie van wantrouwen
In het Nederlandse debat heeft geen van de fractievoorzitters geprobeerd het premierschap van Mark Rutte te bekritiseren. Niemand heeft geprobeerd van de premier een partijpoliticus te maken. Niemand heeft hem snoeihard vergeleken met de Mark Rutte van twee jaar geleden, toen Bos en Balkenende de banken en de economie aan het redden waren, hij een motie van wantrouwen indiende. Twee jaar later staan we mogelijk aan de vooravond van de volgende vrije val in een zware economische crisis. Dat hadden we een jaar geleden niet gedacht, maar aan het regeerakkoord verandert geen letter.
Dat is precies wat Rutte twee jaar terug Balkenende verweet. In plaats van Rutte als een opportunistisch partijpoliticus te framen, hebben alle fractievoorzitters hem op de sokkel van het premierschap gehesen. Dat is opvallend en laat zien dat de politieke cultuur in Nederland nog heel braaf en gezagsgetrouw is. Van mij mag dat best een onsje minder.
Bart Snels is sinds 1 september 2011 zelfstandig publicist en politiek-strategisch en communicatie adviseur. Daarvoor werkte hij bij de Tweede Kamerfractie van GroenLinks. Eerst als hoofd Voorlichting en woordvoerder Femke Halsema, vanaf 2011 als hoofd Politieke coördinatie en Strategie.
