De Nederlandse staat kan niet meer voldoen aan zijn meest fundamentele taak: het effectief beschermen van de eigen burgers. Defensie is uitgeput geraakt. Overal moet al decennia op bezuinigd worden; terwijl Nederlandse militairen intussen voortdurend worden ingezet bij prestigemissies die leden van het partijkartel – zoals Bert Koenders en Jaap de Hoop Scheffer – in de verste uithoeken van de wereld op touw hebben gezet. Dit kan niet lang meer goed gaan. Volgens de Algemene Rekenkamer is de krijgsmacht op dit moment al niet meer in staat ons eigen grondgebied te verdedigen. In 2016 haalde de krijgsmacht maar liefst 59 procent (!) van de eigen operationele doelstellingen niet. Als er een terroristische aanslag in Nederland plaatsvindt hebben we materieel en personeel te kort om daar adequaat op te reageren.
Dit is onacceptabel. Als kapitein van de Koninklijke Landmacht ben ik kandidaat Kamerlid namens Forum voor Democratie. Mijn missie: onze krijgsmacht herstellen en ons vermogen om ons eigen land te beschermen, terugbrengen.
Het belangrijkste dat daarvoor moet worden aangepakt is het systematische, grootschalige bezuinigen op defensie. Bij alle eenheden is er steeds verder bezuinigd, tot het moment dat er geen reserveonderdelen meer zijn en onderdelen van voertuigen moeten worden aangevuld met onderdelen van andere voertuigen (die daardoor, op hun beurt, weer buiten werking worden gesteld). Door de massale – en vaak ondoordachte – ontslaggolven is er veel ervaring verdwenen. Hierdoor wordt een enorme wissel getrokken op het resterende defensiepersoneel, bijvoorbeeld door de hoge uitzenddruk. Nederland staat inmiddels bekend vanwege zijn beggars army, omdat basale middelen niet altijd aanwezig zijn en militairen deze moeten vragen aan buitenlandse collega’s. Nederlandse militairen dragen uniformen van inferieure Chinese makelij, terwijl Amerika, Israël en Saoedische-Arabië kwalitatief hoogwaardige, brandwerende uniformen kopen die nota bene gefabriceerd zijn in Twente. Oefeningen vinden geen of geen serieuze doorgang, vanwege gebrek aan munitie. De lijst met tekortkomingen is lang.
Toch werd een voorzichtige motie om eindelijk wat aan de belabberde staat van onze krijgsmacht te doen – namelijk de munitie en reserveonderdelen op peil brengen – in november 2014 door regeringspartij VVD van verantwoordelijk minister Hennis-Plasschaert verworpen. Eerder voerden Elbert van Middelkoop (CU, een voormalig dienstweigeraar!) en Hans Hillen (CDA) ook al de ene na de andere bezuiniging door. Politici lijken blind voor de problematiek bij defensie. En ondanks al die bezuinigingen bij hen de onbedwingbare neiging overheersen om mee te doen aan internationale missies. Een fatale combinatie.
Toch is er één speler die profiteert van onze vleugellamme defensie: de Europese Unie. Vanuit het argument dat Nederland in zijn eentje niet voor de eigen veiligheid kan instaan, worden alle pionnen klaargezet voor een EU-krijgsmacht-in-wording. De weg hier naartoe is al geplaveid. Verschillende Nederlandse eenheden zijn inmiddels al volledig geïntegreerd met de grootste aanjager van de EU-krijgsmacht – Duitsland – en staan hiermee onder gezamenlijk commando. In zijn State of the Union van 2016 heeft Jean-Claude Juncker, de voorzitter van de Europese Commissie, geen geheim gemaakt van zijn grootse ambities.
Maar een gezamenlijke krijgsmacht met zoveel verschillende landen, met al die verschillende talen en geostrategische visies, al die politieke invalshoeken: die is gedoemd te mislukken. De 500 miljoen Europeanen verstaan elkaar niet, hebben totaal andere ideeën en tegengestelde belangen. Samenwerken: graag! Maar samensmelten werkt niet.
Het lidmaatschap van de EU heeft Nederland al vele bevoegdheden op het gebied van veiligheid gekost. Zo worden EU-wetten opgelegd die de grensbewaking tot het minimale beperken: dat terwijl veel West-Europese landen met terroristische aanslagen geconfronteerd zijn. De EU toont zich hiermee zeer onverantwoordelijk. Met de volgende stap – een EU-krijgsmacht – geven we onze ultieme soevereiniteitswaarborging uit handen. Nederland moet daar niet in meegaan en gewoon zélf in staat zijn zich te verdedigen – en moet daar de zeggenschap over behouden! Het is dan ook urgent noodzakelijk om onze krijgsmacht fundamenteel te herstellen:
Nederland moet direct stoppen met ontwikkelingen die een opmars zijn voor een EU-krijgsmacht en weer zelf verantwoordelijk worden voor de bescherming van ons eigen land.
De Nederlandse krijgsmacht moet hersteld worden. Voor dit herstel zijn benodigd:
Nederland en onze militairen verdienen een trotse krijgsmacht. Onze militairen behoeven voldoende en hoogwaardige middelen om het belangrijke werk goed te kunnen uitvoeren en een passende vergoeding voor hun inzet. Een in haar uitvoering belemmerde krijgsmacht, die ook nog eens in Europese handen dreigt te vallen is een grote bedreiging voor onze Nederlandse soevereiniteit en veiligheid.
