Iedere week is het zo ver. Op donderdag of vrijdag kruip ik achter mijn laptop en begin aan dezelfde routine. Het schrijven van mijn column. Wat begon als een informatief stukje op mijn Facebook-pagina, eindigde na één post met de vraag of ik bij ThePostOnline wilde komen schrijven. Mijn waarschuwing dat ik geen Harry Mulisch ben maar een DJ met liefde voor muziek, een eigen mening en enige kennis werd in de wind geslagen. Het wekelijkse stukje moest en zou er komen.
Langzaam maar zeker begon ik te wennen aan mijn nieuwe status als columnist (klinkt als een hoop poeha inderdaad) en begon de eerder genoemde routine op me te groeien. Mijn stukjes gaan onder andere over sterke verhalen uit het verleden, samples die gebruikt zijn of overkomsten tussen bepaalde artiesten. Maar waar ik vooral veel plezier aan beleef is het schrijven over iets dat me opvalt, iets dat in de muziekindustrie speelt of iets dat me simpelweg irriteert.
Meestal begint het op dinsdag al. Dan maak ik een keuze over het onderwerp, doe de nodige research en schrijf ik op vrijdagochtend mijn stukje. Een enkele keer komt er echter niets binnen, en speur ik het internet af naar wat er de laatste tijd allemaal speelt om er vervolgens mijn mening over te geven. Zo ging het deze week ook en een rondje internet was het gevolg. Naast een paar mooie artikelen over het nieuwe album van Common en lovende recensies van Wu-Stock was er vooral één nieuwsfeit dat er uit sprong. Justin Bieber is een house track aan het maken.
Er is te veel rotzooi op internet en dit artikel is daar een perfect voorbeeld van. Normaal gesproken laat ik dit zo snel mogelijk links liggen en ga ik verder met klikken, maar door de komkommertijd die er nu heerst en de website waarop het gepost werd (mixmag) besloot ik toch maar even een kijkje te nemen. De stelling is duidelijk: Justin Bieber heeft sinds kort een DJ-carrière met een residentie op Ibiza, neemt een house tune op, post die vervolgens op Instagram en dat vindt iedereen verschrikkelijk. De dubbele moraal bij een website die lyrisch is over de nieuwe track van Avicii met Jon Bon Jovi hoef ik hopelijk niet uit te leggen, maar een ding is voor mij deze week pijnlijk duidelijk geworden.
Soms kan internet met haar social media, websites en video blogs te veel zijn. Te veel in de zin dat iedereen maar zijn of haar (ongeïnformeerde) mening kan geven. Dat er te veel mensen zijn die ruzie maken over de meest onbenullige zaken, en elkaar de ergste dingen toewensen. En bovenal, dat er te veel aandacht wordt gegeven aan zaken die er helemaal niet toe doen. Laten we stoppen met aandacht geven aan talentloze, semi-bekende Nederlanders die de gekste dingen doen om maar even in beeld te zijn, of aan een voetballer die lachend zijn Bentley in de prak rijdt. En laten we ons weer richten op wat er speelt in de wereld. Geen aandacht voor het nieuwe hondje van Paris Hilton, maar voor minister Timmermans en zijn speech van een paar dagen geleden.
Misschien kon je het al raden. Maar de ramp met MH17 heeft een diepe indruk op mij gemaakt, en is daardoor ook van invloed op mijn column van deze week. Ik kende zelf niemand in het vliegtuig, maar veel mensen in mijn directe omgeving wel en voor het eerst zijn er mensen door een ramp getroffen die in mijn cirkel zitten. Daarom zat ik vanochtend naar mijn computer te staren en had ik geen idee waarover ik deze week zou gaan schrijven. Waar eerst schande werd gesproken over een vliegtuig dat uit de lucht werd geschoten, is men nu boos dat Justin Bieber iets doet dat ze niet leuk vinden. Een schril contrast dat bovendien laat zien hoe snel iets vergeten wordt en zijn importantie verliest.
Beeld: Shutterstock
