Een geblondeerde twintiger loopt met een veel te grote zonnebril, een roze hemd zonder mouwen en een zeer hoog uitgesneden sportbroekje over het Amsterdamse Mercatorplein. Zijn broekje is zo kort dat zijn lul er eigenlijk uit zou moeten hangen, maar dat is niet zo. Twee mannen lopen slechts gekleed in een strakke boxer. Hun gespierde lijven zijn geheel blauw geverfd. Hun capes verraden dat ze door AkzoNobel zijn gestuurd en hun bodypaint roept de vraag op of ze een echt aantrekkelijk lichaam hebben. Ze kunnen ook veertigers zijn.
Een groep van tien mannen is als non verkleed en gaat tientallen keren voor omstanders op de foto. Ze dragen allemaal een roze hartje met een spreuk als “I’m a lover, not a fighter” en “Stichting willen en doen”. Ze laten af en toe hun zwaar behaarde benen zien. Niet echt een aansporing om homo te worden.
Maar we hebben ook een travestiet, een roze parasol, roze demonstratieborden, een paar transgenders en heel veel regenboogvlaggen. De SP laat een gespierde jongen met ontbloot bovenlijf folders met “Rood voor roze” uitdelen. Frank Awick van de lokale zender AT5 geeft acte de presence en SP-wethouder Laurens Ivens heeft speciaal een roze overhemd uit de kast getrokken.
Een socialistische homoseksueel
Gisteren werd in Amsterdam voor de derde keer de zogeheten Pride Walk georganiseerd: een wandeltocht voor de homorechten in het kader van de Gay Pride. De tocht liep van het Mercatorplein in Amsterdam West naar het Homomonument. Er waren enkele honderden mensen aanwezig. Een kleine vijftig hadden er op het Mercatorplein al een boottocht vanuit het nog verder gelegen Nieuw-West op zitten.
Waarom was er eigenlijk een Pride Walk? Ik kan het u op basis van de startbijeenkomst op het Mercatorplein niet vertellen. De aanwezigen werden verveeld met verhalen over gebrekkige homo-acceptatie, maar die kenden ze allemaal allang. De speeches zijn een herhaling van zetten zoals we die al honderden keren hebben meegemaakt.
De Amsterdam Gay Pride kon altijd al verweten worden een feestje te zijn voor de Amsterdamse grachtengordel, maar deze Pride Walk is de overtreffende trap. In een tijdsgewricht waar intolerantie in brede zin de kop opsteekt, adresseert niemand dit brede, uiterst urgente fenomeen en doet men in plaats daarvan een vrij nutteloos protest over homo’s in Rusland nog eens dunnetjes over.
Maar de roze zeepbel der Amsterdamse homo’s is nog veel geslotener. Want waar vindt deze manifestatie plaats? Op het Mercatorplein, een plek die velen associëren met multiculturele problemen en niet met vrije homoseksualiteit. Aangezien er ook roze multiculturele problemen bestaan, zou je denken dat de Pride Walk om die reden hier start. Maar niemand maakt er een woord aan vuil. Er gebeurt iets anders.
De sponsors
De homo’s die zich hier hebben verzameld, komen niet of nauwelijks uit deze multiculturele buurt. Er is nauwelijks interactie met de echte bewoners die zich aan de randen van het plein begeven en voor wie het aapjes kijken blijft. Dit alles doet de Gay Pride onder het thema Listen. Maar luisteren naar buurtbewoners en vice versa zit niet in het programma. Voor zinvolle interactie staat het hier opgeroepen beeld van homoseksualiteit sowieso te ver van de omstanders af. Het mag natuurlijk allemaal, maar wat het met acceptatie vergroten en luisteren te maken heeft is een raadsel.
Waarom bleven de homo’s dan niet gewoon in de grachtengordel, vraag je je af.
