Diverse christelijke kerkleiders in Nederland hebben een open brief van Alain Verheij ondertekend, waarin zij stelling nemen tegen het gebruik van de term ‘Christelijke cultuur’ door politici. U leest die brief hier, kort samengevat komt het er op neer dat zij vinden dat de christelijke cultuur vooral een barmhartige welkomstcultuur is.
Tijs van den Brink kon zich daar niet geheel in vinden en spijkert zijn visie op de deur van Trouw van vandaag. Hij signaleert dat niet álle christenen zin hebben in een welkomstcultuur.
In de afgelopen weken ben ik voor een nieuw (EO-)televisieprogramma, Bolwerk, (vanaf vrijdagavond te zien op NPO2) in gesprek geweest met mensen, juist ook christenen, die serieus overwegen om op Geert Wilders, Thierry Baudet of Jan Roos te stemmen. Ze zijn, net als de meerderheid van de stemmers van twee andere grote christelijke culturen (de Verenigde Staten en Groot-Brittannië), zeer bezorgd over immigratie (integratie en islam) en globalisering. Verder zijn velen het vertrouwen in de huidige politieke klasse kwijt: ‘Het maakt niet uit wat we stemmen, ze doen toch wat ze zelf willen’.
De (al dan niet terechte) zorgen van deze mensen klinken op geen enkele manier door in de petitie. De opstellers reppen met geen woord over de problemen die een welkomstcultuur ook kenmerken en hoe daarmee om te gaan. Als Verheij en de kerkleiders werkelijk willen voorkomen dat bezorgde burgers Wilders, Baudet of Roos stemmen, zullen ze toch echt moeten vertellen wat ze met de zorgen van deze mensen doen.
Van den Brink hekelt het cherry-picken uit de bijbel en breekt een lans voor law and order:
Verheij is openlijk lid van GroenLinks. Het stuk dat hij heeft geschreven past naadloos in het gedachtegoed van die partij. Daar is op zichzelf niks mee. Zeker, barmhartigheid en gastvrijheid zijn hele belangrijke woorden in het christendom. Maar wat dacht u van gerechtigheid? En heeft een overheid niet de taak voor ordening en veiligheid te zorgen, zodat dat mensen een ‘stil en gerust leven kunnen leiden’? Geen letter van de prominente christenen daarover.
Het epistel jaagt mensen uist in de armen van Wilders – die in de brief van Verheij niet genoemd, maar wel overduidelijk bedoeld wordt-, besluit Van den Brink.
Als je na de Brexit, de overwinning van Donald Trump en de maandenlange zegetocht van Geert Wilders in de peilingen nog steeds alleen maar ‘welkom’ zegt, moet je niet raar opkijken als de PVV op 16 maart inderdaad de grootste partij van Nederland blijkt te zijn.
