Ik heb een beslissing genomen. Ik schrijf veel over moslims en islam en telkens weer brandt de discussie los wie de echte moslims zijn en wat de echte islam. Die discussie vindt niet alleen plaats onder niet-moslims maar ook onder moslims. Het is in korte columns als deze ondoenlijk telkens weer duidelijk te maken hoe het zit met de islam en de moslims, te meer daar er niemand in dit debat is die het laatste woord over deze kwestie heeft.
Niettemin zou je onderscheid kunnen maken tussen enerzijds moslims die gewoon hun leven als mens willen leiden, geweld verafschuwen, iets van hun leven willen maken of dat nu binnen de uiterst vrijgevochten variant van de islam is (die is er namelijk) of de zeer fundamentalistische, met zware baarden en even zware sluiers Anderzijds zijn er moslims die ervan overtuigd zijn dat geweld toegestaan is om hun positie in de samenleving te veroveren of zelfs niet-moslims te verdrijven.
Voor mij staat de term ‘moslims’ gelijk aan de eerste groep. Spreek of schrijf ik over moslims, dan bedoel ik die en spreek ik over de islam, dan bedoel ik hun islam. Moslims en islam zonder adjectieven. Spreek of schrijf ik echter over moslims of islams die afwijken van de basismoslims of basisislam, dan zal ik dat aangeven met een adjectief: de jihadi islam of de gewelddadige islam.
Waarom ik dit doe? Omdat ik van mening ben dat moslims (juist ja, de eerste groep) wel degelijk in staat zijn om net als aanhangers van andere geloven volledig te integreren en functioneren in –in dit geval- de Nederlandse samenleving. Sterker nog: ze zijn volledig geïntegreerd en functioneren prima. Dat ik deze stelling betrek heeft ook te maken met de bijna fascistisch aandoende kritiek die ik vaak hoor (ook van de kant van mijn geachte opponenten onder mijn columns op ThePostOnline), namelijk dat moslims per definitie niet in staat zijn te integreren en altijd en immer een potentieel gevaar voor onze samenleving zijn. Dat is fascistisch omdat je dan weggezet wordt om wie je bent, niet om wat je vindt. Fascisten wezen allerlei bevolkingsgroepen af om wie ze waren: joden, Slaven, zigeuners, homoseksuelen. Het is diezelfde basisgedachte die ik veel te vaak om me heen hoor: het zijn moslims, en dus niet te vertrouwen.
Onzin, voor mij zijn moslims (ja, ja, de eerste groep) prima te vertrouwen.
Vanuit deze gedachte heb ik me in The Friday Move, een radioprogramma van BNR-nieuwsradio op vrijdag 29 augustus 2014 uitgesproken voor “Een Ander Islamitisch Geluid” net zoals er een organisatie bestaat die Een Ander Joods Geluid heet. Veel te vaak horen we in media en politiek geluiden over het gevaar van de islam, de dreiging van de islam, de strijd om de beschaving met de islam. En met die islam wordt dan vooral de islam van Islamic State (IS) bedoeld. Natuurlijk, het is meer dan terecht IS van repliek te dienen, ja, IS te bestrijden, maar in het geweld van de gebeurtenissen sneeuwt de islam (inderdaad, de basisislam zoals ik die boven beschreef) helemaal onder. Mijn oproep was niet aan dovemansoren gericht want al snel verscheen er een Facebookbericht van de hand van Enis Odaci, van Human Islam, waarin ook hij opriep tot dat “Andere Islamitische Geluid” en ontwikkelde zich er een intensief debat op Facebook tussen allerlei moslim voormannen en –vrouwen.
Dat andere islamitische geluid moet vorm gaan krijgen, en structuur ontwikkelen. Ik houd de ontwikkelingen daaromtrent nauwlettend in de gaten en zal zeker initiatieven nemen en stimuleren om dat andere geluid luider dan ooit te laten horen.
Tegelijkertijd draag ik mijn steentje bij om IS te bestrijden. ThePostOnline is begonnen met een serie Berichten vanuit de Islamitische Staat waarin verteld wordt hoe de Islamitische Staat de door haar veroverde gebieden bestuurt, met name haar ‘hoofdstad’ Raqqa, een en ander op basis van contacten met, naar eigen zeggen, ‘gematigde’ moslimjongeren in Raqqa en de regio. Dit, dat mag duidelijk zijn, is niet de basisislam noch zijn het basismoslims die dood en verderf zaaien. Maar hun acties versterken alleen maar de bittere noodzaak dat Andere Islamitische Geluid te laten horen.
