In de serie “Berichten vanuit de Islamitische Staat ” staat de spagaat tussen ideologie en praktijk centraal. ThePostOnline is in contact gekomen met bloggers uit de Syrische stad Raqqa, sinds januari 2014 de hoofdstad van de Islamitische Staat, waaronder de 23 jarige medicijnenstudent Aboe Ibrahim al Raqawi, en Abou Mohammed, de drijvende krachten achter de website Raqqa is being slaughtered in silence. Abou Ibrahim heeft zijn stad moeten ontvluchten vanwege een IS-doodsvonnis, Abou Mohammed verblijft nog steeds in Raqqa.
Op basis van interviews met Aboe Ibrahim en Abou Mohammed wordt in deze serie een beeld geschetst van het dagelijkse leven in IS-gebied met telkens een ander thema.
In de serie “Berichten vanuit de Islamitische Staat ” staat de spagaat tussen ideologie en praktijk centraal. De ThePostOnline is in contact gekomen met bloggers uit de Syrische stad Raqqa, sinds januari 2014 de hoofdstad van de Islamitische Staat, waaronder de 23 jarige medicijnenstudent Aboe Ibrahim al Raqawi, een van de mensen achter de FacebookpaginaRaqqa is being slaughtered in silence. Op basis van interviews met Aboe Ibrahim en andere bloggers wordt in deze serie een beeld geschetst van het dagelijkse leven in IS-gebied met telkens een ander thema.
De serie staat onder redactie van Jan Jaap de Ruiter. ThePostOnline beschikt over kopieën van de chatsessies die in het Engels en Arabisch plaatsvonden. Vandaag deel 2: Twee soorten vrouwen in de Islamitische Staat (Klik hier voor deel 1: Onderwijs in de Islamitische Staat ).
Bureau Zedelijkheidspolitie
Er zijn twee soorten vrouwen in de islamitische staat, zo vertelt mij Aboe Ibrahim al Raqawi in een chatsessie op Facebook. De eerste soort is in de meerderheid en bestaat uit vrouwen die eertijds ruime vrijheid van beweging had en nu niets meer mag. Ze mogen niet meer alleen de straat op. Dat mag alleen als ze begeleid worden door een mannelijk f familielid, hun vaders of broers. En mocht een vrouw het wagen alleen de straat op te gaan, dan wordt ze gearresteerd. Is dat het geval dan worden mannelijke familieleden op het Hoofdkwartier van de Zedelijkheidspolitie uitgenodigd waar het mannelijke familielid verplicht wordt een verklaring te ondertekenen dat het bij deze ene keer zal blijven en het niet nog eens zal gebeuren. In geval van recidive, zo vertelt Aboe Ibrahim: “Wordt de vrouw in kwestie gestraft met 40 zweepslagen, of in haar plaats haar vader of broer.”
Maar het kan ook zomaar zijn dat vrouwen wel begeleid worden door vaders of broers, maar niet de juist voorgeschreven kleding dragen, in alle gevallen de Niqaab, die slechts een spleet vrijlaat voor de ogen. Ook in die gevallen worden de vrouwen gearresteerd en vindt dezelfde procedure plaats.
Aboe Ibrahim stuurde mij een paar foto’s toe van het wagenpark van de Zedelijkheidspolitie en mij viel op hoe nieuw de wagens waren en hoe professioneel ze waren opgetuigd met de naam van de politie keurig op de witte wagens geplakt. Weer wordt bevestigd dat Islamic State inmiddels meer is dan een ordinaire terreurorganisatie. Ze is goed georganiseerd.
Het leek me voor de hand liggen te vragen of de vrouwen in Raqqa nog wel zelf auto mochten rijden, zoals dat wel het geval was onder het Assadregime. En het verbaasde me niet te vernemen dat dat niet meer mocht. Vrouwen onder Islamic State zijn definitief tot hun huizen veroordeeld, want ook werkende vrouwen zijn taboe. Werk in de publieke en in de privésector is niet meer toegestaan voor vrouwen.
Auto van de Zedelijkheidspolitie
Toch zijn er twee categorieën vrouwen, zoals de titel van dit artikel al aangaf. Punt is dat het de mannelijke Islamitische Staatjihadisten in geen geval, ook niet in geval van overtredingen zoals boven verwoord, is toegestaan vrouwen te arresteren en dus aan te raken. Daarom is er de zogenaamde Khansabrigade in het leven geroepen die uitsluitend bestaat uit vrouwelijke jihadisten. Khansa is de naam van een dichteres die in de tijd van de profeet Mohammed leefde en zich bekeerde tot de islam. Deze Khansavrouwen mogen wel alleen de straat op, en zelfs in auto’s rijden om te patrouilleren door de wijken. Zij houden de vrouwen in overtreding aan en ze zijn, aldus Abou Ibrahim: “Heel wreed. Ze slaan er op los, martelen vrouwen in overtreding en geselen hen.”
Noodgedwongen maakt de Islamitische Staat dus onderscheid tussen twee type vrouwen: zij die onderdrukt worden en zij die onderdrukken. Het lot van de onderdrukte vrouwen is des te schrijnender als zij beseffen dat hun principale onderdrukkers en beulen ook vrouw zijn.
Op mijn vraag naar de samenstelling van de brigade verklaarde Aboe Ibrahim dat er Syrische vrouwen in zitten, maar ook vrouwen uit Tsjetsjenië. Verder waren er nogal wat Tunesische en Marokkaanse vrouwen, die naast Arabisch ook Frans spreken, en Europese vrouwen met een Marokkaanse achtergrond. Het zou dus zomaar kunnen zijn dat ene Fatima uit Den Haag de beul speelt in Raqqa.
Abou Ibrahim stuurde me later nog een tekst toe waarin verhaald werd van een gebeurtenis op zaterdag 6 september. Vliegtuigen van het Assadregime voerden raids uit op Raqqa en een vrouw die met haar kleine dochtertje in de rij stond van de bakker besloot zich uit de voeten te maken samen met veel andere vrouwen en inmiddels totaal in paniek zijnde kinderen. Ze wist in een bus te stappen naar haar dorp, maar onderweg, terwijl de aanvallen van de vliegtuigen voortduurden, werd de bus tot stilstand gedwongen door IS-mannen en de vrouwen, inmiddels zeer nerveus, en nog steeds gillende kinderen, moesten uitstappen. Hen werd gezegd dat het om een controle op tabak ging. Roken is immers ook verboden door IS. Maar de werkelijkheid was dat de vrouwen een menselijk schild moesten vormen omdat ook de IS-mannen het doel van de luchtaanvallen waren. Geheel ten overvloede voegde Aboe Ibrahiem eraan toe: “Vrouwen zijn volledig van hun rechten beroofd.”
En dat terwijl Raqqa zo overvloeide van vrouwelijke schoonheid, want, zo schrijft Aboe Ibrahim: “Vrouwen gingen – eertijds – alleen naar de markten. Ze reisden alleen. Op bruiloften mengden zich de geslachten en ook de universiteiten waren gemengd. Die dingen waren heel normaal zoals in elke andere stad op de wereld, zoals in een open samenleving. Bovendien zag je in Raqqa ook heel veel mooie vrouwen, en dat kwam vooral omdat er zoveel Europese, vooral Russische en Roemeense vrouwen waren (…). En de vrouwen uit Raqqa gingen heel natuurlijk met hen om en leerden hen de Arabische taal.”
Wanneer die tijd, die normaal en natuurlijk was, weer terugkomt, en de straten de vrouwelijk schoonheid weer mogen vieren, is de grote vraag voor Aboe Ibrahim en vooral voor de vrouwen uit Raqqa die alles wat ze hadden kwijt zijn geraakt.
English translation by Hans Verhulst here
