Hoe radicaal in zichzelf gekeerd en wanhopig decadent Amsterdam inmiddels is, bewijst het Parool vandaag met een achtergrondartikel waarin schaamteloos gekoketteerd wordt met armoede, criminaliteit en onzelfredzaamheid. Door schurftige marginalen? Door Victor Hugo-eske miserabelen met grote pretenties en kleine beurzen? Welnee. Door de nieuwe notabelen; politici, wetenschappers en beleidsmakers.
Potsierlijke kleinburgerlijkheid in een dunne waan van faux-kosmopolitisme, waar ze in de Rest van Nederland smakelijk om kunnen lachen en waar de schaarse geboren en getogen gezondverstand-Amsterdammer (ondergetekende dus, kinderen) de verhuiswagen voor laat voorrijden. In 9 ‘nee dit MOET een parodie zijn’-quotes uit open inrichting Amsterdam:
Rutger Groot Wassink, GroenLinksfractievoorzitter in Amsterdam: “Krakers, stadsnomaden, mensen die afwijken van de norm: voor hen is geen plek meer in de stad.”
Krakers, eh nee, kraken is verboden. Het is alsof Groot Wassink verontwaardigd constateert dat er geen ruimte meer is voor die gezellige roofovervallers die men vroeger koesterde in Amsterdam. Stadsnomaden, nou nee, daar was sowieso nooit plek voor en de stad is te vol en te duur voor vieze tenten en caravans. Doei. En dan ‘mensen die afwijken van de norm’, iets zegt mij dat hij daar niet Ebru Umar mee bedoelt die na eindeloze treiterijen en een inbraak uit arren moede maar is verhuisd. Nee, Groot Wassink bedoelt onrendabele linkse figuren. Afwijken van de norm is alleen oké als je er alternatief en viezig uit ziet, niet als je een flamboyante kale rechtse nicht bent die de politiek in wil, of een Turkse columniste die weigert de slachtofferrol te kiezen, gewoon sowieso echt helemaal niet als je afwijkt van de meest dwingende Amsterdamse norm der normen: Deugen. Deugen tot het je de kop kost.
“Door de populariteit van de stad is de ruimte schaarser en de schaarse ruimte die er is wordt toegeëigend door de mensen die het kunnen betalen,” zegt stadssocioloog Rinke Oostra.
Nee. Zeg me dat het niet waar is: schaarse dingen zijn duur. Het onrecht! Let ook op de formulering ‘wordt toegeëigend’ he? Alsof werkeloos kunstenmakersvolk gedeporteerd is en daar heb je ze hoor, de ‘mensen die het kunnen betalen’, de gore rotschoften, daar kruipen ze uit hun vuige holen om zich snel die peperdure ruimte toe te eigenen!
Jaap Draaisma, oud-kraker en medeoprichter van broedplaatsorganisatie Urban Resort: “De stad wordt monotoner. Middenklasse, jong en blank bepalen het straatbeeld. Het kleurrijke van de armoedecultuur verdwijnt.”
Een oud kraker (zei daar iemand ‘ruimte toe-eigenen’?) die ‘het kleurrijke van de armoedecultuur’ roemt. Kitscheriger sentiment is niet denkbaar. Geen waslijn met grauw beddengoed in het decor van een Italiaanse opera overtreft deze goedkope romantiek. Middenklasse, jong en blank, dat is tevens een vrij exacte omschrijving van de krakers in de jaren ’80, trouwens.
Conservatief vindt hij (Jaap weer, red.) de nieuwe bewoners van De Pijp en Oud-West. Stropdassen zag hij daar vroeger nooit op straat. “En nu wonen er middenklasse tweeverdieners die dure appartementen kopen.”
Het moet godverdomme niet gekker worden. Stropdassen. Mensen die werken voor hun geld en huur betalen, dat is tot daar aan toe, maar dure appartementen kopen! Terwijl de Pijp en Oud-West vroeger zo dolletjes leuk waren; woonkazernes met armoe, huiselijk geweld en alcoholisme, en later de gastarbeiders die met gezinnen van 5 of meer personen op 55 vierkante meter woonden, zeg nou zelf, dat is toch beter dan conservatieve mensen met banen en stropdassen?
Veel mensen – jong, oud, wit, zwart, gay of hetero – ervaren een gevoel van intolerantie, weet Jantine van Lisdonk, onderzoeker van seksuele en genderdiversiteit bij kenniscentrum Rutgers. Vaak zijn uitingen van intolerantie subtiel, zegt ze, op de gewelddadige incidenten die de media halen na. “Het gaat niet zozeer over iemand hard uitsluiten, maar vooral over het niet-betrekken. Of dat media-uitingen, populaire cultuur of reclame niet over jou gaan. Ik denk dat je het goed voelt, als je ‘anders’ bent.”
Huh, ho hee maar wat, hoe heeft de inhoud van je onderbroekje opeens met het stadsleven te maken? Oh ja vergeten, gender’diversiteit’ is de leer van de 93 verzonnen seksen en als ook maar iemand mal kijkt naar een man in een jurk dan is het een hate crime. En nouja, de kans op maximaal slachtofferschap moet je ook in Amsterdam niet laten liggen natuurlijk. Behalve als allochtonen moeilijk doen over gender of geaardheid, dan is het cultureel in orde want dan treedt het racisme van de lage verwachtingen in werking: ‘de riffijnen weten niet beter, schaamtecultuur,’ etcetera. Reclames gaan niet over zelfgebakken genders dus is de diversiteit in Amsterdam niet okee, leren we verder.
Jan Willem Duyvendak, hoogleraar sociologie aan de UvA
Hahahahaha. Oh Parool. Broer van een terrorist, sociologie, UvA. Isn’t it cute. But it’s WRONG.
Dan komen er buitenissige types aan het woord. De stad wordt minder links en dat mag niet van het Parool, dus doen we alsof alternatief (en links-zijn) samenhangt met creativiteit. Quod non, en dat blijkt ook vrij genadeloos uit de wezenloze nonsens die de alternatiefjes uitbraken:
Bert Viergever (56)
Eigenaar van punkmuseum en kledinglabelIn de jaren tachtig woonde ik in de Mercatorbuurt en merkte ik voor het eerst de spanningen tussen de oude Amsterdammers en wat ik mede-Nederlanders noem, die door falend beleid in groepen bij elkaar in de wijken kwamen. Daar heb ik mijn eerste klap gekregen. […] Ook toen ik in Bos en Lommer woonde, werd ik bespuugd en maakten ze varkensgeluiden. Ik knakte en ontvluchtte een paar jaar de stad. Creativiteit wordt de stad uitgedrukt, alles veryupt.
Varkensgeluiden, dat klinkt als geweld van nieuwkomende kansenparels, maar Bert klaagt over de yuppen. Is ook irritant volk, daar niet van, maar het zijn niet degenen die bepaalde wijken bijkans onleefbaar maken he? Cognitieve dissonantie, helluvadrug.
Julia Vos (27)
Studeerde antropologie, werkt in de horecaDe decadentie van de victoriaanse rouwcultuur past al sinds de middelbare school goed bij mijn melancholieke persoon. Als mensen me niet de hele tijd zouden aanspreken, zou ik wel vaker dat soort jurken, al dan niet zelfgemaakt, op straat dragen. […] Op straat word ik nooit vervelend benaderd om hoe ik eruitzie.
Dus Julia heeft helemaal geen enkel probleem met er ‘anders’ uitzien. Wat zeik je dan, Juul? Verder, de ‘decadentie van de Victoriaanse rouwcultuur’ och meisje toch. Weet je wát decadent is? Je voor de sjeu tooien in gewaadjes uit een tijd dat mensen stierven als vliegen, een tijd waarin ouders een deel van hun kinderen niet ouder dan vijf jaar zag worden, om jouw melancholieke supertjes unieke persoontje te onderstrepen. Millennialer krijg je het niet. De pompeuze Victoriaanse rouwcultuur onderstreept een begin van het niet langer accepteren van dood als een trouwe bezoeker, het begin van het niet-vanzelfsprekend vinden van het begraven van geliefden, met dank aan de voortschrijdende wetenschap.
Rikkert van Huisstede (23)
Dichter en zanger“Yo man, respect, riep een groepje ‘stoere jongens’ toen ik laatst in een jurk door het park liep. Mijn hart ontplofte. Ik had veel negatieve reacties verwacht, maar mensen reageren heel goed. […] Gendernormen behoren tot de grootste schendingen van mensenrechten, er gaat zo veel potentieel door verloren.
Great, nog een millennial. Een gendergemankeerde die ook gewoon aangeeft geen probleem te hebben met malle outfits dragen in de stad dus ik herhaal: wat is het probleem dan in godsnaam? En zijn deze twee kinderen niet exact waar eerder in het stuk over wordt geklaagd, witte middenklasse typetjes? Enfin, het jankt over schendingen van mensenrechten als jouw zelfgebreide gender in de waaier van alle zelfgebreide fopgenders niet ten volle wordt gefaciliteerd met een eigen WC en subsidie en gewoon een stukje erkenning.
Kortom.
Niemand buiten de Randstad, of zelfs buiten de ring, boeit dit ene zak of vindt dit een serieus probleem. Punt is alleen wel dat het pathetische dorpje aan de Amstel onevenredig veel invloed heeft in politiek, media en fopwetenschappen. Neem er dus kennis van, lach er smakelijk om en wat u ook doet; hou deze decadente, moreel failliete gekte buiten uw gemeente.
