In de serie “Berichten vanuit de Islamitische Staat ” staat de spagaat tussen ideologie en praktijk centraal. ThePostOnline is in contact gekomen met bloggers uit de Syrische stad Raqqa, sinds januari 2014 de hoofdstad van de Islamitische Staat, waaronder de 23 jarige medicijnenstudent Aboe Ibrahim al Raqawi, en Abou Mohammed, de drijvende krachten achter de website Raqqa is being slaughtered in silence. Abou Ibrahim heeft zijn stad moeten ontvluchten vanwege een IS-doodsvonnis, Abou Mohammed verblijft nog steeds in Raqqa.
Op basis van interviews met Aboe Ibrahim en Abou Mohammed wordt in deze serie een beeld geschetst van het dagelijkse leven in IS-gebied met telkens een ander thema.
In de serie “Berichten vanuit de Islamitische Staat ” staat de spagaat tussen ideologie en praktijk centraal. De ThePostOnline is in contact gekomen met bloggers uit de Syrische stad Raqqa, sinds januari 2014 de hoofdstad van de Islamitische Staat, waaronder de 23 jarige medicijnenstudent Aboe Ibrahim al Raqawi, een van de mensen achter de FacebookpaginaRaqqa is being slaughtered in silence. Op basis van interviews met Aboe Ibrahim en andere bloggers wordt in deze serie een beeld geschetst van het dagelijkse leven in IS-gebied met telkens een ander thema.
De serie staat onder redactie van Jan Jaap de Ruiter. ThePostOnline beschikt over kopieën van de chatsessies die in het Engels en Arabisch plaatsvonden. Vandaag deel 3: ‘Zwarte kraaien verjagen de christenen. (Klik hier voor deel 1 ‘Onderwijs in de Islamitische Staat’ en hier voor deel 2 ‘Twee soorten vrouwen in de Islamitische Staat’) .
Wat historische overwegingen ook waard zijn, vast staat dat christenen de hoofdstad van de Islamitische Staat, Raqqa, veel eerder bevolkten dan moslims. Maar nu wonen er geen christenen in Raqqa meer. Een gevalletje First in First Out. Of, aldus Aboe Ibrahim:
“Toen de Islamitische Staat Raqqa veroverde, vluchtten de christenen direct. Er bleef er geen een achter.”
Maar, zo betoogde ik, de Islamitische Staat accepteert de christenen toch? Als zij zich niet willen bekeren kunnen ze toch een speciale belasting (djizja) betalen en dan alsnog blijven? ‘Niet waar’, zegt Aboe Ibrahim:
‘In de media heeft Islamitische Staat beweerd dat ze de christenen inderdaad die belasting zouden hebben aangeboden, maar dat is niet waar. Dat was gewoon propaganda. De christen vertrokken direct.’
Het opleggen van die speciale belasting, djizja, aan christenen (en ook aan andere niet-moslimgroepen) rechtvaardigt Islamitische Staat met een verwijzing naar de praktijken in de door hen zo verheerlijkte begintijd van de islam. Indertijd ging het om een belasting die in gouden muntstukken, dinars, werd uitgedrukt, wat in de context van die periode begrijpelijk is. Maar IS doet dat nu ook. Niet dat christenen in baar goud zouden moeten betalen, maar wel in een equivalent ervan waarbij de IS dinar een gewicht heeft van 4,25 gram goud. Elke volwassen man moet de djizja betalen. Welgestelden 4 dinars (17 gram goud), minder bedeelden 2 en armen 1 dinar. Een dinar is het equivalent van bijna 1700 dollar. Dat is dus heel veel geld in een economie die toch al aan de grond zit en als je serieus op dit aanbod ingaat ben je uiteindelijk failliet. Bovendien is het geen eenmalige belasting, hij wordt twee maal per jaar geheven, aldus de aankondiging van IS van de djizja.
De christenen in Raqqa hadden donders goed door dat van Islamitische Staat niets goed te verwachten viel. De stad telt rond de 250.000 à 400.000 inwoners (het aantal schommelt nogal op basis van gegevens op Wikipedia en andere sites) en 5 procent daarvan was christen, volgens Aboe Ibrahim (hoewel op wikipedia ook percentages van 10% worden genoemd). Hoe dan ook, het gaat om minstens 10.000 mensen. En die zijn allemaal vertrokken. ‘Naar Turkije en Europa’, zo vertelt Aboe Ibrahim.
Maar wat is er dan met hun huizen gebeurd? En behoren de christenen tot een bepaalde sociaaleconomische klasse? Je had, aldus Aboe Ibrahim, christenen in maten en soorten, ze vormden samen met de moslims een representatieve afspiegeling van de bevolking. Maar voor allen geldt dat hun huizen in beslag zijn genomen door IS en dat er nu buitenlandse strijders in gehuisvest zijn. Zonder enige compensatie voor de bewoners. De christenen met wie Aboe Ibrahim nog contact heeft willen nergens met hem over praten: ‘Wellicht omdat ze alles kwijt zijn.’
Toch ging de verdrijving van de christenen en de in beslagname van hun bezittingen niet zonder slag of stoot. Op deze video is te zien hoe “Het Syrische volk is één” scanderende Raqqanen, volgens Aboe Ibrahim moslims, een kruis terug willen terugplaatsen op de Armeens-Katholieke Kerk van de Martelaren. Het mocht niet baten, op deze foto’s is te zien dat de vlag van de Islamitische Staat het kruis definitief vervangen heeft. Bovendien fungeert het gebouw nu als Dawabureau (propaganda, missie) van Islamitische Staat. Ook de Kerk van Maria Aankondiging is veranderd in een ISbureau.
Kerk van Maria voor en na
Aboe Ibrahim heeft geen goed woord over voor het moorddadige regime van dictator Assad. Maar dat Raqqa harmonie tussen moslims en christenen vierde blijkt wel uit zijn woorden:
‘Wat de christenen betreft was het zo dat de stad Raqqa in vrede en broederschap leefde. Ik had persoonlijk veel christelijke vrienden. Ik ging zelfs zes jaar lang naar een christelijke basisschool. En nooit van mijn leven had ik het gevoel dat er wat voor vorm van rassendiscriminatie dan ook was of sektarische strijd of anderszins. Christenen vierden het Suikerfeest met moslims mee in en moslims vierden als een soort van solidariteit de feesten van hun collega-christenen mee. Het leven was mooi en werd niet verpest door vetes of vijandigheden’.
De stad werd eerst door het Vrije Syrische Leger bevrijd van dictator Assad. Na initiële angst keerde de oude harmonie gelukkig snel terug, aldus Aboe Ibrahim:
‘Na de bevrijding van de stad door het Vrije Syrische Leger (VSL) nam ongeveer de helft van de christelijke broeders en zusters uit angst de wijk, maar het VSL was helemaal geen bedreiging voor hen. Integendeel, het beschermde hun kerken, en beschouwde hen als ieder andere Syriër en de sfeer van samenhorigheid en samenleven tussen moslims en christenen bleef (…) Er waren zelfs demonstraties die begonnen bij moskeeën en eindigden bij kerken’.
Maar toen gebeurde het: ‘Totdat de zwarte kraaien van Islamitische Staat zich van de stad meester maakten en de huizen van de christenen inpikten’.
In deel 1 lazen we hoe genoemde zwarte kraaien van de Islamitische Staat het onderwijs reduceerden tot een uitgekleed en strak op de Sharia gebaseerd lesprogramma. In deel 2 lazen we hoe de kraaien de vrouwen het straatbeeld uitjoegen en in dit deel stellen we vast dat ze korte metten hebben gemaakt met de religieuze diversiteit in de stad. Dat is het lot van een samenleving als een totalitair systeem zich er meester van heeft gemaakt.
English translation by Hans Verhulst here.
