Hij herinnert in postuur en ponteneur aan Ton Elias en zijn hele figuur straalt uit dat het in VVD-bestuurderskring in elk geval goed toeven (en dineren) is, maar één ding is zeker: dat Henry Keizerplein in Den Haag komt er niet meer, terwijl een foto op zijn eigen website – door hemzelf voorzien van de titel ‘Henry-Keizer-Plein-Den Haag’ – daar toch al een voorschot op leek te nemen.
Wat heeft meneer in ‘s hemelsnaam bezield om zich zo zelfvoldaan naast het standbeeld van Willem van Oranje af te laten beelden? Zag de keizer zichzelf al op diens sokkel staan? Die kans is nu wel definitief verkeken: hij zou er op geen enkele wijze op passen.
Nee: hij belandt straks onherroepelijk in het rijtje van zijn partijgenoten Mark Verheijen, Jos van Rey en Frans Weekers, die bij hem echter als kleine krabbelaars verbleken. Alleen een snelle tangverlossing, een ware Keizersnede, kan de VVD van de corruptiesmet die nu dankzij de crematoriumkoning van Nederland op haar rust bevrijden want als geboren Amsterdammer pakte de VVD-voorzitter het, vergeleken bij die drie Limburgse provinciaaltjes, nu eenmaal natuurlijk wat groter aan.
Voor dertigduizend euro je meester maken van een bedrijf dat dertigmiljoen waard is: zo’n ‘toevallige’ duizelingwekkend duizendvoudige waardevermeerdering is pas echt The Art of the Deal, waar zelfs een Donald Trump niet aan kan tippen, en wel iets anders dan dat net iets te dure flesje wijn dat Verheijen placht te declareren.
Nee, ditmaal zal Halbe Zijlstra het niet wagen om te reppen van ‘hele dunne kleine feitjes’. Ook de oude communistische nomenklatoera van de Sovjet-Unie, die zich in het kader van de door Keizers neoliberale geestverwanten aanbevolen snelle privatisering van Russische staatseigendommen in de jaren negentig van de nationale grondstoffenreserves meester maakten, zouden het onze Nederlandse Keizer niet hebben kunnen verbeteren.
Want van welke andere grondstof is in élke natie de gestage aanvoer zo gegarandeerd als van het menselijk overschot? De één z’n dood is nu eenmaal de ander z’n brood en van de Nederlandse crematoria kan de schoorsteen van iemand die – ik raadpleeg slechts de opsomming van zijn ‘nevenactiviteiten’ op Keizers eigen website – én vice-voorzitter van de Landelijke Vereniging van Crematoria én voorzitter van de Landelijke Organisatie van Begraafplaatsen én voorzitter van de Werkgeversvereniging van Nederlandse Crematoria én Secretary-General van de International Cremation Federation én Honorary Vice President van de The Institute of Cemetery & Cremation Management in het Verenigd Koninkrijk is beslist goed branden.
Wat, tegen die achtergrond, Keizers reactie op het naar buiten gekomene betreft: hier zijn wij, bij iemand die toch beroepshalve beducht zou moeten zijn om met vuur te spelen, getuige van een verbluffend staaltje van politieke zelfverbranding. Zijn voorgedrukte reactie: er is niets aan de hand, ik heb een rein geweten. Dat laatste dachten al velen vóór hem, die toch de mestvaalt wachtte.
Eén voordeel heeft het tijdstip waarop deze Keizerlijke graai in de pot bekend wordt, nu niet vlak vóór maar vlak ná verkiezingen, in elk geval wel: Edith Schippers houdt ditmaal met haar samenzweringstheorieën vast haar mond. Maar zal voor de rest ook de VVD weer eerst zo met ontkenning reageren als zij deed bij de kwesties rond Verheijen en Weekers, of – niet te vergeten – bij de Teevendeal? Zal Rutte ook ditmaal zijn ongeschonden vertrouwen in de betrokkene uitspreken, zoals hij deed bij Ivo Opstelten en al die anderen?
Dan kan Keizer beter nú al snel zijn bureau ten VVD-burele leegruimen want we weten uit voorgaande gevallen hoeveel Ruttes verzekering van ongeschonden vertrouwen waard is. En hij kan dan beter ook, voor er nog meer lijken uit de kast vallen, in een moeite door zijn bureau leegruimen op al die andere burelen waar hij voor (vice)voorzitter speelt, bij de Landelijke Vereniging van Crematoria, de Landelijke Organisatie van Begraafplaatsen, de Werkgeversvereniging van Nederlandse Crematoria, de International Cremation Federation en de The Institute of Cemetery & Cremation Management in het Verenigd Koninkrijk. Maar misschien mag hij in het laatste geval na de Brexit – de nieuwste Britse variant van politieke zelfverbranding – nog even blijven.
Pikant detail: juist Henry Keizer had in 2014 bij zijn aantreden als voorzitter verkondigd integriteit tot speerpunt te verheffen om de VVD toekomstbestendig te maken. En nu dus dit. Sindsdien heeft de Keizer geen kleren meer aan.
“Als grootste partij”, aldus Mark Rutte in 2013, “zetten wij nu de standaard op het gebied van integriteit”. Nu, we mogen hopen van niet – zo diep is Nederland nog niet gezonken dat dit keizerlijk gedrag de algemene standaard is. Wel diep gezonken is de VVD, want wat we vooral zien is onverbeterlijkheid. Als Rutte namelijk bedoelde te zeggen dat op de VVD de plicht rustte om een voorbeeld op het gebied van integriteit te wezen dan is dat tot nog toe niet erg gelukt. Het behoort ontegenzeggelijk tot de vele beloftes die Rutte gebroken heeft.
Hoeveel dagen zal het in dit licht – en van de noodzaak voor Rutte om toch ten minste éénmaal in zijn leven te trachten enigszins bijtijds een belofte gestand te doen – nog duren voor Keizer onder druk van de VVD-partijtop al zijn biezen pakt? Nee, dat gebeurt nu nog niet meteen, maar het zal gebeuren, onherroepelijk, tenzij de onderzoeksjournalisten van Follow the Money zich drie nullen in Keizers aankoopsom vergist blijken te hebben. Ik gok op een dag of tien.
